موضوع نویسنده
- Nov
- 3,058
- 28,979
- مدال‌ها
- 8
امروز هشت مارس مصادف با هجدم ماه اسفند
روز رسمی و جهانی زنان است.
روزی برای یادآوری زنانی که به دنبال برابری؛
دست به چه از خود گذشتگی‌هایی زدند.
روزی که در کنار هم سوختند
تا انسان‌ها بدانند قفس هرگز نمی‌تواند پرندگان را در خود محبوس کند.
روزِ شادی، نان و صلح جهان با خود.
در این روز اولین زنان مبارز بدنبال حقِ نان
و در خروش خشم نسبت به قحطیِ نان
و تلفات جنگ جهانی از کارخانه و خانه
از خیاط خانه تا متروک‌ترین نقاط یک شهر
به میادین اصلی رفتند و بانگ خود را به گوش تزار روس رساندند.
از آن پس هرکجا ستمی روا داشته‌اند؛
ترسیده‌اند مبادا زنی خط اول بایستد و بگوید: نمی‌توانید با ما این‌گونه کنید!
از آن پس تمام ستم‌کاران جهان به ترس نامِ زن را آورده‌اند و با حقارت به جنس دوم تغییرش داده‌اند مبادا بشریت کار آن‌ها را لنگ بگذارد.
لئون تروتسکی یکی از رهبر‌های احزاب سیاسی در آن زمان می‌نویسد: «۲۳ فوریه (۸ مارس) روز بین‌المللی زن بود و جلسات و اقدامات پیش‌بینی شده بود ولی ما تصور نمی‌کردیم که این روز زن، انقلاب به پا می‌کند.روز رسمی و جهانی زنان است.
روزی برای یادآوری زنانی که به دنبال برابری؛
دست به چه از خود گذشتگی‌هایی زدند.
روزی که در کنار هم سوختند
تا انسان‌ها بدانند قفس هرگز نمی‌تواند پرندگان را در خود محبوس کند.
روزِ شادی، نان و صلح جهان با خود.
در این روز اولین زنان مبارز بدنبال حقِ نان
و در خروش خشم نسبت به قحطیِ نان
و تلفات جنگ جهانی از کارخانه و خانه
از خیاط خانه تا متروک‌ترین نقاط یک شهر
به میادین اصلی رفتند و بانگ خود را به گوش تزار روس رساندند.
از آن پس هرکجا ستمی روا داشته‌اند؛
ترسیده‌اند مبادا زنی خط اول بایستد و بگوید: نمی‌توانید با ما این‌گونه کنید!
از آن پس تمام ستم‌کاران جهان به ترس نامِ زن را آورده‌اند و با حقارت به جنس دوم تغییرش داده‌اند مبادا بشریت کار آن‌ها را لنگ بگذارد.
این روز در تمام نقاط جهان حتی ایران ( اولین بار در گیلان) پاس‌داری می‌شود.
چرا که روزی‌ست برای فهماندن به تمام کشورها:
زنان اگر بخواهند؛ می‌توانند ریشه‌ی ستم را برکنند.
و نشان بدهند آن چیزی که در کرور کرور رسانه از زنان یک جامعه ساخته اند عکسِ واقعیت است: قدرت بدنی و ذهنی انسان جنسیت ندارد؛ هویت زنانه که همیشه زیبا و همیشه ظریف و خواستنی‌است یک توهم است؛ زن کالا نیست، برخلاف ذهنیتی که آقایان در تمام جهان می‌آیند و می‌کنند توی مغز توده‌های یک جامعه: هیچ مردی هم شکارچی و خریدار انسان دیگر نیست.
چرا که روزی‌ست برای فهماندن به تمام کشورها:
زنان اگر بخواهند؛ می‌توانند ریشه‌ی ستم را برکنند.
و نشان بدهند آن چیزی که در کرور کرور رسانه از زنان یک جامعه ساخته اند عکسِ واقعیت است: قدرت بدنی و ذهنی انسان جنسیت ندارد؛ هویت زنانه که همیشه زیبا و همیشه ظریف و خواستنی‌است یک توهم است؛ زن کالا نیست، برخلاف ذهنیتی که آقایان در تمام جهان می‌آیند و می‌کنند توی مغز توده‌های یک جامعه: هیچ مردی هم شکارچی و خریدار انسان دیگر نیست.
* روزی که در سال 1875 زنان کارگر یکی از کارگاه‌های پارچه‌دوزی و لباس‌دوزی در نیویورک آمریکا به خیابان‌ها آمدند. در این اعتراضات، زنان خواهان بیشتر شدن دستمزد، کم شدن ساعات کار و همچنین بهبود شرایط نامناسب کار شدند. این تظاهرات با حضور و حمله پلیس و همچنین کتک زدن معترضان در آن زمان خاموش شد، منتها به گفتۀ بسیاری اولین نطفه‌ی احقاق حقوق برابر زن و مرد، به واسطه همین حرکت بسته شد.
بیشتر از 50 سال از این اعتراضات گذشت و کارگران زن کارگاه، به منظور احیای خاطره، در این روز دست به اعتصاب زدند. صاحب این کارگاه به همراه چند تن از نگهبانان بخاطر جلوگیری از همبستگی کارگرانِ بخش‌های دیگر با اعتصاب‌گران و عدم سرایت آن به سایر بخش‌ها، این زنان را در محل کارشان محبوس ساخت. در همین اثناء کارگاه به دلایلی که هیچ‌وقت عنوان نشد دچار آتش‌سوزی شد. زنان کمی توانستند نجات پیدا کنند و 129 نفر از کارگران زن در این آتش جانشان را از دست دادند.*
بیشتر از 50 سال از این اعتراضات گذشت و کارگران زن کارگاه، به منظور احیای خاطره، در این روز دست به اعتصاب زدند. صاحب این کارگاه به همراه چند تن از نگهبانان بخاطر جلوگیری از همبستگی کارگرانِ بخش‌های دیگر با اعتصاب‌گران و عدم سرایت آن به سایر بخش‌ها، این زنان را در محل کارشان محبوس ساخت. در همین اثناء کارگاه به دلایلی که هیچ‌وقت عنوان نشد دچار آتش‌سوزی شد. زنان کمی توانستند نجات پیدا کنند و 129 نفر از کارگران زن در این آتش جانشان را از دست دادند.*
آخرین ویرایش:
