معرفی کتاب رژه‌ خاموش

[SOLEMN]

معرفی کتاب رژه‌ خاموش:

داستان از جایی آغاز می‌شود که دختر جوانی بدون هیچ ردی ناپدید می‌شود و جست و جوها برای یافتن او بی‌فایده است اما سه سال پس از گم شدن دختر جوان بقایای اسکلت او در خاکستر خانه‌ای که در حادثه‌ی آتش‌سوزی سوخته کشف می‌شود. پس از پیدا شدن بقایای جسد دختر، فردی به عنوان مظنون دستگیر می‌شود. شواهد نه‌چندان محکمی درباره‌ی احتمال قاتل بودن او وجود دارد، اما هیچ مدرک مشخصی برعلیه متهم در دست نیست. بنابراین متهم آزاد می‌شود و پس از آزادی آزار و اذیت‌هایی را برای خانواده مقتول ایجاد می‌کند. اما مرد میانسال برای اولین‌بار نیست که به اتهام قتل دختری جوان دستگیر و سپس آزاد می‌شود. او نزدیک به بیست سال پیش هم برای کشتن دختری جوان از سوی پلیس دستگیر شد اما به دلیل کمبود شواهد در محاکمه تبرئه و آزاد شد. پس از گذشت مدتی از آزادی مرد، رژه‌ای در محله‌ای که دختر جوان در آن به قتل رسیده برگزار می‌شود و مردم از سراسر توکیو و ژاپن در آن شرکت می‌کنند. در جریان جشنواره، متهم به قتل دختران جوان به طرز غیر منتظره‌ای می‌میرد. مرگ مشکوک او باعث می‌شود تا بازرس پرونده از کارآگاه گالیله که استاد فیزیک دانشگاه است و گاهی به پلیس برای حل و فصل کردن پرونده‌ها کمک می‌کند درخواست کرده تا به او در بررسی پرونده قتل دختران جوان کمک کند.

 

[SOLEMN]

بخشی از کتاب رژه‌ خاموش:​

««توجیما جزئیات نقشه رو به شوهرم گفت. گفت نقشهٔ پیچیده‌ایه و عدهٔ زیادی هرکدوم نقش کوچکی توی این جرم ایفا می‌کنن. قرار بود یوتارو نامیکی وقتی هاسونوما رو توی اتاق کوچکش حبس می‌کنه و ازش بازجویی می‌کنه، تنها باشه. ایدهٔ شوهرم این بود که یه وضعیتی رو پیش بیاره که خودش جای نامیکی رو بگیره.» رومی وقتی متوجه شد فنجان یوکاوا خالی است، مکثی کرد و گفت: «باز هم چای می‌خورین؟» یوکاوا حدس زد که رومی حالا می‌تواند آرام و منطقی باشد، چون حالا که تصمیمش را گرفته بود که چه‌کار کند، کمتر از قبل تحت فشار روانی بود.

یوکاوا دستش را بالای فنجانش تکان داد و گفت: «نه، ممنون. لطفاً ادامه بدین.»

«چند دقیقهٔ پیش به اون حقه‌ای اشاره کردین که اون ازش استفاده کرد. مطمئن بود که نامیکی نمی‌تونه مشتری مریضی رو که التماس می‌کنه ببرنش بیمارستان نادیده بگیره.»

«اینجاست که خانم یامادا وارد عمل می‌شه.» چشمان یوکاوا برقی زد. «کی بود؟»

رومی گفت: «راستش، اسم واقعیش رو نمی‌دونیم.»

چشمان یوکاوا در پشت عینکش گرد شد. «چی؟»

«از طریق یکی از این آژانس‌های خونوادهٔ اجاره‌ای گیرش آوردیم.»

یوکاوا اخم کرد. «خونوادهٔ اجاره‌ای دیگه چیه؟»

«بعضی وقت‌ها بهشون می‌گن آژانس اجارهٔ خونواده یا خونوادهٔ نیابتی. در کل کارشون اینه که بازیگرهایی دارن که هر نقشی رو که ارباب‌رجوع ازشون بخواد، بازی می‌کنن. مثلاً اگه به هر دلیلی نخوای دوست‌دخترت یا دوست‌پسرت رو با پدر و مادر واقعیت آشنا کنی، اون‌ها ترتیبی می‌دن که دو تا بازیگر نقش مامان و بابات رو برات بازی کنن.»

«چه کاسبی‌هایی پیدا می‌شه... چقدر عجیب!»»