موضوع نویسنده
- Jan
- 126
- 225
- مدال‌ها
- 2
سیمین بهبهاني (خلیلی) نویسنده و شاعر فمینیست و ضد انقلاب، (1306 تولد- متوفی 1393) است.
پدرش «عباس خليلي» نام داشت و متولد عراق بود. او هيچگاه سيمين را در شمار فرزندان خود نياورد.
مادر «سيمين» پس از جدايي از عباس خليلي، با عادل خلعتبري ـ روزنامه‌نگار و شخصيت مرموز روزگار پهلوي ـ ازدواج مي‌كند.
سیمین تحصيلات ابتدايي و متوسطه را در تهران مي‌گذراند و زير نظر گروه‌هاي تبشيري آمريكايي و كليساي انجيلي كه از معروف ترين ميسيون‌هاي استعماري بود، تربيت گرديد.
سيمين خيلي زود و پيش از آنكه تحصيلات دبيرستاني را به پايان برساند،
در سال 1325 با «حسن بهبهاني» ازدواج كرد كه پس از بيست سال زندگي مشترك، از او جدا شد. حاصل این ازدواج سه فرزند بود.
بلافاصله به عقد «منوچهر كوشيار» دوست دوران دانشكده‌اش درآمد که او نیز درگذشت.
پیش از انقلاب:
او در جواني عضو «انجمن طرفداران صلح» وابسته به حزب توده مي‌شود.
مدتی بعد به دليل بي‌پروايي و جسارت خارج از عرف و آداب زمانه در عرصة شعرهاي عاشقانه و بيان عواطف زنانه، خيلي زود مورد توجه و حمايت برنامه‌ريزان و سياستگذاران فرهنگ ضداسلامی دوره محمدرضا پهلوي قرار مي‌گيرد.
او کم کم بزرگ‌ترين مبتذل سراي رژیم پهلوی تبدیل می شود؛ به گونه ای که در جریان پیشبرد اهداف رژیم به شعر گفتن در رادیو می پردازد و اشعار مورد نیاز رقاصان کاخ های جوانان و دیگر مراکز فساد دوره پهلوی را می سراید.
او همچنین ايجاد «سنديكاي ترانه‌سرايان» می پردازد و در راستای تعميق ابتذال نقش مهم‌تري را بر عهده مي‌گيرد. وظيفه دیگر سيمين در اين زمان، كارگرداني و گرم كردن جلسات شعر بود.
پس از انقلاب:
بهبهاني پس از انقلاب اسلامي از همان ابتدا با تداوم حضور خود در ايران و مصاحبه های متعدد با راديو‌هاي بيگانه علیه جمهوری اسلامی، شرکت در جلسات معاندین نظام، و اقدام جهت گرد هم آوردن نويسندگان مخالف نظام تلاش خود را جهت رويارويي فرهنگي با نظام اسلامي مبذول مي‌دارد.
در سال 1369 سيمين بهبهاني عازم آمريكا مي‌شود و از اين پس حمايت از او در دستور كار محافل و مجامع استكباري قرار میگیرد و ماموريت می یابد تا به عنوان يكي از دهليزها و مجاري ارتباطي بين نويسندگان در داخل و خارج از ايران انجام وظيفه كند.
در همین راستا برخي نشريات داخلي! هم به تلاش و تكاپو بر مي‌خيزند تا از سيمين بهبهاني يك چهره مبارز فرهنگي ساخته شود.
او یکی از فعالان جریان های فمینیستی در ایران است و سخنرانی های زیادی هم درباره محسنات فمینیست بودن در داخل و خارج از کشور تا به امروز داشته است که به خاطر آنها از سوی بسیاری از چهره های غربی که در پی القا کردن نگاه غرب محور در این حوزه به جوامع اسلامی هستند؛ مورد تشویق قرار گرفته است.
او همچنين در فتنه 88 نیز اقدام به سرودن شعر در حمایت از جریان برانداز کرد و جزء حلقه اصلی حمایت شاعران و نویسندگان از آشوب طلبان بود.
محتوای اشعار و نوشته های او مملو است از:
تمجيد از دوران طاغوت و ترسيم چهره‌اي زشت از انقلاب اسلامي و به تمسخر گرفتن مسئولین نظام. (وجه سیاسی)
به سخره گرفتن ارزش‌هاي ديني، اخلاقي و انساني. (وجه ضداخلاقی و ابتذالگرا)
ترسيم چهره‌اي كريه، سياه و توأم با بدبختی از زندگي زنان. (وجه ضداسلامی)
زير سؤال بردن ارزش‌هاي دفاع مقدس و ترسيم چهره‌اي زشت از آن دوران (وجه فمینیستی).
بهبهانی بیش از آنکه به عنوان یک شاعر مثل پروین اعتصامی و.. مطرح باشد بعنوان یک مبتذل سرا و گرم کننده مجالس بزم مطرح بوده است.
اگرچه جریان های ضدانقلاب با تبلیغات گسترده تلاش میکنند از او شاعری بنام و منحصربفرد بسازند.
شعر های او موجب رنجش عمیق مردمش از احساس خ**یا*نت هنرمندانه به کشور از سوی وی می شد.
و البته موجب شادی دشمنان میهنش به جهت توهین وافترا به ملتی مبارز و مقاوم که خوی سر سپردگی را بر نمی تابند.
پدرش «عباس خليلي» نام داشت و متولد عراق بود. او هيچگاه سيمين را در شمار فرزندان خود نياورد.
مادر «سيمين» پس از جدايي از عباس خليلي، با عادل خلعتبري ـ روزنامه‌نگار و شخصيت مرموز روزگار پهلوي ـ ازدواج مي‌كند.
سیمین تحصيلات ابتدايي و متوسطه را در تهران مي‌گذراند و زير نظر گروه‌هاي تبشيري آمريكايي و كليساي انجيلي كه از معروف ترين ميسيون‌هاي استعماري بود، تربيت گرديد.
سيمين خيلي زود و پيش از آنكه تحصيلات دبيرستاني را به پايان برساند،
در سال 1325 با «حسن بهبهاني» ازدواج كرد كه پس از بيست سال زندگي مشترك، از او جدا شد. حاصل این ازدواج سه فرزند بود.
بلافاصله به عقد «منوچهر كوشيار» دوست دوران دانشكده‌اش درآمد که او نیز درگذشت.
پیش از انقلاب:
او در جواني عضو «انجمن طرفداران صلح» وابسته به حزب توده مي‌شود.
مدتی بعد به دليل بي‌پروايي و جسارت خارج از عرف و آداب زمانه در عرصة شعرهاي عاشقانه و بيان عواطف زنانه، خيلي زود مورد توجه و حمايت برنامه‌ريزان و سياستگذاران فرهنگ ضداسلامی دوره محمدرضا پهلوي قرار مي‌گيرد.
او کم کم بزرگ‌ترين مبتذل سراي رژیم پهلوی تبدیل می شود؛ به گونه ای که در جریان پیشبرد اهداف رژیم به شعر گفتن در رادیو می پردازد و اشعار مورد نیاز رقاصان کاخ های جوانان و دیگر مراکز فساد دوره پهلوی را می سراید.
او همچنین ايجاد «سنديكاي ترانه‌سرايان» می پردازد و در راستای تعميق ابتذال نقش مهم‌تري را بر عهده مي‌گيرد. وظيفه دیگر سيمين در اين زمان، كارگرداني و گرم كردن جلسات شعر بود.
پس از انقلاب:
بهبهاني پس از انقلاب اسلامي از همان ابتدا با تداوم حضور خود در ايران و مصاحبه های متعدد با راديو‌هاي بيگانه علیه جمهوری اسلامی، شرکت در جلسات معاندین نظام، و اقدام جهت گرد هم آوردن نويسندگان مخالف نظام تلاش خود را جهت رويارويي فرهنگي با نظام اسلامي مبذول مي‌دارد.
در سال 1369 سيمين بهبهاني عازم آمريكا مي‌شود و از اين پس حمايت از او در دستور كار محافل و مجامع استكباري قرار میگیرد و ماموريت می یابد تا به عنوان يكي از دهليزها و مجاري ارتباطي بين نويسندگان در داخل و خارج از ايران انجام وظيفه كند.
در همین راستا برخي نشريات داخلي! هم به تلاش و تكاپو بر مي‌خيزند تا از سيمين بهبهاني يك چهره مبارز فرهنگي ساخته شود.
او یکی از فعالان جریان های فمینیستی در ایران است و سخنرانی های زیادی هم درباره محسنات فمینیست بودن در داخل و خارج از کشور تا به امروز داشته است که به خاطر آنها از سوی بسیاری از چهره های غربی که در پی القا کردن نگاه غرب محور در این حوزه به جوامع اسلامی هستند؛ مورد تشویق قرار گرفته است.
او همچنين در فتنه 88 نیز اقدام به سرودن شعر در حمایت از جریان برانداز کرد و جزء حلقه اصلی حمایت شاعران و نویسندگان از آشوب طلبان بود.
محتوای اشعار و نوشته های او مملو است از:
تمجيد از دوران طاغوت و ترسيم چهره‌اي زشت از انقلاب اسلامي و به تمسخر گرفتن مسئولین نظام. (وجه سیاسی)
به سخره گرفتن ارزش‌هاي ديني، اخلاقي و انساني. (وجه ضداخلاقی و ابتذالگرا)
ترسيم چهره‌اي كريه، سياه و توأم با بدبختی از زندگي زنان. (وجه ضداسلامی)
زير سؤال بردن ارزش‌هاي دفاع مقدس و ترسيم چهره‌اي زشت از آن دوران (وجه فمینیستی).
بهبهانی بیش از آنکه به عنوان یک شاعر مثل پروین اعتصامی و.. مطرح باشد بعنوان یک مبتذل سرا و گرم کننده مجالس بزم مطرح بوده است.
اگرچه جریان های ضدانقلاب با تبلیغات گسترده تلاش میکنند از او شاعری بنام و منحصربفرد بسازند.
شعر های او موجب رنجش عمیق مردمش از احساس خ**یا*نت هنرمندانه به کشور از سوی وی می شد.
و البته موجب شادی دشمنان میهنش به جهت توهین وافترا به ملتی مبارز و مقاوم که خوی سر سپردگی را بر نمی تابند.