در حال تایپ [زهرافکن] اثر «ساناز کاربر انجمن رمان بوک»

[زمرد]

رمان: زهرافکن
نویسنده: ساناز
ژانر: عاشقانه، جنایی، مافیایی
ناظر: @نهال رادان
خلاصه: امیر حافظ همان مار تیزبینی است که خود را به لباس مار در آورده است و ادعای دوستی می‌کند. شگفت آور نیست؟!
تا حالا شنیده بودیم گرگ در لباس میش؛ اما نشنیده بودیم و ندیده بودیم قلب نی‌رنگ باز در ظاهری دوست قالب تهی کند.
عجب از کسی که از دید خلایق پنهان می‌شود که مبادا آلودگی این مرد ناپاک؛ قلب پاک او را مکدر سازد، به خدا قسم امیدی از زبان من جاری نیست که قلب او را هم‌مانند آینه‌ای صاف نکند...

 

[DELVAN.]

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمدگویی و سپاس از انتخاب انجمن رمان بوک برای منتشر کردن رمان خود؛ خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود، قوانین زیر را با دقت مطالعه کنید.
قوانین تایپ رمان

و برای پرسش سوالات و رفع اشکالات خود در را*بطه با رمان، به لینک زیر مراجعه کنید.
پرسش و پاسخ تایپ رمان

دوستان عزیز برای سفارش جلد رمان خود بعد ۱۵ پست در تاپیک زیر درخواست دهید.
درخواست جلد

می‌توانید برای پیشرفت قلم خود بدون محدودیت پارت درخواست منتقد همراه دهید.
درخواست منتقد همراه

پس از 30 پارت در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید.

درخواست نقد شورا

و اگر درخواست تگ داشتید، می‌توانید به تاپیک زیر مراجعه کنید و بعد از خواندن شرایط و با داشتن شرایط، درخواست تگ دهید.
درخواست تگ

و پس پایان یافتن رمان، در تاپیک زیر با توجه به قوانین اعلام نمایید.
اعلام پایان رمان

با تشکر از همراهی شما
| کادر مدیریت انجمن رمان بوک|​

 

[زمرد]

مقدمه:

تو همانی هستی که دست‌هایت خط کشید به خواسته‌هایم، تو ‌با همان سیرت دلبریف شعله کشیدی به رگ‌های خونی‌ام.
در این آتشکده‌ی متروکه تو خودت را جای دادی؛ ترانه‌ی عاشقانه‌ات جرقه زد به انجماد یخ بسته‌ی وجودم. نفس‌های تنگم در این کلبه‌ی متبرک که با شراره آغوش سوزانت ذوب کرده است سانت به سانت وجودم را؟
تو همانی هستی که آتش کشیده به این جان یخ‌زده! تو همانی هستی که پیش می‌گیرد ذهنم را در عقرب‌خواری روزگار!
تمام من برای تو است، تویی که جان من شدی!
تویی که چشمانم نظاره‌گر چشمانت است!
از شور لبخند تو است که تبسمی گذر میکند در گذرگاه قلبم!
تو همانی هستی که جوانه زده‌ است در این قلب پرهیاهو، در این قلبی که من تاز‌ها از کوبشش میترسم ...
من می‌ترسم از نفس‌های آرومت!
می‌ترسم از تو!
تویی که درونم طوفانی به پا کرده‌ای که آتیش زده‌ است به جان سوخته‌ام!
من می‌ترسم از تو!

 

[زمرد]

با لبخند نگاهم می‌کنه؛ کاش کسی بهم حالی کنه که این دهن رو بی‌مورد باز نکنم، یه حسی بهم می‌گه آرامش قبل از طوفان و تو فقط یه شئ بی‌ارزشی که اسیر دست یه صیاد بی‌همه چیز شده!
صیاد تا وقتی صیاد می‌مونه که همون موقع جونت رو بگیره، با این فکر تکونی می‌خورم و سعی می‌کنم از طناب‌ها پیچیده‌ی دورم، خودم رو خلاص کنم ولی طناب‌ها اون‌قدری سفت من رو چسبیدن و من نمی‌تونم خودم رو بیرون بکشم.
هیچ‌ وقت نخواستم ضعیف باشم پس بدون این‌که ناله‌ای کنم سعی می‌کنم تو جام بشینم.
- شنیدم دختر گستاخی هستی؟
نگاهم رو به کفش‌های بزرگ و متلالیش می‌دم. پوزخندی می‌زنم و بدون حرف نگاهم رو از کفش‌های زیادی براقش می‌گیرم؛ تنهایی جنگیدن با زندگی باعث شده گستاخ بشم تا بتونم از حقوق خودم دفاع کنم که هر کسی از راه رسید به جرم دختر بودن بهم ستم نکنه؛ سمتم میاد و دستش رو تو موهام چنگ می‌کنه و از جا بلندم می‌کنه، چشم سمت چپم ورم کرده و این قابلیت رو بهم نمیده تا با چشمام تو چشماش زل بزنم و فوران بشم!
تکونی میخورم سعی می‌کنم خودم رو از دست‌های زیادی بزرگش بیرون بکشم:
- لعنتی دستت رو بکش.
اهمیتی به تقلاهام نمیده و صدای زیادی خشنش رو می‌شنوم:
- می‌دونی که برای چی این‌جایی؟!
با نفرت جواب میدم:
- ولم کن لعنتی.
بلافاصه صدای خنده‌ای تو فضا می‌پیچه و من دست‌ چپش رو میبینم که پشتش میره و اسلحه‌ی بزرگی بیرون میاره دقیقا کنار شقیقه‌ام می‌ذاره؛ نه واقعا دیگه نمیشد محکم بود!

 

[MHP]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
​

[..کادر مدیریت بخش کتاب..]​