«خدایا مرا مبتلایم بکن»
خدایا مرا مبتلایم بکن
به نور هدا آشنایم بکن
بقا در فنا گشتن آید به دست
ترا جان زهرا فنایم بکن
ندارم کسی تا دعایم کند
بزرگی نما و دعایم بکن
نشد کارگر زنگ بیدارگر
از این خواب غفلت صدایم بکن
غم آرزوها امانم برید
به دارایی خود رضایم بکن
به حلقوم روحم شعوری بریز
مس بیبهایم طلایم بکن
دریدم گریبان پاکیزگی
دوباره مرا پارسایم بکن
نمیخواهم این پادشاهی دگر
غلام در مرتضایم بکن
نگویم که این، یا که آنم بده
هر آنچه تو خواهی عطایم بکن
دگر خسته از نفس امارهام
از این بند زندان رهایم بکن
جنان جای مرد فروتن بود
مرا از غرورم جدایم بکن
شهادت اگر قیمت جنت است
به راه حقیقت فدایم بکن
ندارم به جز وصل تو آرزو
رحیمانه حاجت روایم بکن
گناهکارم اما به تو عاشقم
مران از درم اعتنایم بکن