مجموعه اشعار سجاد رشیدی پور

[mobina01]

اشعار سجاد رشیدی پور ​

 

[mobina01]

گفتم: «دلم به نام تو شد».. گفت یار: «جان؟!».
«جان» گفت و پر زد از تنم - از این حصار-، جان

افتاده با گُلی سر و کارم که ریخته ست
در پای او، عزیزتر از من، هزار جان.. .

 

[mobina01]

نه طاقتی که از آن چشم‌تیره دست بدارم
نه فرصتی که از این حال دست‌داده بگویم

به آنکه در دلش آبی تکان نخورده چگونه
ز آتشی که نگاهت به جا نهاده بگویم..

 

[mobina01]

نترس! اهلی دنیا نشو!... به خاک نشستن
برای آنکه دلش رنگ آسمان شده، ننگ است

همین نشانه‌ی خوبی‌ست از شکست نخوردن
همین که با تو زمانه هنوز بر سر جنگ است...

 

[mobina01]

دلم هواى تو دارد ولى چگونه ببندم

هزار نامه به پاى كبوترى كه ندارم؟

 

[mobina01]

چیزی ندارم بگویم اندوه بی ترجمان را
گم کرده‌ام از غم تو، حتی مکان را، زمان را

خوشبخت آن‌ها که رفتنداین روزها را ندیدند
بیچاره ما.. ما که دیدیم مرگ عزیزانمان را

 

[mobina01]

من بی تو نیستم، تو بی من چه می‌کنی؟
بی‌صبح ای ستاره‌ی روشن چه می‌کنی؟

شب را به خواب‌دیدن تو روز می‌کنم
با روزهای تلخ ندیدن چه می‌کنی؟

این شهر بی تو چند خیابان و خانه است
تو بین سنگ و آجر و آهن چه می‌کنی؟

گیرم که عشق پیرهنی بود و کهنه شد
می‌پوشمش هنوز، تو بر تن چه می‌کنی؟

من شعله شعله دیده‌ام ای آتش درون
با خوشه خوشه خوشه‌ی خرمن چه می‌کنی!

پرسیده‌ای که با تو چه کردم هزار بار
یک بار هم بپرس تو با من چه می‌کنی؟!

 

[mobina01]

در چشم ِتو دیدم غم ِپنهان شده‌ات را
پنهان نکن احساس ِنمایان شده‌ات را

یا دست بر این قلب ِپریشان شده بگذار
یا جمع کن آن موی پریشان شده‌ات را

جز شانه‌ی پُر مهر ِتو کو شاخه‌ی امنی؟
گنجشک ِ-کم و بیش- هراسان شده‌ات را

گاهی به نگاهی شده یک پنجره وا کن
این عاشق ِپابند ِخیابان شده‌ات را

از هر چه به جز چشم ِتو کافر شده این مرد
آغوش گشا تازه مسلمان شده‌ات را

 

[mobina01]

شادم از عمری که زخمم، منّت مرهم نبُرد
گفت هرکس: «حال و روزت چیست؟» گفتم: «عالی ام!»
بارها افتادم اما باز هم برخاستم
سخت‌جانم کرد -خوشبختانه- بداقبالی ام