دلنوشته {سراشیبی قلب} اثر •مبینای ایران کاربر انجمن رمان بوک•

[مبینای شهر قصه ها]

ناخوش احوالم!
همچو گردبادی که مجبور به بلعیدن همه چیز است.
من مجبور به دوری از تو... نمی دانم چگونه تاب می آوریم این بی هم بودن های بی دلیل را!
کاش می دانستم...!

 

[مبینای شهر قصه ها]

گاهی قلب با عشق سقوط می کند
و این سقوطی برای پرواز است...
میداند که آرام و قرار ندارد جان و تنم بدون او... کدام انسانی بدون قلب خویش آرام و زیبا زندگی می کند؟

 

[مبینای شهر قصه ها]

ماندم تا به ابد!
گفتی ابد را چه کسی دیده است؟
ماندم و ماندن من را تو به سخره گرفتی،
من که فتح کرده بودم غم تورا
ولی تو کوهی از غم را بر روی دوش من انداختی
من دریا شدم ولی تو
ساحل را دوست داشتی...!

 

[مبینای شهر قصه ها]

عشق
جنون را می شناسد
و مرگ
عشق را به آغوش می کشد
شاید که روزی برسد که
زندگی هم کمی با عشق
مدارا کند...!

 

[مبینای شهر قصه ها]

چه کسی تاب می آورد غم دردانه اش را؟
می رود تا که روزی برسد روز دیدار...
غم کوچکی نیست از دست دادن عشق
ولی گاه بگذر از دردانه ی خود...!

 

[مبینای شهر قصه ها]

به هیچ آدمی را دلبند میکند
گاهی این عشق عجیب جزای سنگینی می شود برای بشریت که چیزی جز قلبش را در این راه فدا نمیکند...!
به هیچ کابوسی دل نبند ای بشر
که همان عشق برای تو بس است!

 

[مبینای شهر قصه ها]

تابوت را به آغوش بکش
که عاقبت با همین قلب به زیر خاک خواهیم رفت
از که می پرسی سرانجام کار را؛ کسی که تا به ابد محکوم به دوست داشتن او است؟

 

[مبینای شهر قصه ها]

شبنم روی گونه هایت آتش می زند رگ به رگ قلبم را...
تو که می دانی تربت دستانت متبرک ترین سجده را می شود بر روی آن ادا کرد
دور نکن گرمایش را که من می خواهم دوباره منزه شوم... .

 

[مبینای شهر قصه ها]

همان نقطه که خنثی شده ای
از آدم و عالم گریزان شده ای
می گویند آنجا سقوط بشر است
که دیگر گویا نفس کشیدن هم بی فایده است.

 

[DLNZ]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[کادر مدیریت بخش ادبیات]​