تا آنجا که از منابع تاریخی و جغرافیایی و سفرنامههای بعد از این تاریخ (۶۵۶ هجری قمری) بر میآید همواره مراکز سکونت ترکان و ایرانیان (تاجیکان) از یکدیگر جدا و مراوده میان آنان کم بوده است اما به حکم غلبه سیاسی و نظامی ترکان و نیز رفع حوائج مادی طبعاً ایرانیان محتاج به آموختن زبان ایشان بودند و از همین راه است که آلودگی زبان آذری به ترکی آغاز شد.