تحلیل سریال ونزدی

[نویسنده- کوچک]

از این جا به بعد اسپویل فصل اول است.

 

[نویسنده- کوچک]

سریال ونزدی دقیقا از همین موقعیت‌ها برای تاکید روی هویت ونزدی آدامز بهره می‌برد؛ حرکتی که عملا تبدیل به یکی از نمونه‌های استفاده‌ی خوب سریال از انتظارات مخاطب می‌شود.

 

[نویسنده- کوچک]

ماجرا از زمانی کلید می‌خورد که ایند سینکلر با نقش‌آفرینی اما مایرز را به‌عنوان هم‌اتاقی ونزدی می‌شناسیم. به محض اینکه ونزدی با لباس سیاه‌وسفید خود قدم به اتاق ایند می‌گذارد، سریال Wednesday به کمک طراحی صحنه‌ی عالی و تفاوت‌های تصویری واضحی که بین گریم و لباس این دو به چشم می‌خورد، مخاطب را برای چند تجربه‌ی داستانی آماده می‌کند.

اول از همه تماشاگر آشنا با این نوع از سریال‌های متمرکز روی شخصیت‌های نوجوان، به سرعت متوجه می‌شود که طی چند قسمت احتمالا آن‌ها با یکدیگر دوست خواهند شد. مطابق الگوهای دیده‌شده در آثار مشابه، ایند دختری است که باید در چند رخداد احساسی ونزدی را به‌صورت اساسی دچار تغییر کند؛ تا مثلا ونزدی هم احساسات فراوان را از خود به نمایش بگذارد و به شکل مفصل مشغول عذرخواهی بابت رفتارهای سرد و خشک خود شود.

 

[نویسنده- کوچک]

 

[نویسنده- کوچک]

سریال ونزدی با دوست‌داشتنی کردن شخصیت ایند سبب می‌شود که حتی مخاطب به اشتباه در بعضی از موقعیت‌ها چنین انتظاری را از ونزدی داشته باشد. اما حتی وقتی ونزدی رسما ایند را فریب می‌دهد تا از مدرسه فرار کند و باعث آسیب دیدن وی می‌شود، در آخر شاهد هیچ‌گونه خواهش و تمنا از سوی ونزدی نیستیم. ایند از اتاق مشترک می‌رود و پس از چند روز بازمی‌گردد. در زمانی‌که ارتباط بین آن‌ها دوباره جلوه‌ای بهتر به خود می‌گیرد، خبری از بغل کردن نیست و باز هم ونزدی مرزهای خود را دارد.

 

[نویسنده- کوچک]

حتی سکانس مربوط‌به قسمت پایانی که ایند پس از آن همه نبرد و خون‌ریزی به سوی ونزدی می‌دود و او را در آغوش می‌گیرد، بیش از حد دراماتیک نمی‌شود. جنا اورتگا در آن سکانس هم حد و مرزهایی را برای نقش‌آفرینی خود در نظر می‌گیرد تا در آغوش گرفتن ایند، نشان‌دهنده‌ی احترام و همراهی ونزدی با یک دوست در موقعیتی عجیب‌وغریب باشد؛ نه رفتاری که هویت ونزدی را از بین می‌برد.

 

[نویسنده- کوچک]

 

[نویسنده- کوچک]

آلفرد گوف و مایلز میلر به‌عنوان شورانرهای سریال درکنار اعضای دیگر تیم نویسندگی می‌خواهند ونزدی در این اثر تلویزیونی هم با همان هویت ویژه‌ی خود در مرکز توجه قرار بگیرد و هم عمق بیشتری پیدا کند. ونزدیِ شکل‌گرفته توسط جنا اورتگا و تیم برتون ابایی از متفاوت بودن با دخترهای نوجوان بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌های نوجوانانه ندارد؛ چه وقتی موقع نبش قبر از بوی جنازه لذت می‌برد و چه زمانی‌که می‌خواهد پنج دقیقه بیشتر سرمای محفظه‌های سردخانه را احساس کند.

اما همین شخصیت در سریال ونزدی فرصت اشتباه کردن، پا را از حد فراتر گذاشتن، فریب خوردن، مورد قضاوت قرار گرفتن و تغییر اجباری بعضی از برخوردهای خود را دارد. سازندگان درحالی‌که از کلیشه‌های این نوع از سریال‌ها همچون وجود دانش‌آموز حسود و سطح بالا در مدرسه، مثلث عشقی و ماجراجویی‌های شبانه بهره می‌برند، اجازه می‌دهند که ونزدی به سبک خود آن‌ها را مقابل چشم‌های بیننده بگذارد.

 

[نویسنده- کوچک]

 

[نویسنده- کوچک]

ونزدی خالی از دقایق اضافه نیست. سریال با اینکه چند مرتبه با ایجاد تغییر در الگوهای آشنا موفق به جلب کردن بیشتر توجه مخاطب به سوی شخصیت اصلی خود می‌شود، از خطوط داستانی فرعی اضافه مثل داستان ملاقات بیانکا با مادر خود رنج می‌برد. تازه نباید فراموش کرد که بعضی از کاراکترها به خودی خود هرگز اهمیت یا کششی برای مخاطب پیدا نمی‌کنند و صرفا به‌عنوان مترسک‌های مورد نیاز برای جلو بردن داستان ونزدی کاربرد دارند.