دلنوشته [سمن بخس] اثر •ریحانه کاربر انجمن رمان بوک•

[پژواک خاموشی]

عنوان: سمن بخس
نویسنده: ریحانه
ژانر: عاشقانه/تراژیک/اجتماعی
عضو گپ نظارت ادبی سوم
مقدمه:

یاد آن روزی بخیر که تا لحظه‌ی خاموشی تلفنت هم به من می‌گفتی که، تو مرا یاد بکنی یا نکنی، باورت گر بشود گر نشود حرفی نیست. اما... نفسم می‌گیرد در هوایی که نفس‌های تو نیست. خدا نکند روزی برسد، که با لجبازی سرنوشت و تقدیر نفس یکی با نفس دیگری گره بخورد. آن موقع هست که دیگری را تمامش می‌کند.

 

[STARLET]

بسمه تعالی

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[پژواک خاموشی]

تو می‌مانی و من. نه اندوه و نه مردمان این آبادی می‌ماند. به حباب نگرانی و به آن لحظه‌ی بی‌پایان قسم، شادی که گذشت، غصه هم می‌گذرد. به این تنه نحیف و زارت جامه‌ی غم مپوشان هرگز چرا که من کنارت هستم. به خاطر این‌ همه خوشبختی در صفحه‌ی شطرنج زندگی‌ام تمام مهره‌هایم مات مهربانی‌ات شد.

 

[پژواک خاموشی]

من با اسب سفید قلبم به سوی تو می‌تازم تا بگویم که چه‌ قدر شاهِ قلبم دوستت دارم. در پچ و خم بلندای سرنوشت، رو به مخمل نقره‌آگین سرد، دستم را می‌گشایم تا شاید راهی باشد. برای رهایی از بند آتش جان‌ها تا وصال به اوج‌ترین بی‌نهایت برسم و بمانم. غافل از این‌ که در این مسیر بن‌بستی حاکم بود.

 

[پژواک خاموشی]

زنجیری از جنس برترین ترانه‌ها پایبند این بن‌بستم کرد و نوایی از اعماق جان مرا درگیر احساسی که شاید پوچ و بیهوده بود کرد. زمزمه می‌کنم زیر لب تا وجودم را به رخ برترین ترانه‌ها بکشم. برای کوک کردن ناهموارترین رقص‌ها و در آوایی برخاسته از جان همراهم می‌شوی. برای شنیدن، چشم می‌بندم رو به همه‌ی نقره‌های زندگی، تا شاید مولودی‌ها را پا به پایم همراه کنی.

 

[پژواک خاموشی]

میدانی خوشبختی یعنی چی؟ یعنی این که من عشقش هستم. یعنی یکی یه دونه‌اش هستم. یعنی خانم خانه‌اش هستم. اسمم روی قسمش نامگذاری شده. ناموسش هستم. وقتی با من قهر می‌کند هر چقدر هم از دستم ناراحت باشد، آخرش با من آشتی می‌کند. می‌دانی حس خوب چه وقتی هست؟ وقتی که رویم غیرت دارد و به خاطر من با همه می‌جنگید.

 

[پژواک خاموشی]

سرش برود عشق و ناموسش نمی‌رود. اسمم را جلوی غریبه نمی‌آورد. می‌دانی ديوانگی یعنی چیه؟ یعنی وقتی که خانومم صدایم می‌کند قند درون دلم آب می‌شود. یعنی وقتی که دستانم را میان پنجه‌هایش می‌فشارد و من احساس آرامش و امنیت می‌کنم. یعنی لمس دستانش برای اولین‌بار و تجربه‌ی یک بار بوسیدن لب‌های گلگونش برای طعم شیرین عشقش که موج می‌زند.

 

[پژواک خاموشی]

یعنی وقتی که بازوهایش را سفت بچسبی و در خیابان کسی جرئت نکند که به شما نگاه کند. یعنی نفسش باشی. رویت حساس باشد. دغدغه لحظه‌هایش تو باشی و به فکرت باشد. می‌دانی آرامش یعنی چی؟ یعنی وقتی که با او قهری کسی نتواند جایت را در قلبش بگیرد. وقتی تو را درون بغلش سفت فشار می‌دهد و قلبش برایت بوم‌بوم می‌زند.

 

[پژواک خاموشی]

وقتی که موهایت را نوارش می‌کند. وقتی که لپ‌هایت را می‌کشد و می‌دانی که راحت‌تر از آغوشش جایی را نداری. پس بمان که بی‌ تو همیشه زمستان ابدی درون قلبم حکم‌فرماست. این بار می‌خواهم از ته دل بگویم: عشقم چشم‌هایت را که دیدم دنیایم را پیدا کردم. برق نگاهت مرا دیوانه می‌کند. تو را در مقابل تمام آدم‌هایش می‌گیرم و داد میزنم: آهای دنیا...آن‌قدر به بزرگی‌ات نناز...یه تار موی عشقم را با کل تو عوض نمی‌کنم.

 

[پژواک خاموشی]

بعضی وقت‌ها، بعضی جاها، توی یک برهه‌ی زمانی اتفاقاتی می‌افتد که می‌تواند یک زندگی را عوض بکند. یک احساس را، یک آینده را، یک آرزو را نادیده نگیرید. گاهی در آن برهه هرکاری که از دستت بربیاید انجام می‌دهی. حتی اگر کل دنیا هم بسیج بشوند و نگذارند که تو به خاسته‌ات برسی. بعضی جاها این تو هستی که پیروز میدان هستی و بعضی جاها تو می‌شوی بازنده و مجبوری که خودت را از گود خارج کنی.