خبری سومین رمان استیو تولتز در ایران منتشر شد

[Puyannnn]

هرچه باداباد سومین رمان استیو تولتز است پس از جز از کل و ریگ روان، که به ترتیب درباره‌ی ترس از مرگ و ترس از زندگی بودند، تولتز در هرچه باداباد، با الهام گرفتن از مفهوم رجعت ابدی نیچه، یک دنیای آخرالزمانی ساخته که در آن آدم‌ها، غرق حسرت آن‌چه از کف داده‌اند، به دام چرخه‌ی بی‌پایان مرگ و زندگی افتاده‌اند و دنبال راه خلاصی می‌گردند.

کتاب تاملی است بر تولد و زندگی و هرچه در فاصله‌ی این‌ دو اتفاق می‌افتد. او دنیای پس از مرگی می‌آفریند که بیشتر سوال طرح می‌کند تا پاسخ سوالات را بدهد. هرچه باداباد رمانی است پرکشش، خلاقانه و مانند دو رمان قبلی نویسنده، بی‌اندازه تفکربرانگیز.

 

[Puyannnn]

بخشی از کتاب:
"به‌قدری از مصیبت‌های نوظهورم خسته بودم و این‌قدر احساس آسیب‌پذیری می‌کردم که به بارمن هشدار دادم 《به من اخم نکن، جاش رو تنم می‌مونه.》تکه‌پاره‌های مکالمات پیرامونم را از این گوش می‌گرفتم و از آن گوشم در می‌کردم (《از روی جنازه‌ام هم رد می‌شدند حاضر نبودم بمیرم، ولی مرده‌ام.》 《خودکُشیِ من خودکِشیِ شغلی بود.》)
مردی که کنارم نشسته بود با دندان‌هایش بطری نوشیدنی را بلند کرد. زنی وسط جوکی که خودش تعریف می‌کرد از خنده روده‌بر شد. هیچ‌کدام‌مان از آن‌دست آدم‌هایی نبودیم که هرگز کسی بتواند دوباره عمیقاً و حقیقتاً دوستش داشته باشد..."