چالش سومین هفته از چالش "دلنوشته نیمه کاره✍"

[DLNZ]

درود بر یاران اهل قلم

با افتخار شما را به یک چالش جدید و الهام‌بخش دعوت می‌کنیم:

"چالش دلنوشته‌ی نیمه‌کاره"

در این چالش، فرصتی داریم تا با همکاری و خلاقیت، دلنوشته‌هایی زیبا و پرمفهوم خلق کنیم.

نویسندگان باید بر اساس این عنوان، ژانر و مقدمه، دلنوشته‌ای نیمه‌کاره بنویسند.

موضوع: نبض هستی و خلاء
ژانر: تراژدی، عاشقانه
دیباچه:
در نبض هستی و خلاء، تپش‌های قلب و سکوت عمیق، عشق و اندوه را در هم می‌آمیزد.
زندگی تراژدی‌ای است از لحظاتی تلخ و شیرین که هرگز پایانی ندارد، و هر ضربان قلب قصه‌ای از رنج و امید را نمایان می‌کند. در این میان، حقیقت زندگی خود را به شیوه‌ای بیان می‌کند که گاهی دردناک، اما همواره ارزشمند است... گاهی عشق زیبایی را به او می‌بخشد و گاهی اندوه، آن زیبایی را از او می‌دزدد.

قوانین چالش:
- هر نویسنده باید یک دلنوشته کوتاه •حداکثر 100 کلمه• بنویسد و آن را نیمه‌کاره بگذارد.

- سایر اعضا باید این دلنوشته‌های نیمه‌کاره را بر اساس نوشته‌ی اولیه کامل کنند.

- دلنوشته‌های نیمه‌کاره و تکمیل‌شده باید در همین تاپیک ارسال شوند.

- تکمیل‌های ارائه‌شده توسط تیم مدیریت بررسی و بهترین تکمیل انتخاب می‌شود.

- دلنوشته‌ها و تکمیل‌ها باید حداکثر تا پایان هفته جاری ارسال شوند.

جوایز:
- ۲۰۰ لایک
- بهترین تکمیل به عنوان دلنوشته‌ی برتر هفته معرفی خواهد شد.

* لطفاً از ارسال اسپم خودداری کنید.

منتظر آثار هنرمندانه شما هستیم!
[تیم تالار ادبیات]​

 

[سورن]

در دل شب‌های بی‌پایان، سکوتی عمیق و سرد، مانند ابرهای سنگین، بر سرزمین روح من سایه افکنده است. نبض هستی در سی*ن*ه‌ام به تپش درمی‌آید، اما هر ضربه‌اش، یاد تو را به رنجی جانکاه بدل می‌کند. عشق تو، همچون گلی پژمرده در باغی متروک، در گوشه‌ای از قلبم می‌خوابد و هر روز بیشتر از زندگی فاصله می‌گیرد. در این خلاء بی‌پایان، صدای خنده‌ات که روزگاری موسیقی دلنشینی بود، اکنون به زنگی غم‌انگیز تبدیل شده است. آیا می‌توانم دوباره در سایه‌ی یاد تو زندگی کنم، یا اینکه این سکوت، تا ابد بر دلم حک خواهد شد؟

 

[سایه مولوی]

در دل شب‌های بی‌پایان، سکوتی عمیق و سرد، مانند ابرهای سنگین، بر سرزمین روح من سایه افکنده است. نبض هستی در سی*ن*ه‌ام به تپش درمی‌آید، اما هر ضربه‌اش، یاد تو را به رنجی جانکاه بدل می‌کند. عشق تو، همچون گلی پژمرده در باغی متروک، در گوشه‌ای از قلبم می‌خوابد و هر روز بیشتر از زندگی فاصله می‌گیرد. در این خلاء بی‌پایان، صدای خنده‌ات که روزگاری موسیقی دلنشینی بود، اکنون به زنگی غم‌انگیز تبدیل شده است. آیا می‌توانم دوباره در سایه‌ی یاد تو زندگی کنم، یا اینکه این سکوت، تا ابد بر دلم حک خواهد شد؟

میدانم، خوب میدانم که بی‌تو نمی‌توانم.
بی تو و در این خلاء نبودنت دیگر زندگی برایم معنایی ندارد. حال من مانده‌ام و این نبض هستی که بی‌تو باز هم میزند، اما بجای عشق، درد است که در رگ‌هایم جاری می‌شود و ای کاش روزی این نبض تپنده می‌ایستاد تا این تلخی‌ها برای این تن خسته‌ای که دیگر توان جدال با درد فراقت را ندارد تمام می‌شد...

 

[Atilla]

میدانم، خوب میدانم که بی‌تو نمی‌توانم.
بی تو و در این خلاء نبودنت دیگر زندگی برایم معنایی ندارد. حال من مانده‌ام و این نبض هستی که بی‌تو باز هم میزند، اما بجای عشق، درد است که در رگ‌هایم جاری می‌شود و ای کاش روزی این نبض تپنده می‌ایستاد تا این تلخی‌ها برای این تن خسته‌ای که دیگر توان جدال با درد فراقت را ندارد تمام می‌شد...

چرا که زندگی بدون تو اقیانوس خشکیده ای است که جای ماهی هایش را عقرب ها گرفته اند.چشم های هستی بخش خمارت را به آسمان بده ، چرا که شب های سردم را درحالی که به آسمان خیره شده ام به چهره ات فکر میکنم..دلیل زندگی ام شده ای ، با امید دیدنت از خواب برمی‌خیزم..احساس عشقی که در صبح ها حس میکنم، شب ها با نوای سردی قلبم را تیر باران می‌کند..

 

[سایه مولوی]

چرا که زندگی بدون تو اقیانوس خشکیده ای است که جای ماهی هایش را عقرب ها گرفته اند.چشم های هستی بخش خمارت را به آسمان بده ، چرا که شب های سردم را درحالی که به آسمان خیره شده ام به چهره ات فکر میکنم..دلیل زندگی ام شده ای ، با امید دیدنت از خواب برمی‌خیزم..احساس عشقی که در صبح ها حس میکنم، شب ها با نوای سردی قلبم را تیر باران می‌کند..

قلبم را تیر باران می‌کند و من هنوز هم به خلاءیی که در زندگی‌ام با نبودنت ساخته‌ای فکر می‌کنم و هر لحظه قلبم می‌شکند از تصور بودنت در کنار یار دیگری!
ای که نبض هستی‌ام بسته به عشق توست، می‌شود آن دم رفتنت لحظه مکث کنی و به این چشمان اشکبار و این دل‌تنگ مهلت تماشای چشمانت را بدهی؟
باور کن تمام دنیای من در تماشای چشمان زیبای تو خلاصه می‌شود. پس بگذار در این لحظات تلخ جدایی یک دل سیر نگاهت کنم...

 

[ممد صنوبر]

قلبم را تیر باران می‌کند و من هنوز هم به خلاءیی که در زندگی‌ام با نبودنت ساخته‌ای فکر می‌کنم و هر لحظه قلبم می‌شکند از تصور بودنت در کنار یار دیگری!
ای که نبض هستی‌ام بسته به عشق توست، می‌شود آن دم رفتنت لحظه مکث کنی و به این چشمان اشکبار و این دل‌تنگ مهلت تماشای چشمانت را بدهی؟
باور کن تمام دنیای من در تماشای چشمان زیبای تو خلاصه می‌شود. پس بگذار در این لحظات تلخ جدایی یک دل سیر نگاهت کنم...

و حال چه گویم از تپش نجوایی که از درون خویش می‌جنبد و نبض هستی من همان حزینی باشد که خلاء در وجودش، پیچیده است و منهدم نگردم از کردار تو که تنهایم گذاشتی میان امواجی از جز و مد که شب و روز بر آن احاطه هست. ای که یارم بر برزخ تراژدی من هیمه‌ای انباشته گشته که عذابم می‌دهد. شاید این تنهایی، همان مفهومی باشد که من به درستی می‌دانم؛ اقصاء عشق است. پس رهایم کن تا فقط رفیقی چون خلوت مرا در آغوش نگیرد و بغضم همچون لؤلؤیی فراوان نگرد ای تو محیل من.

 

[DLNZ]

دوستان عزیز،
تاپیک چالش دلنوشته نیمه‌کاره بسته شد. منتظر اعلام عنوان جدید باشید.​