دیالوگ نویسی [سکوت در آتش] اثر «سونیا کاربر انجمن رمان بوک»

[RPR"]

آرش: شاید تنها راه، پذیرفتن این واقعیت باشه که عشق هم زیباست و هم دردناک.

لیلا: پس ما باید این درد رو با هم تحمل کنیم؟

 

[RPR"]

آرش: بله، باید کنار هم بایستیم و با این درد زندگی کنیم.

لیلا: آیا عشق می‌تونه ما رو قوی‌تر کنه؟ آیا می‌تونیم از این درد، قدرت بگیریم؟

 

[RPR"]

آرش: شاید، اما باید بدونیم که هر عشقی بهایی داره و ما باید اون رو بپردازیم.

لیلا: آیا عشق ما هم بهایی داره؟ آیا باید چیزی رو از دست بدیم؟

 

[RPR"]

آرش: بله، ممکنه خودمون رو توی این راه گم کنیم.

لیلا: پس عشق ما هم هدیه‌ست و هم نفرین؟

 

[RPR"]

آرش: دقیقاً. ما توی این دوگانگی زندگی می‌کنیم و این بزرگ‌ترین چالش ماست.

لیلا: آیا می‌تونیم با این چالش روبرو بشیم؟ آیا عشق ما به اندازه کافی قویه؟

 

[RPR"]

آرش: اگرچه دردناکه، اما عشق ما باید ما رو به جلو ببره، حتی اگر به قیمت رنج باشه.

لیلا: پس بیایید با هم این درد رو تحمل کنیم و عشق‌مون رو زنده نگه داریم.

 

[RPR"]

آرش: بله، باید توی این سفر تاریک، نور عشق رو توی دل‌هامون حفظ کنیم.

لیلا: و هرگز فراموش نکنیم که عشق حتی توی تاریکی هم می‌تونه درخشنده باشه.

 

[RPR"]

آرش: بله، عشق ما می‌تونه چراغی باشه توی شب‌های تاریک زندگی.

لیلا: پس بیایید با هم این چراغ رو روشن نگه داریم.

 

[RPR"]

آرش: تا وقتی نفس می‌کشیم، عشق‌مون رو زنده نگه می‌داریم.

 

[RPR"]

پایان:)​