مجموعه اشعار سید حمیدرضا برقعی

[mobina01]

اشعار سید حمیدرضا برقعی ​

 

[mobina01]

گم کرد شبی، راه و مسیرش به من افتاد
ناخواسته در تیر رسِ راهزن افتاد

در تیررس من گره انداخت به ابرو
آهسته کمان و سپر از، دست من افتاد

بی‌دغدغه، بی‌هیچ نبردی دلم آرام...
در دامِ دو تا چشم؛ دو شمشیرزن افتاد

می‌خواستم از او بگریزم... دلم اما ...
این کهنه رکاب ِ نفس از تاختن افتاد

لرزید دلم... مثل همان روز که چشمم
در کشور بیگانه به یک هموطن افتاد

درگیر خیالات خودم بودم و او گفت:
من فکر کنم چایی‌تان از دهن افتاد!

 

[mobina01]

نمازم را قضا ڪرده تماشا ڪردنت اے ماه
بماند بین ما این رازها بینے و بین الله!

من استغفار ڪردم از نگاه تو نمے دانم
اجابت مے شود این توبه ڪردن هاے با اڪراه

براے من نگاه تو فقط مانند آن لحظه است
همان لحظه ڪه بیتے ناگهانے مے رسد از راه

...و شاید من سر از ڪاخ عزیزے در مے آوردم
اگر تشخیص مے دادم چو یوسف راه را از چاه

مرا محروم ڪردے از خودت این داغ سنگین بود
چنان تحریم تنباڪو براے ناصرالدین شاه

 

[mobina01]

شب همان شب که سفر مبداء دوران مي شد
خط به خط باور تقويم مسلمان مي شد

شب همان شب که جهاني نگران بود آن شب
صحبت از جان پيمبر به ميان بود آن شب

در شب فتنه شب فتنه شب خنجرها
باز هم چاره علي بود نه آن ديگرها

مرد؛ مردي که کمر بسته به پيکار دگر
بي زره آمده در معرکه يک بار دگر

تا خود صبح خطر دور و برش مي رقصيد
تيغ عريان شده بالاي سرش مي رقصيد

مرد آن است که تا لحظه ي آخر مانده
در شب خوف و خطر جاي پيمبر مانده

گر چه باران به سبو بود و نفهميد کسي
و محمد خود او بود و نفهميد کسي

در شب فتنه شب فتنه شب خنجرها
باز هم چاره علي بود نه آن ديگرها

ديگراني که به هنگامه تمرّد کردند
جان پيغمبر خود را سپر خود کردند

بگذاريد بگويم چه غمي حاصل شد
آيه ي ترس براي چه کسي نازل شد

بگذاريد بگويم خطر عشق مکن
جگر شير نداري سفر عشق مکن

عنکبوت آيه اي از معجزه بر سر در دوخت
تاري از رشته ايمان تو محکم تر دوخت

از شب ترس و تباني چه بگويم ديگر؟!
از فلاني و فلاني چه بگويم ديگر؟!

يازده قرن به دل سوخته ام مي داني
مُهر وحدت به لبم دوخته ام مي داني

باز هم يک نفر از درد به من مي گويد
من زبان دوختم و خواجه سخن مي گويد:

"من که از آتش دل چون خُم مِي در جوشم
مُهر بر لب زده خون مي خورم و خاموشم"

طاقت آوردن اين درد نهان آسان نيست
شِقْشقِيّه است و سخن گفتن از آن آسان نيست