مجموعه اشعار سید کریم امیری فیروزکوهی

[~Fateme.h~]

سید کریم امیری فیروزکوهی

 

[~Fateme.h~]

(کتاب سرگذشت)

کار مُلک از نابسامانی ز میزان درگذشت
سر بنه تقدیر را اکنون که آب از سر گذشت

درگذشت ایّام راحت درگذر زین خاکدان
درگذر زین خاکدان کایّام راحت درگذشت

کار با جمعی دغل‌بازان افسونگر فتاد
تا چه بر ما زین دغل‌بازان افسونگر گذشت

یک‌نفس بی‌رنج و یک‌دم بی‌تعب بر ما نرفت
محنتی از در رسید ار زحمتی از در گذشت

مشتی از نودولتان سفله را بر دست ملک
هم نهیق از باختر هم نعره از خاور گذشت

 

[~Fateme.h~]

مشتی از نودولتان سفله را بر دست ملک
هم نهیق از باختر هم نعره از خاور گذشت

هر طرف بانگ علالا زین سگان تیزچنگ
در شکار طعمه‌ای از مسکن و معبر گذشت

از تر و خشک آنچه ما را بود آثاری نماند
هرچه بود الّا که کام خشک و چشمِ تر گذشت

هیچ دعوی جز به باطل نگذرد از هیچ سوی
گرچه هر سو دعوی حقّ از فلک هم برگذشت

 

[~Fateme.h~]

سی*ن*ه مالامال نفرین و دهان لبریز شکر
شکر هر ذلّت که بر ما زآن‌ ستم‌گستر گذشت

بگذرد بر مردم آزاده از خوش‌باوری
زین خداناباوران ظلمی که از باور گذشت

دام مکر از هر کران ، بند فریب از هر کنار
دست ما بربست و هر تارش ز پای و پر گذشت

هر طرف از حیله‌بازی منکِر خیر و صلاح
خلق را با دعوی معروف صد منکَر گذشت

 

[~Fateme.h~]

کافرم گر این مذلّت‌ها که بر ما بگذرد
از جفای ظالمی بر مسلِم و کافر گذشت

ما اسیر بت‌پرستی‌های خویشیم ای دریغ
در چنین عصری که هم بت رفت و هم بتگر گذشت

جای خون در رگ فساد بندگی داریم ما
خون فاسد را علاج از فصد و از نشتر گذشت

 

[~Fateme.h~]

طاعت مخلوق را ، عصیان خالق در پی است
گر بدین عصیان ستم نگذشت بر ک.س ور گذشت

کیفر آدم‌پرستی رنج حیوان ماندن است
بنگر آن خر را که بر وی رنج این کیفر گذشت

لیک ای آوخ که داغ بندگی بر جان ماست

 

[~Fateme.h~]

(زنده بودن ما)

مپرس از منِ مسکین که حال من چون است
زبان خموش ولیکن دهان پر از خون است

ز مرگِ دور چه گویی سخن، بگو ای شیخ!
که زنده بودن ما در چنین بلا چون است!

عقاب فتنه چنان پر کشید و سایه فکند
که حفظ ماست ازین سایه آنچه بیرون است

 

[~Fateme.h~]

قبول شیخ به ایجاب بندگی بسته است
درین معامله سود آن برَد که مغبون است

مباش غرّه به حالی که پیرِ حادثه را
به هر نفس که برآری، هوس دگرگون است

در این بلیّه که از جهل رفت بر سر ما
همین نه مردمِ عاقل که عقلْ مجنون است

فریب ظاهر قانون مخور به باطن خویش
که نامِ زور چو قوّت گرفت قانون است

 

[~Fateme.h~]

مرا امید گشایش ز بخت وارون نیست
همیشه کاسۀ من چون حباب وارون است

ز اضطراب سراپا دل است پیکر ما
که آه ما جگرآلود و اشک ما خون است

حضور شیخ غنیمت شمار و نعمت دان
که هیچ نیست جز این نعمتی که افزون است

 

[~Fateme.h~]

خزینه‌ای ز قناعت تمام ناشدنی‌ست
مدار باک ز خرجش که گنج قارون است

ز شیخ و دامِ فریبش تعجّب از چه کنی
که زندگانی انسان فریب و افسون است

(امیر) یار من از جنّ و اِنس عالم نیست
سیاه چشمِ من از دودمان افیون است

"سید کریم امیری فیروزکوهی"