میگویی دوستم داری و این دوستت دارمِ تو، توی هوا میچرخد و آن را مطبوع میکند، گویی نم بارانی زده و بعدش رنگین کمان دلبری کرده باشد،
میگویی دوستم داری و این دوستت دارمِ تو میرسد به گوشهایم و نمیدانم چگونه اما اول عطری خنک توی مغزم میپیچد و بعد راه قلبم را آسان پیدا میکند و سنجاق میشود به کنج بالای آن.
جهان، با دوست داشتنت چقدر شاعرانه شد!