موضوع نویسنده
- May
- 3,427
- 13,045
- مدال‌ها
- 17
بنگر که بعد از رفتنت چیزی نماند از غرورم!
گویا تو نزدیک منی با اینکه من از تو دورم
در این نبرد تن به تن من را زمین زد جدایی…
چشمم ولی مانده به راه شاید دوباره بیایی!
منتظرم ای یار رفته بازآیی…
خسته شدم از تنهایی از تنهایی
شعر : پرهام ، هدیه
در دل من جای تو خالی می‌ماند…
در نظرم تو زیباتر از زیبایی…
اگر چه تو رفتی ز غصه شکستم!
از عشق تو اما عقب ننشستم…
همیشه و هر جا خوشم به مرورت نرفته ز یادم!
خیال حضورت سرمو گذاشتم هر شب بر روی شونه دردام
با یه قایق کاغذی من زدم به دل دریا…
روی این دلم هزار زخم پره از درد به ناحق!
من شدم سیاهی شب پر نورم سکوت مطلق
دیگه دنیام واسه من تاریکه زندگی کوره رهی باریکه…
آخر قصه ی من نزدیکه!
این منم از همه جا وا مانده از همه مردم دنیا رانده…
رانده و خسته و تنها مانده…
میشه صد سال که گل عشق توی باغچم پژمرد!
من نوشتم دوست دارم خیلی ساده ولی خط خورد
دیگه دنیام واسه من تاریکه زندگی کوره رهی باریکه…
آخر قصه ی من نزدیکه…
این منم از همه جا وا مانده از همه مردم دنیا رانده!
رانده و خسته و تنها مانده…
