بیوگرافی شاعر ابن یمین

[ASHVAN]

ابن یمین (زاده ۶۶۴ – درگذشته ۷۴۶) با نام کامل امیر فخرالدین محمود بن امیر یمین‌الدین طغرایی مستوفی بیهقی فریومدی، شاعر و بزرگ‌ترین قطعه‌سرای ایرانی بود، که بخش اعظم زندگانی وی در روستای فرومد واقع در خراسان از حوالی سبزوار سپری شد. وی را به جهت شغل استیفاء و طغرانویسی در دربار، مستوفی و طغرایی می‌خواندند.

 

[ASHVAN]

پدرش امیر یمین‌الدین بود که فردی ادیب و شاعر بوده‌است. یمین‌الدین مردی فاضل بود که در دستگاه حکومتی خواجه علاءالدین محمد فریومدی — صاحب دیوان و وزیر خراسان — به استیفاء و طغرانویسی اشتغال داشت. ظاهرا همین شغل پدرش بوده‌است که ابن یمین و پدرش را به لقب طغرایی شهره کرده‌است.[۶] آورده‌اند پدرش ترک‌نژاد بود و به روزگار سلطان محمد خدابنده، در روستای فَریومَد (فرومد) زمینی خرید و در آن‌جا ساکن شد.[۷] پدرش در شکل‌گیری استعداد شاعری ابن یمین تاثیر بسزایی داشت و از روزگار نوجوانی فرزندش، او را به مشاعره و مناظره وامی‌داشت. پدرش در سال ۷۲۲ ه.ق از دنیا رفت و در فریومد دفن شد. مادر ابن یمین تا سال ۷۴۱ ه.ق زنده بود و در فریومد می‌زیست.[۸] فریومد به وزن «بدصورت» که گاهی فرومد بر وزن «کبوتر» و فریوند بر وزن «رسیدند» نیز خوانده شده‌است، یکی از روستاهای منطقه سبزوار محسوب می‌شود.[۹] دولتشاه از پدرش اشعاری را گزارش می‌کند و آنها را مشهور می‌داند.