دلنوشته {شال گردن} اثر •پریزاد کاربر انجمن رمان بوک•

[-پریزاد-]

عنوان:شال‌گردن
نویسنده: پریزاد
. ژانر:تراژدی
ناظر: @الههِ ماه؛
مقدمه:
غصه‌ نخور که دلمان، حوضچه‌یِ غم‌‌هایمان شد.
گریه مکن که گریه‌هایت، آبِ زلالِ شور بر این فواره‌هایِ دلتنگی‌مان نشود.
بگذار بگویند و بگویند که فایده ندان شود.
آن‌قدر که غم‌هایمان به چشم‌هایمان نفوذ کند؛
نفوذی که غصه‌ها را پاک و بی‌دل کند.

---

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.

حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست ججلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]
​

 

[-پریزاد-]

به نام آن‌که‌ گرما بخش غم‌هایم بود... .
شروعم این‌گونه‌ بوده‌ است‌ که شال‌گردانم‌ را به دور غم‌هایم‌ بِپیچانم و آن را در آغوشِ سردِ امروزهایم بگذارم. شال‌گردانی که برایم حکم یک پناه‌ دهنده‌ی غم‌ بیش بود! شال‌گردانی از جنس محبت که در سردی‌ها برایم گرم‌ترین پناه‌دهنده بود.

 

[-پریزاد-]

نمی‌گویم که شال‌گردان می‌تواند مقام گرما‌ بخش مهر پدر، مادر و... همچنان عشق را بگیرد!
او فقط جایگزینی‌ است که برای من یا شاید تو و دیگری که با ارزش‌تر از یک جایگزین مهرِ گرما بخش باشد.

 

[-پریزاد-]

شال گردنِ ساخته شده از عشق منزلِ غم‌هایم بود، غم‌هایی که در گوشه‌کناره‌ای از کنج دل رویش شده بود با دانه‌ای بغض! همان‌ بغضی که هر از گاه خود را آشکار می‌سازد، را می‌گویم.
نمی‌دانم چه موقع بود، اما به درستی به یاد دارم که در خرد سالی‌ام شال‌گردن بافته شده از عشق من‌را مجذوب گرما‌یِ خود کرد.

 

[-پریزاد-]

همان لحظه‌ها بود که در کوچه‌ها شال‌گردانم را به دور گردنم پیچیده بودم و آن را با آن گرمای طلوع بخشش حس کردم! یادش بخیر در آن زمان احساس خوشبختی را برای لحظه‌ای احساس کرده بودم.

 

[-پریزاد-]

آخر می‌دانی من را چه به داشتن آغوش گرمای دلنشین پدر و مادر؟ آن دو آثار ارزشمند خدواند را نداشتم پس ز آن پس، آن شال‌گردان یادگارِ مادرم برایم دلنشین و نفس‌آور بود!

 

[-پریزاد-]

در خیابان‌ها با کفشی کهنه که پاهایم آتش به جانشان افتاده بود خود را به سوی طرفی نامعلوم برای پناه می‌کشیدم.
همان زمان که دیوانه‌وار با کفش‌هایی کهنه به دنبال سرپناهی می‌گشتم باد آمد و شالم را ربود.

 

[-پریزاد-]

شال همچو طنابی از دور گردنم باز شد و با باد همراه شد.
دویدم، زمین خوردم، گریه کردم اما شال‌گردانم باز نگشت آن‌جا بود که جهنم را احساس کردم.
***
وابسته بودن به عشق و عاشقی نبود. می‌توانست به یک شال‌گردن باشد.

 

[-پریزاد-]

شال‌گردنی که سوز سرمای زمستانی گرمایش را به تو می‌دهد، تا گوش‌هایت از شدت سرما سرخ نشود ، شال‌گردان می‌توانست مراقب گوش و صورتی باشد که روزهای قبل آن گوش و صورت در نسیم صبح‌گاهی در جلوی یک پارک از یک هم‌ سن سال خودش کتک بخورد و دم نزند و صدایش بلند نشود.