آموزشی شخصیت پردازی در رمان و داستان

[azammahmoud]

شخصیت پردازی یک ابزار ادبی است که در ادبیات استفاده می‌شود تا جزئیات مربوط به یک شخصیت داستان را مشخص کند و توضیح دهد. در مرحله اول نویسنده، شخصیت داستان خود را به صورت محسوس معرفی می‌کند. بعد از معرفی شخصیت اغلب به توصیف رفتار او می‌پردازد و سپس با پیشرفت داستان، فرایند فکری شخصیت ارائه می‌شود. سپس شخصیت داستان عقاید و افکار خود را مطرح می‌کند و با بقیه شخصیت‌های داستان وارد گفتگو می‌شود. در مرحله آخر عکس‌العمل بقیه شخصیت‌ها نسبت به ویژگی‌های شخصیتی او ارائه می‌شود.

 

[azammahmoud]

انواع شخصیت پردازی​

نویسنده به دو صورت می‌تواند اطلاعاتی را درباره یک شخصیت ارائه دهد و تصویری از او در ذهن خواننده ایجاد کند.

۱.شخصیت پردازی مستقیم یا صریح:​

این نوع شیوه‌ای مستقیم را برای ساخت شخصیت پیش می‌گیرد. این شیوه معمولا از راوی یا سوم شخص داستان برای توصیف شخصیت اصلی استفاده می کند تا بتواند به خوانندگان در مورد موضوع اطلاعاتی ارائه دهد. به عنوان مثال توصیف “او مردی ب سنگ‌دل و مغرور بود”.

 

[azammahmoud]

2. شخصیت پردازی غیرمستقیم یا غیرصریح​

در این روش بصورت نامحسوس‌تری شخصیت به خواننده معرفی می‌شود. خوانندگان داستان باید خود بتوانند ویژگی های شخصیت را از طریق افکار، رفتار، نوع گفتگو ظاهر و نوع ارتباط برقرار کردن با سایر شخصیت‌ها و همچنین عکس‌العمل دیگر شخصیت‌ها درک کنند. مثلا به عنوان مثال “او از شلوغی مترو سواستفاده کرد و دستش را در جیب مرد کناری فرو برد و کیف پولش را دزدید”.

 

[azammahmoud]

کارکرد شخصیت پردازی​

شخصیت پردازی بخش مهمی از نویسندگی است. به خصوص در داستان‌های مدرن از این ابزار ادبی بسیار استفاده شده است. فهم اهمیت شخصیت پردازی در داستان برای هر نویسنده بسیار اهمیت دارد. به طور خلاصه شخصیت پردازی کمک می‌کند که به رفتار هر شخصیت در داستان با درک افکار او معنا داده شود. استفاده درست از شخصیت پردازی باعث می‌شود که خوانندگان داستان با وقایع داستان بهتر ارتباط برقرار کنند. مکالمات بین شخصیت‌ها نقش بسیاری در توسعه یک شخصیت دارد زیرا این فرصت را به ما می‌دهد که انگیزه‌ها و اعمال شخصیت‌ها را با دقت بیشتر بررسی کنیم. شخصیت پردازی در داستان نقش مهمی در جذابیت داستان و درک خواننده از داستان دارد.

 

[azammahmoud]

چگونه شخصیت پردازی کنیم​

برای شخصیت پردازی باید جزئیاتی را برای شخصیت داستان انتخاب کرد که به آن ها حسی زنده و منحصر به فرد ببخشد. برای این کار می‌توان از یکی از شیوه‌های زیر استفاده کرد.
1. مستقیم به خواننده داستان خود بگویید که ویژگی های شخصیت داستان شما چیست. این روش همان‌طور که قبلا هم گفته شد بیشتر توسط زاویه دید سوم شخص یا راوی صورت می‌گیرد.

2.ظاهر و رفتار شخصیت داستان خود را توصیف کنید. توصیف‌های غیر مستقیم، پراکنده در متن داستان‌، غیر کلیشه‌ای و به اندازه برای هر شخصیت، موجب درک و فهم بیشتر خواننده از داستان می‌شود.

افکار و انگیزه های شخصیت خود را به نمایش بگذارید. هدف شخصیت از این نوع رفتار چیست؟ انگیزه شخصیت از این سبک و استایل چیست؟ دلیل این نوع اخلاق و رفتار انتخابی شخصیت چیست؟


از مکالمه بین شخصیت ها استفاده کنید تا مطلب مهمی را در مورد شخصیت داستان آشکار کنید. انجام توصیف و شخصیت پردازی در دیالوگ‌های میان شخصیت‌‌ها و آشکار شدن ویژگی‌های شخصیت در دیالوگ‌ها در موقعیت و زمان مناسب موجب جذابیت بیشتر متن داستان می‌شود.


از اعمال شخصیت داستان خود را برای به نمایش گذاشتن ویژگی های شخصیتی او استفاده کنید.


عکس العمل و پاسخ دیگران را نسبت به آن شخصیت نشان دهید.

 

[azammahmoud]

می‌توانید به شخصیت‌های داستان خود اسامی معنی دار بدهید و یا از اسامی مستعار مرتبط با ویژگی‌های شخصیتی که دیگران به او می‌دهند استفاده کنید.

مثلا سِوِرس اسنیپ در داستان هری پاتر: سِوِرس در لاتین به معنی سختگیر است. سِوِرس اسنیپ پروفسوری سختگیر است که هری را تحت فشار می گذارد.

یا سیریوس بلک در داستان هری پاتر: سیریوس پر نور ترین ستاره در صورت فلکی سگ بزرگ است. سیریوس بلک جادوگری است که به یک سگ سیاه تبدیل می شود.