موضوع نویسنده
Puyannnn
سطح
4
مهمان
- Sep
- 13,534
- 22,013
- مدال‌ها
- 3
شهادت، از جمله جرائم عمدی می باشد. زیرا، در ابتدای ادای شهادت، شاهد باید سوگند یاد کند که هیچ چیز جز حقیقت نمی گوید؛ بنابراین، به مفاد شواهد و نتیجه حاصله از این عمل، واقف است. به همین دلیل، اگر فردی در دادن شهادت، حقیقت را کتمان کند و به کذب و خلاف واقع شهادت بدهد، مرتکب جرم شهادت دروغ شده است.
به موجب ماده 650 قانون مجازت اسلامی، جرم شهادت دروغ، زمانی محقق می شود که ادای شهادت، در دادگاه و نزد مقامات رسمی صورت بگیرد. بنابراین، جرم شهادت دروغ، دارای دوشرط اختصاصی برای تحقق است که شامل موارد زیر می شود:
اولا، شهادت دروغ بایستی در دادگاه صورت بگیرد، به همین دلیل نمی توان هر شهادت دیگری خارج از دادگاه را جرم دانست. به عنوان مثال، شهادت دروغ در مراجع انتظامی و کلانتری ها به این دلیل که خارج از محضر دادگاه است، جرم نمی باشد.
دوما، علاوه بر اینکه جرم شهادت دروغ باید در دادگاه صورت بگیرد، باید نزد مقامات رسمی ادا بشود تا تحقق یابد. در نتیجه، شهادتی که، نزد شخصی که دارای این صلاحیت نیست، انجام بگیرد را نمی توان جرم شهادت دروغ دانست.
البته، براساس نظریه اداره حقوقی قوه قضاییه، مقامات رسمی فقط شامل مقامات قضایی نمی شود؛ بنابراین، شهادت نزد سایر مقامات رسمی غیر قضایی که در قانون مشخص شده اند هم شهادت دروغ محسوب می شود، که به چندین مورد آن اشاره می کنیم:
براساس ماده 49 قانون ثبت احوال اگر کسی در اداره ثبت احوال، به دروغ شهادت بدهد که فلان شخص صاحب فرزندی شده است و این شهادت، موثر در صدور شناسنامه مورد شهادت گردد، مشمول شهادت دروغ است .
براساس ماده 2 قانون تخلفات، جرایم و مجازات های مربوط به اسناد سجلی و شناسنامه ، افرادی که عامدا در امر ولادت، وفات یا هویت اعلام خلاف واقع کنند، مشمول مجازات مقرر، برای جرم شهادت دروغ می شوند.
براساس بند 2 ماده 15 قانون راجع به ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران، هرکس نزد مامورین ذی المدخل برای تحصیل جواز اقامت یا ورود یا مواردی که در تشخیص کسب تابعیت موثر است، به صورت عامدا، خلاف واقع حرف بزند، مشمول مجازات مقرر برای جرم شهادت دروغ می شود.
براساس ماده 10 قانون تصدیق انحصار وراثت، هر شاهدی که در موضوع تحصیل تصدیق وراثت، برخلاف واقع شهادت دهد، مشمول تعقیب و مجازات مقرر برای جرم شهادت دروغ است.
به موجب ماده 650 قانون مجازت اسلامی، جرم شهادت دروغ، زمانی محقق می شود که ادای شهادت، در دادگاه و نزد مقامات رسمی صورت بگیرد. بنابراین، جرم شهادت دروغ، دارای دوشرط اختصاصی برای تحقق است که شامل موارد زیر می شود:
اولا، شهادت دروغ بایستی در دادگاه صورت بگیرد، به همین دلیل نمی توان هر شهادت دیگری خارج از دادگاه را جرم دانست. به عنوان مثال، شهادت دروغ در مراجع انتظامی و کلانتری ها به این دلیل که خارج از محضر دادگاه است، جرم نمی باشد.
دوما، علاوه بر اینکه جرم شهادت دروغ باید در دادگاه صورت بگیرد، باید نزد مقامات رسمی ادا بشود تا تحقق یابد. در نتیجه، شهادتی که، نزد شخصی که دارای این صلاحیت نیست، انجام بگیرد را نمی توان جرم شهادت دروغ دانست.
البته، براساس نظریه اداره حقوقی قوه قضاییه، مقامات رسمی فقط شامل مقامات قضایی نمی شود؛ بنابراین، شهادت نزد سایر مقامات رسمی غیر قضایی که در قانون مشخص شده اند هم شهادت دروغ محسوب می شود، که به چندین مورد آن اشاره می کنیم:
براساس ماده 49 قانون ثبت احوال اگر کسی در اداره ثبت احوال، به دروغ شهادت بدهد که فلان شخص صاحب فرزندی شده است و این شهادت، موثر در صدور شناسنامه مورد شهادت گردد، مشمول شهادت دروغ است .
براساس ماده 2 قانون تخلفات، جرایم و مجازات های مربوط به اسناد سجلی و شناسنامه ، افرادی که عامدا در امر ولادت، وفات یا هویت اعلام خلاف واقع کنند، مشمول مجازات مقرر، برای جرم شهادت دروغ می شوند.
براساس بند 2 ماده 15 قانون راجع به ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران، هرکس نزد مامورین ذی المدخل برای تحصیل جواز اقامت یا ورود یا مواردی که در تشخیص کسب تابعیت موثر است، به صورت عامدا، خلاف واقع حرف بزند، مشمول مجازات مقرر برای جرم شهادت دروغ می شود.
براساس ماده 10 قانون تصدیق انحصار وراثت، هر شاهدی که در موضوع تحصیل تصدیق وراثت، برخلاف واقع شهادت دهد، مشمول تعقیب و مجازات مقرر برای جرم شهادت دروغ است.
