چالش ششمین هفته از چالش "دلنوشته نیمه کاره✍"

[DLNZ]

درود بر یاران اهل قلم

با افتخار شما را به یک چالش جدید و الهام‌بخش دعوت می‌کنیم:

"چالش دلنوشته‌ی نیمه‌کاره"

در این چالش، فرصتی داریم تا با همکاری و خلاقیت، دلنوشته‌هایی زیبا و پرمفهوم خلق کنیم.

نویسندگان باید بر اساس این موضوع، ژانر و دیباچه، دلنوشته‌ای نیمه‌کاره بنویسند.

موضوع، ژانر و دیباچه جدید این هفته:

موضوع: پیوند و گسست
ژانر: اجتماعی
دیباچه:
در دل جامعه‌ای که پیوندها بی‌پایان می‌نمایند و گسست‌ها هر روز بیشتر می‌شوند، شخصیت‌هایمان به جستجوی معنای واقعی زندگی می‌پردازند. آیا انسان‌ها واقعاً قادر به برقراری ارتباطات عمیق و پایدار هستند یا همه‌چیز تنها برای لحظه‌ای درخشان و سپس ناپدید می‌شود؟ این داستانی از پیوندها و گسست‌ها، امیدها و ناکامی‌هاست.

این دیباچه از نویسنده جلال آل احمد می‌باشد.

قوانین چالش:
- هر نویسنده باید یک دلنوشته کوتاه •حداکثر 100 کلمه• بنویسد و آن را نیمه‌کاره بگذارد.

- سایر اعضا باید این دلنوشته‌های نیمه‌کاره را بر اساس نوشته‌ی اولیه کامل کنند.

- دلنوشته‌های نیمه‌کاره و تکمیل‌شده باید در همین تاپیک ارسال شوند.

- تکمیل‌های ارائه‌شده توسط تیم مدیریت بررسی و بهترین تکمیل انتخاب می‌شود.

- دلنوشته‌ها و تکمیل‌ها باید حداکثر تا پایان هفته جاری ارسال شوند.

جوایز:
- ۲۰۰ لایک
- بهترین تکمیل به عنوان دلنوشته‌ی برتر هفته معرفی خواهد شد.

* لطفاً از ارسال اسپم خودداری کنید.

منتظر آثار هنرمندانه شما هستیم!
[تیم تالار ادبیات]​

 

[Leila Moradi]

مادربزرگ می‌گفت معنی زندگی را در آلبوم کهنه خاک خورده‌ی درون گنجه می‌یابی. لبخند گرم و صمیمی آدم‌های تویش، نشان از پیوندی واقعی می‌داد، نه از این جمع‌های مصنوعی امروزی که معلوم نیست چشمشان دنبال چه است؛ راز واقعی عشق را فراموش کرده‌‌اند و رابطه‌های نزدیک دیروزشان به گسستن می‌رود. آن‌‌زمان‌ها گویی بند ناف انسان‌ها به‌هم وصل بود!

 

[سایه مولوی]

مادربزرگ می‌گفت معنی زندگی را در آلبوم کهنه خاک خورده‌ی درون گنجه می‌یابی. لبخند گرم و صمیمی آدم‌های تویش، نشان از پیوندی واقعی می‌داد، نه از این جمع‌های مصنوعی امروزی که معلوم نیست چشمشان دنبال چه است؛ راز واقعی عشق را فراموش کرده‌‌اند و رابطه‌های نزدیک دیروزشان به گسستن می‌رود. آن‌‌زمان‌ها گویی بند ناف انسان‌ها به‌هم وصل بود!

آن‌زمان‌ها خبری از روابطی تنها برای منفعت نبود. آن زمان‌ها عشق زیبا بود و پیوندها جاودانه، اما حالا عشق مثل دانه‌های برفِ زیر نور خورشید، ناپایدار است و روابط و دوستی‌ها گسستنی است. این‌روزها رابطه‌ی ما انسان‌ها به تارمویی بند است که با کوچک‌ترین اتفاق نیست می‌شود و وای به حالِ انسان‌های امروز که عشق‌شان دروغین، پیوندشان پوشالی و رابطه‌شان رو به زوال است.

 

[za-wrde]

شاید برف هم با دیدن تقلیل روابط انسانی قهر کرد و گوشه‌گیر شد. امان از زمستانی که بابت پیوند قوی‌اش با بهار، تمام وجودش را بر روی سرمایی گذاشت که در تاریخ بی‌انتظار بود.
حال باید بیان کرد گسستن خیلی وقت است ریشه دوانده در تاروپود هستی. خیلی وقت است که انسان‌های دو روی سکه‌ی خود را برای هر کسی نشان نمی‌دهند.
اگر کمک بگیریم از عالم معنا، شاید بشود کاری برای اشرف مخلوقات که در حال از دست‌دادن تاجش بر روی زمین هست، انجام داد.

 

[لِئا.]

آن‌زمان‌ها خبری از روابطی تنها برای منفعت نبود. آن زمان‌ها عشق زیبا بود و پیوندها جاودانه، اما حالا عشق مثل دانه‌های برفِ زیر نور خورشید، ناپایدار است و روابط و دوستی‌ها گسستنی است. این‌روزها رابطه‌ی ما انسان‌ها به تارمویی بند است که با کوچک‌ترین اتفاق نیست می‌شود و وای به حالِ انسان‌های امروز که عشق‌شان دروغین، پیوندشان پوشالی و رابطه‌شان رو به زوال است.

در جامعه‌ای که بهتر است پَست‌مدرن نامیده‌شود تا پُست‌مدرن، داستانی جز گسست و ناکامی وجود ندارد. پیوند‌هایی که بر گسل‌ ساخته می‌شوند و از هم گسستن‌هایی که رنگ و بوی باکلاس بودن دارند! هنوز به یک قرن نرسیده و اینگونه تفاوت و تناقض زمانه، بیداد می‌کند. نیاکانی که فکر می‌کردند به جامعه‌ی حال فرهنگی توامان و لبریز از پیوند و پیوستگی به ارث می‌رسانند و اجتماع حال که فکر میکند می‌تواند برخلاف رفتارها و ارزش‌های خود آینده‌ را خوب بسازد؛ برخلاف واقعیتی که از همه جهت خود را نشان می‌دهد...

 

[سایه مولوی]

در جامعه‌ای که بهتر است پَست‌مدرن نامیده‌شود تا پُست‌مدرن، داستانی جز گسست و ناکامی وجود ندارد. پیوند‌هایی که بر گسل‌ ساخته می‌شوند و از هم گسستن‌هایی که رنگ و بوی باکلاس بودن دارند! هنوز به یک قرن نرسیده و اینگونه تفاوت و تناقض زمانه، بیداد می‌کند. نیاکانی که فکر می‌کردند به جامعه‌ی حال فرهنگی توامان و لبریز از پیوند و پیوستگی به ارث می‌رسانند و اجتماع حال که فکر میکند می‌تواند برخلاف رفتارها و ارزش‌های خود آینده‌ را خوب بسازد؛ برخلاف واقعیتی که از همه جهت خود را نشان می‌دهد...

حال عاقبت‌مان چه خواهد شد؟ در دنیایی که پیوندها ماندگار نیست و روابط به سادگیِ یک خداحافظی گسسته می‌شود؟ آیا می‌توان گفت که جهان رو به پیشرفت است، آن‌هم درحالی که بشریت حتی از حفظ یک رابطه‌ی دوستانه هم وامانده است؟ مطمئناً این‌چنین نخواهد بود و انسان، این موجود اجتماعی دیر یا زود با کناره‌گیری از تمام‌ روابطِ عاشقانه و‌ دوستانه به دره‌‌ای رو به انحطاط سقوط خواهد کرد.

 

[لِئا.]

حال عاقبت‌مان چه خواهد شد؟ در دنیایی که پیوندها ماندگار نیست و روابط به سادگیِ یک خداحافظی گسسته می‌شود؟ آیا می‌توان گفت که جهان رو به پیشرفت است، آن‌هم درحالی که بشریت حتی از حفظ یک رابطه‌ی دوستانه هم وامانده است؟ مطمئناً این‌چنین نخواهد بود و انسان، این موجود اجتماعی دیر یا زود با کناره‌گیری از تمام‌ روابطِ عاشقانه و‌ دوستانه به دره‌‌ای رو به انحطاط سقوط خواهد کرد.

سقوطی که چیزی جز پایان تلخ نخواهد داشت.
سقوطی که در آن هیچ‌ دست‌گیری وجود ندارد.
هیچ‌ک.س دیگر از راه نمی‌رسد که با پیوند جان و دلش، کسی را نجات دهد و همه‌ی ریسمان‌ها گسستی عجیب خواهند داشت.
و شاید در آن لحظه‌ بشریت پی به اتفاق‌های ناگوار دنیایی که ساخته است ببرد گرچه زمان منتظر کسی نمی‌ماند.

 

[DLNZ]

دوستان عزیز،
تاپیک چالش دلنوشته نیمه‌کاره بسته شد. منتظر اعلام عنوان جدید باشید.​