آموزشی صدای نوشته

[Serenya]

 
همه‌ی ما یک صدا داریم. نه آنکه با تارهای صوتی ساخته می‌شود، نه صدایی که دیگران می‌شنوند… صدایی که در سکوتِ قلم جریان دارد.
گاهی غمگین است، گاهی طعنه‌زن، گاهی کودکانه، گاهی پیر و سنگین.
صدای تو در نوشتار، همان جایی‌ست که هیچ‌ک.س نمی‌تواند تقلیدش کند.
تنها خودت هستی. همان‌قدر اصیل، همان‌قدر زنده.

 

[Serenya]

آموزش: «لحن چیست؟ و چگونه لحنِ خودت را در نوشتن پیدا کنی؟»

 

[Serenya]

تعریف ساده‌ی "لحن"

لحن یعنی شخصیت پنهانِ نوشته.
یعنی حال‌وهوایی که واژه‌ها را رنگ می‌کند. حتی اگر دو نفر جمله‌ای یکسان بنویسند، لحنی که از آن بیرون می‌زند فرق دارد، چون روح جمله‌ها متفاوت است.

 

[Serenya]

🔍 انواع لحن‌ها (مثال‌محور):

برای درک بهتر، بیایم جمله‌ی ساده‌ی «رفتنش درد داشت» رو با لحن‌های مختلف بنویسیم:

غمگین و شاعرانه:
"رفت... و پشت سرش، فقط سایه‌ای ماند که هنوز گریه می‌کند."

 

[Serenya]

طنز تلخ:
"رفت، خب که چی؟ فقط باید از نو یاد بگیرم چطور چای را برای یک نفر دم کنم!"

بی‌احساس و سرد:
"رفت. دردش قابل پیش‌بینی بود."

رویاپردازانه:
"شاید رفته باشد توی یکی از شعرهایی که هنوز ننوشته‌ام."

 

[Serenya]

🔹 حالا فکر کن هر کدوم از اینا رو یه نفر نوشته. لحنش چی می‌گه درباره شخصیت نویسنده؟
لحن‌ات، تویی. با همون زخما، رویاها و زاویه نگاه.

 

[Serenya]

🎯 چطور لحن خودت رو پیدا کنی؟

۱. بدون تقلید از نویسنده‌های معروف بنویس

اگه داری مثل "فلانی" می‌نویسی، هنوز صدای خودتو نشنیدی.
تمرین کن از دل خودت بنویسی، حتی اگه ساده یا بی‌قاعده باشه.
مثلاً تو به‌جای نوشتن:
«اشک‌های شبانه‌ام چون رود جاری شدند»،
بگو:
«شب‌ها بی‌هوا می‌زنم زیر گریه. بی‌هیچ دلیلی که بشود گفت.»
این دومی صداتر داره. چون ساختگی نیست.

 

[Serenya]

۲. نوشته‌هات رو بلند بخون

ببین وقتی بلند می‌خونی، انگار یکی دیگه نوشته رو نوشته؟ یا خودتی؟
وقتی نوشته‌ات رو با صدای خودت بشنوی، می‌فهمی چقدرش واقعیه، چقدرش نقابه.

 

[Serenya]

۳. به نوشته‌هات برگرد و تحلیل کن

۵ تا از نوشته‌هات رو بخون.
آیا همه‌شون یه حس و حال دارن؟ یا توی یکی‌شون بیشتر خودت بودی؟
سؤالات کمکی:

آیا من معمولاً از کلمات ساده استفاده می‌کنم یا پیچیده؟

آیا در نوشته‌هام سکوت و نقطه‌چین زیاده؟ یا پر از توصیف و جزئیاته؟

آیا همیشه یه حالت خاص دارن؟ مثل تلخ، یا نیش‌دار، یا کودکانه؟

 

[Serenya]

۴. با حس، نه با فرم شروع کن

اگه بگی "می‌خوام یه دلنوشته‌ی سنگین و شاعرانه بنویسم"، بیشتر دنبال فرم می‌ری تا لحن.
ولی اگه بگی "یه چیزی تهِ دلم سنگینی می‌کنه، باید بنویسمش"، اون وقت با حس شروع می‌کنی، و اون حس، لحن واقعی رو می‌سازه.