آموزشی ضرورت نقد و فواید آن

[-پریزاد-]

انسان از نعمت اندیشه برخوردار است و تفکر ناب، جان‌مایه آدمی را تشکیل می‌دهد، اما نمی‌توان انتظار داشت که هرگونه اظهارنظری به صرف عقلانی بودن از هر نقدی مصون باشد.

 

[-پریزاد-]

تولید فکری هر چند حق مسلم همگان است، اما نمی‌توان به نقد بی‌اعتنا بود و آن را در این فرایند، امری تشریفاتی تلقی کرد، زیرا گردش مستمر چرخة عقل و خردورزی محتاج مهیا بودن بستر نقد است

 

[-پریزاد-]

این ویژگی قدرت استدلال را محک می‌زند و در واقع عقل سلیم در مسند قضاوت در بارة محصول خود قرار می‌گیرد.

 

[-پریزاد-]

البته نقد و ارزیابی هم خود باید تلاشی عاقلانه و دور از هرگونه گرایش‌ها و آلودگی‌های غرض‌ورزانه باشد.

 

[-پریزاد-]

نگرش عقلانی مبتنی بر این معرفت است که ما انسان‌ها به‌رغم برخورداری از توانایی تفکر دانای همة امور نیستیم و به همه مسائل اشراف نداریم.

 

[-پریزاد-]

به‌علاوه احتمال دارد تفکر ما به هیجانات، احساسات و برخی عصبیت‌های درونی آمیخته باشد.

 

[-پریزاد-]

همچنین انسان موجود کاملی نیست و به همین دلیل باید در مسیر رشد معنوی قرار گیرد تا به مدارج عالی گام نهد. او برای طی این طریق و نیل به پختگی فکری و معرفتی نیاز به هم‌اندیشی و استفاده از دیدگاه‌های دیگران دارد.

 

[-پریزاد-]

کسی که می‌خواهد این پویایی پرمایه و پایا را داشته باشد، نه تنها شوق به معرفت و بصیرت ضرورت دارد، بلکه باید از نگرش‌های انتقادی و افکار و نظرهای مخالف و هر آنچه به‌نوعی در تقابل با دیدگاه او قرار دارد، استقبال کند تا زمینه برای تقویت ژرف‌اندیشی و نکته‌سنجی‌های خردمندانه‌ای که در فرایند کمال‌یابی او لازم هستند، فراهم شود.

 

[-پریزاد-]

طعم نقد، چه بسا در ابتدا تلخ و گزنده باشد و مخاطب را آزرده‌خاطر کند، اما با گذشت زمان و تغییر شرایط به شیرینی مبدل می‌شود و درنهایت نشانی از نیک‌اندیشی، خیرخواهی و دلسوزی منتقد به شمار می‌آید.

 

[-پریزاد-]

از نقد افکار و آرای خویش با وجود برخی ناگواری‌ها باید استقبال کنیم، نه از آن باب که با نمایش‌های فروتنانه و جلوه‌گری‌های دلفریبانه بخواهیم در میان اقشار جامعه محبوبیت پیدا کنیم، بلکه از این جهت که نقد نیاز اصلی و محوری ماست