ضرورت نقد زمانی بیشتر آشکار میگردد که بدانیم هر تفکر و دیدگاهی نزد صاحب آن از نوعی جذابیت، شیفتگی و محبوبیت برخوردار است. این عارضه با نوعی اغواگری و فریبندگی توأم میشود، اما نقدها، ارزیابیها و تحلیلها پدیدآورندگان افکار را در پیراستن اندیشه و پالودن آن از شوائب یاری میرسانند و اندیشه در پرتو انتقاد از هرگونه سستی و خاماندیشی، ابهام و مجامله فاصله میگیرد و به مرحله پختگی، سلامتی و پرباری میرسد.