عربی ضمایر اشاره

['elahe]

• هَذِهِ الطَّالِبَة ذَكِيَّة (این دانش‌آموز (دختر) باهوش است).
• أَسْكُن فِي هَذِهِ العِمَارَة (من در این ساختمان زندگی می‌کنم).
• هَذِهِ دَجَاجَة (این یک جوجه است).
• أُحِبُّ هَذِهِ البِنْت (این دختر را دوست دارم).
• هَذِهِ مَدْرَسَة (این یک مدرسه است).

 

['elahe]

«هَذِهِ» برای اشاره به شخص یا چیزی نزدیک به ما به کار می‌رود. برای رجوع به شخص یا چیز نسبتاً دور می‌توان از «تَیْک» استفاده کرد. با این حال، این کلمه امروزه در عربی معیار استفاده نمی‌شود. اگر بخواهیم به شخص یا چیزی اشاره کنیم که از ما خیلی دور است، از «تِلْکَ» استفاده می‌کنیم. تِلْکَ هنوز در کاربرد عربی جدید رایج است. مشابه هَذِهِ، شکل تِلْک تغییر نمی‌کند، مانند این مثال‌ها:

 

['elahe]

• هَذِهِ مُدَرِّسَة وَتِلْكَ طَبِيْبَة (این یک معلم (زن) است و آن یک پزشک (زن)).
• هَذِهِ دَجَاجَة وَتِلْكَ بَطَّة (این مرغ است و آن اردک).
• لا تَذْهَبْ إِلَى تِلْكَ المَدْرَسَة (به آن مدرسه نرو).
• سَأَرْكَبُ تَلْكَ الحَافِلَة (من سوار آن اتوبوس خواهم شد).

 

['elahe]

صیغه مثنی هَذِهِ و تِلْكَ، به‌ترتیب، هَاتَان و تَانِك برای حالت فاعلی و هَاتَيْن و تَيْنِكَ برای حالت مفعولی و اضافه هستند، مانند این مثال‌ها:

• هَاتَان الطَّالِبَتَان صِيْنِيَّتَان وَتَانِكَ هِنْدِيَّتَان (این دو دانش‌آموز چینی و آن دو هندی هستند).
• رَقَصْتُ مَعَ تَيْنِكَ البِنْتَيْن (من با آن دو دختر رقصیدم).
• هَلْ تَعْرِفُ تَيْنِكَ المُدَرِّسَتَيْن (آیا آن دو معلم (زن) را می شناسید؟).

 

['elahe]

جمع اسم‌های مؤنث مانند اسامی مذکر است: هَؤُلاءِ و أُوْلَئِکَ. مانند این مثال‌ها:

• هَؤْلاء الطَّالِبَات صِيْنِيَّات وَأُوْلَئِكَ هِنْدِيَّات (این دانش آموزان (دختر) چینی هستند و آن‌ها هندی‌).
• أَعْرِفُ هَؤُلاءِ السَّيِّدَات (من این خانم‌ها را می شناسم).
• تَدْرِسُ هَنَاء مَعَ هَؤُلاءِ الطَّالِبَات (هانا با این دانش‌آموزان (دختر) درس می‌خواند).

 

['elahe]