آموزشی طبع آزمایی

[اولدوز]

سلام دوستای نویسنده
ما می‌دونیم که هر نویسنده تو یک ژانر استعداد داره و در بقیه شاید ضعیف و یا کم استعداد باشه
این موضوع به خاطر تمرکز نویسنده روی یک ژانره.
وقتی فیلم و داستان مربوط به یک ژانر رو بخونین
یا محیط زندگی شما فقط اون ژانر رو داشته باشه، شما در اون زمینه بیشتر استعداد پیدا می‌کنین
برای اینکه بتونین در تمام ژانرها دست داشته باشین، سعی کنین دست به تجربش بزنین
چطور باید تجربه بکنین؟
در بخش‌های مختلف میگم

 

[اولدوز]

شما نویسنده‌ای هستین که همیشه عاشقانه نوشتین و حالا می‌خواین وارد ژانر ترسناک بشین
باید بشینین فیلم‌هاش رو ببینین و بترسین! باید بترسین نه اینکه شجاع باشین
تا نترسین نمی‌تونین ترس رو به خواننده بدی
تا غمگین نشین نمی‌تونین ژانر تراژدی بنویسین
پس باید بترسین
رمان‌های مربوط به ترس و وحشت رو بخونین ببینین چطور این احساس رو به تصویر میکشه
اصولا نوشتن رمان ترسناک یکی از سخت‌ترین کارها به حساب میاد
چون نمی‌تونیم ببینیم و وقتی نبینیم میزان ترس کم میشه
اما با کلمات و مبهم سازی باید واقعا ترس رو وارد بدن خواننده کنیم به طوری که در نوشته غرق بشه
تو تاریکی بشینین و برای خودتون قصه درست کنین
به صدای کمد و پنجره توی شب و احساسی که درونتون ایجاد میشه، توجه کنین.
ببینین چطوری میترسین.. ته دلتون چه حسی به وجود میاد؟
همه این احساس هارو تجربه کنین
و شروع کنین به نوشتن
شاید اولش ضعیف باشه
کم کم که به درون متن نفوذ کنین واقعی میشه

 

[اولدوز]

گاهی هم نویسنده حس ترس نداره، یا غم.
مثل بازیگری که فیلم بازی می‌کنه اما خودش واقعاً ناراحت نشده، فقط داره نقش آدمای غمگین رو بازی می‌‌کنه
در این حالت، خیلی راحت میشه نقش بازی کرد. نویسنده باید بازیگر باشه
هر فیلمنامه نویسی هم قبل نوشتن این دیالوگ‌ها، خودش اونارو اجرا می‌کنه.
مثل آزمایش کردن اثره. تا اگر اثر بد بود، دوباره تست بشه و تغییر کنه.
پس نویسنده حتی اگر حس ترسش واقعی نباشه، می‌تونه خودش رو گول بزنه. نقش آدم ترسو رو بازی کنه و با این حس شریک بشه
و اون موقع، یک اثر واقعی بیرون میفرسته
ما توی ژانر تخیلی یا هر ژانر دیگه، باید واقعی بنویسیم
واقعی بودن یک بحث خیلی خیلی بزرگ و مهمه که توی (بخش کامل دیگه) توضیحش میدم
تا نویسنده اثر رو باور نکنه، اثر ارزشی نداره