آموزشی طراحی چهره با پاستل (Pastel Portraiture)

[MUNSTER]

پاستل از نظر شیمیایی، رنگدانه‌ای خالص است که با مقدار کمی چسب (مانند صمغ عربی یا صمغ تراگاکانت) ترکیب شده و به شکل چوب‌های کوچک فشرده در می‌آید. این ترکیب، پاستل را به یک واسطهٔ بین نقاشی و طراحی تبدیل می‌کند.

 

[MUNSTER]

۱. انواع پاستل​

برای طراحی چهره، معمولاً از دو نوع اصلی پاستل استفاده می‌شود:

 

[MUNSTER]

1. پاستل نرم (Soft Pastels):

• ویژگی: بیشترین میزان رنگدانه و کمترین میزان چسب را دارند. بسیار پودری، رنگی و کرمی هستند.
• کاربرد: عالی برای پوشاندن سریع سطوح بزرگ، ترکیب (Blend) کردن رنگ‌ها و ایجاد جلوه‌های نرم و مه آلود بر روی پوست. برای پرتره‌نگاری، این نوع پاستل رایج‌ترین است.

 

[MUNSTER]

1. پاستل سخت (Hard Pastels):

• ویژگی: چسب بیشتری دارند و شکل خود را بهتر حفظ می‌کنند. نوک آن‌ها تیزتر است.
• کاربرد: ایده‌آل برای رسم خطوط اولیه، جزئیات دقیق مانند موها، ابروها و خطوط تیز صورت، و ایجاد بافت‌های ظریف.

 

[MUNSTER]

۲. ابزارهای مورد نیاز​

موفقیت در طراحی چهره با پاستل به استفاده از ابزارهای کمکی مناسب وابسته است:

 

[MUNSTER]

کاغذ پاستل (Paper): از آنجا که پاستل پودر است، نیاز به کاغذی با بافت دندانه‌دار (Tooth) دارد تا بتواند ذرات رنگ را در خود نگه دارد. کاغذهای بافت‌دار مانند Canson Mi-Teintes، Pastelmat یا Velour بهترین انتخاب‌ها هستند. انتخاب رنگ زمینه کاغذ (اغلب خنثی یا متوسط) درخشندگی چهره را دوچندان می‌کند.

 

[MUNSTER]

• پاک‌کن خمیری (Kneaded Eraser): برای روشن کردن مناطق خاص، جذب پودر اضافه و “کشیدن” نور از زمینهٔ رنگی.
• ترکیب‌کننده‌ها (Blenders): ابزارهایی برای ترکیب نرم رنگ‌ها:
• ترتیلون (Tortillon): قلمی کاغذی و فشرده برای ترکیب جزئیات کوچک.

 

[MUNSTER]

• انگشتان دست: رایج‌ترین و مؤثرترین ابزار برای ترکیب سریع و وسیع رنگ پوست.
• فیکساتیو (Fixative): اسپری‌ای که برای تثبیت ذرات پاستل بر روی کاغذ استفاده می‌شود تا از ریزش یا لکه شدن جلوگیری کند. باید با احتیاط استفاده شود، زیرا ممکن است رنگ‌ها را کمی تیره کند.

 

[MUNSTER]

پاستل به هنرمند این امکان را می‌دهد که هم مانند یک نقاش عمل کند (با ترکیب رنگ‌ها) و هم مانند یک طراح (با استفاده از خطوط):

 

[MUNSTER]

1. لایه‌گذاری (Layering):

• طراحی با پاستل اغلب با ایجاد یک لایهٔ نازک از رنگ‌های پایه آغاز می‌شود. از رنگ‌های سخت برای خطوط اولیه و رنگ‌های نرم برای لایه‌های بعدی و پوشاندن استفاده می‌شود.
• در پرتره، لایه‌های زیرین اغلب شامل سایه‌های گرم یا سردی هستند که به عمق پوست کمک می‌کنند.