دلنوشته {طلعت} اثر •سبا گلزار کاربر انجمن رمان بوک•

[اورانوس]

نام دلنوشته: طلعت
نام نویسنده: سبا گلزار
ژانر: تراژدی
ناظر: @الههِ ماه؛

مقدمه:
از روز نبودنت، ذوق‌های من دگر مانند گذشته نشد. دگر آن شور و شوق قبل را در وجودم نداشتم.
انگار که کسی یک مشت خاک روی قلبم ریخته بود. دگر خانه رنگ و بوی گذشته را ندارد و نبودن تو انگار برچسب پلمپی بر روی درب آن است...​

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[اورانوس]

انگار چراغ خانه‌ی قدیمی طلعت برای همیشه خاموش شده است.
هر چه‌قدر لامپ و مهتابی و چراغ وصل کنند روشنایی ندارد چون عامل روشنایی خانه دیگر نیست.​

 

[اورانوس]

نیستی و دل‌تنگی قلب همه را می‌فشارد. انگار که انگشتانی دور آن ماهیچه‌ی تپنده‌ی در سی*ن*ه‌ام پیچیده‌اند و محکم می‌فشارند و آزادی نمی‌دهند.​

 

[اورانوس]

ولی نوع دل‌تنگی من با همه فرق داشت! من دل‌تنگ خاطراتی بودم که دیگر تکرار نمی‌شد، خاطراتی که فقط و فقط مختص به خودش بود و دیگر کسی نمی‌تواند جا‌گذار شود.​

 

[اورانوس]

دل‌تنگ خاطراتی که حاضر بودم تمام ثانیه‌های عمرم را فدا کنم تا بار دیگر با بندبند وجودم به دیدار آن‌ها بروم؛ ولی شدنی نبود، بود؟​

 

[اورانوس]

همه‌ش از خود می‌پرسم، یعنی من می‌توانم؟ می‌توانم کنار بیایم با این داغی که مانند تکه ذغالی روی قلبم می‌سوخت و هر ثانیه سوزشش بیشتر می‌شد؟​

 

[اورانوس]

همه‌ش حس می‌کنم دنیا با من فاز شوخی برداشته... سرکارم می‌گذارد... مگر می‌شود این همه درد برای کسی؟ سخت بود. به‌خدا که نمی‌توانستم. مگر یک آدم چقدر طاقت دارد؟
این‌یکی کمرم را خم کرده بود، بد جوری جگرم را سوازنده بود.
امتحان؟ اصلاً امتحان یعنی چه؟ چرا باید امتحان پس دهم؟ درد کشیدن به معنای امتحان است؟ اگر به این معنا است که صد سال سیاه هم نمی‌خواهم قبول شوم!
​

 

[اورانوس]

طلعت جانم، نبودنت شده تکه‌ای از شیشه‌‌ تیزی در گلویم؛ نه می‌توانم قورتش دهم نه می‌توانم بالا بیاورمش.
دلتنگ زمان‌هایی بودم که غصه‌هایم را بغل می‌زدم تا برای تو تعریف کنم و آسوده شوم.​

 

[اورانوس]

دست می‌کشیدی روی سرم و بدون آن‌که حرفی بر زبان بیاوری، گوش می‌سپردی به درد و دل‌هایم. دگر چه‌زمانی و چه‌کسی را می‌توانم جایگزین تو کنم؟ چه‌کسی می‌تواند جایگزین توی مهربان شود؟ مانند تو صبور باشد؟​