عنوان مجموعه شعر:
عنوان مجموعه شعر "طیف جاویدان" یک عنوان دوبخشی است که از دو کلمه‌ی "طیف" و "جاویدان" به معناهای "خشم و جون" و "فناناپذیر" است که هر دو واژه با ترکیبی که صورت گرفته، درصد کلیشه را تقریبا به صفر رسانده و جزو عنوان‌های به یاد ماندنی است.
عنوان کماکان با موضوعات و بیت‌های شعر ارتباط دارد، اما گاهی این ارتباط کم می‌شود و این نقص نسبی در شعر، کمی ضربه‌زننده هست.
و اما عنوان از لحاظ جذب‌کنندگی تا حد بسیاری موفق عمل کرده و جاذبه‌ی بالایی را به دلیل خوش‌آهنگ بودن عنوان ایجاد کرده‌است.
زبان و لحن مجموعه شعر:
واژگان استفاده شده در شعر کماکان ساده و قابل فهم هستند و واژگان پیچیده و فنی در شعر بسیار به ندرت استفاده شده و این پوئن مثبتی بوده، زیرا به خوانندگان کمک می‌کند تا آسوده شعر را بخوانند.
دستور زبان استفاده شده در شعر کهن بوده و اکثرا از دستورات زبان کهن استفاده شده که ترکیب آن با واژگان ساده، تضاد جالبی را ایجاد کرده‌است.
مجموعه شعر کاملا ادبی بوده و هیچ محاوره‌ای در آن دیده نمی‌شود که باعث انسجام محتوا شده است و پوئن مثبتی تلقی می‌شود.
از مسائل منفی که در شعر دیده می‌شد، می‌توان به خلاقیت کم و نسبی شعر اشاره کرد و خلاقیت بسیار برجسته و نو دیده نمی‌شود.
صنایع مجموعه شعر:
آرایه‌ها در این مجموعه شعر می‌توان به ایهام، جان‌بخشی، مراعات‌النظیر، تشبیه، استعاره و حذف اشاره کرد.
آرایه‌ها از نظر کمی، مطلوب و مفید بودند، ولی شاعر می‌توانست با بهره‌گیری از همین آرایه‌ها آهنگ و معانی زیباتر و بهتری را ارائه کند، مثل:
تویی پروانه ی عاشق منم آن جام مستانه
بکوش امشب خبر باشد که یارم شوق دیدار
در کل می‌توان گفت ارایه‌ها در لفظ و معنا، می‌توانست خیلی بهتر و زیباتر مثل دو بیت بالا باشد.
تعیین حد نوآوری مجموعه شعر:
واژگان اکثراً ساده و امروزی و بدون نوآوری خاص بودند و نوآوری در واژگان بسیار کم دیده می‌شد و می‌توان گفت، بسیار برای نوآوری در واژگان، شعر جا داشت و شاعر می‌توانست احساسات و عواطف خود را در درون کلمات مترادف و موزون‌تر بیان کند.
شاعر نوآوری در ساختار و فرم را با قالب خمیسه خواست تا ایجاد کند و تا حد بسیار زیادی هم موفق بود؛ ولی در ابیات گاهی در بعضی مصرع‌ها از نظر لفظ، دچار ناقصی می‌شدند.
مجموعه شعر از لحاظ نوآوری در موضوعات، بسیار خوب و قوی عمل کرده‌است و به موضوعات جالب و غیرروتین اشاره کرده است که سطح شعر را از نظر نوآوری در موضوعات، بسیار بالا برده است و به نقطه‌ی عطف این مجموعه شعر تبدیل شده است.
بعضی از موضوعات نوآورانه:
در خویش
آن که گفتش به فراقی که نسیم بوی تو آورد
چون نگوید که نیاز است ز همان یاور سجده
دل او شاد و شکوری همه را جوی تو آورد
هم زند ساز و چو چنگی که مرا بر در سجده
دلی سزا
دلی سزا بکردی مسـ*ـت و نشاط ما را
عجب خیال یاری خوشه ی دل بکاری
امید و جان عشقی به راز و حال یارا
جهان و یاد بغضی به نام دل بمانی
پیام و مضمون شعر:
اینکه شاعر موضوعات نوآورانه و زیادی را تحت‌الشعاع شعر خود خواسته و از موضوعات مختلف برای سراییدن شعر استفاده کرده است، بسیار مطلوب و دارای جاذبه است و نمی‌توان گفت شعر دارای فقط یک مضمون واحد و اصلی است، زیرا خواست شاعر بر بیان مضامین خوب و زیادتری بوده‌است که یک پوئن بسیار مثبت تلقی می‌شود.
از مضامین اصلی شعر می‌توان به:
عشق
خداوند
فضاهای اجتماعی
اشاره کرد.
از ترکیب موضوعاتی مثل عشق و یار
خدا و ستایش و... فضای زیبا و عارفانه‌ای برای شعر درست شده که بسیار مطلوب بوده است.
ترکیب و تالیف مجموعه شعر:
مجموعه شعر از لحاظ ساختار و فرم تحت قالب خمیسه بود که شاعر برای موزون شدن و آهنگین بودن مجموعه شعر استفاده کرده است و هر پنج بیت، دوبیت-دوبیت از قافیه‌های مشترک استفاده کرده‌اند.
به دلیل اینکه قالب خمیسه بود، وزن و قافیه‌ها به وضوح در شعر دیده می‌شدند و به ایجاد یک موسیقی واحد پرداخته‌بودند؛ ولی گاهی ریتم شعر پیوستگی نداشت و به دلیل عدم استفاده و بجای علائم نگارشی، کمی خواننده را در روان‌خوانی و درک ریتم، به اشتباه می‌انداخت.
زبان شعر پیچیده نبوده و نسبتاً باعث فهم و درک بدون واسطه‌ی خواننده می‌شده!
تصویرسازی و نماد در شعر کمتر دیده می‌شد، ولی همان‌هایی که دیده می‌شد از کیفیت مطلوبی برخوردار بودند و به اصطلاح می‌توان گفت، کیفیت فدای کمیت نشده است.
مجموعه شعر از لحاظ چیدمان و ترتیب، با ترتیب و پیوستگی خاصی به موضوعات زیادی پرداخته‌بود که بسیار هم مطلوب بود و به خواننده کمک می‌کرد تا راحت‌تر موضوعات خاص خودشان را پیدا کنند.
نوع مجموعه شعر:
نوع مجموعه شعر بر اساس ویژگی‌های مختلفی همچون: قالب، سبک، موضوع و رویکرد شاعر تقسیم می‌شد که یکی‌یکی بررسی می‌شود.
شعر از لحاظ قالب، در قالب خمیسه نوشته‌شده که معمولاً برای اشعار عارفانه استفاده می‌شود و این نوع شعر نیز، در این قالب است و مطلوب است.
بر اساس موضوع، به موضوعات مختلفی تقسیم شده است و این مورد دقیق‌تر مذکور است ولی در نگاه کلی، عاشقانه، عارفانه و فلسفی است!
از لحاظ سبک شعری به سبک کلاسیک سروده شده و در بند قواعد قالب خمیسه است و دست شاعر برای نوشتن صرفاً هر واژه و جمله‌ای محدود و بسته بوده است.
بر اساس رویکرد شاعرانه به بیان احساسات و عواطف پرداخته و شعری شخصی است و به بیان احساسات و عواطف یک جامعه و یا یک جمع نپرداخته است و می‌توان گفت، شاعر از تفکرات عمیق خود نوشته است.
