مجموعه اشعار عباس حداد کاشانی

[;FOROUGH]

عباس حداد کاشانی

 

[;FOROUGH]

(شرح ماتم)

دلی دارم پر از خون از جفای روزگار امشب
که روزم تیره‌تر گردیده‌ است از شام تار امشب

هزاران زخم در دل دارم از یک زخم ای مردم
چه گویم من ز زهر و جور تیغ آبدار امشب

به محراب عبادت گشت مُنشق تارک حیدر
به سوی جنّت المأوا علی شد رهسپار امشب

حسین و مجتبی ، نالند از داغ پدر امّا
چو ابر نوبهاری با دو چشم اشکبار امشب

 

[;FOROUGH]

حسن را این وصیت مرتضی فرمود قبل از مرگ
که چون دُر، پند من در گوش جان کن گوشوار امشب

حسن جان از حسین جانم ، مبادا دست برداری
که می‌گرید حسینم بی‌ک.س و بی‌غمگسار امشب

اباالفضلم! تو هم در کربلا یار حسینم باش
بماند با تو از من این وصیت یادگار امشب

یتیمان جهان ، بار دگر داغ پدر دیدند
نشست از این مصیبت بر رخ آنان غبار امشب

مبادا ابن ملجم را فزون از حد بیازاری
که شاید باشد او از کرده‌ی خود شرمسار امشب

به شرح ماتمش (حدّاد)! عالم را خبر کردی
ببار از دیده‌ی خونین، چو ابر نوبهار امشب.

 

[;FOROUGH]

(اللهم عجل لولیك الفرج)

کاش شام غم او را سحری می آمد
ز سفر کرده‌ام اکنون خبری می آمد

کاش زآن یوسف گمگشته به ما بی‌خبران
الله الله خبر تازه تری می آمد

کاش چون مهر که عالم همه نورانی ازوست
روشن از پرتو نورش نظری می آمد

همه خاک ره او کحل بصر می‌کردیم
ز سر ناز ز هر رهگذری می آمد

 

[;FOROUGH]

گر هلال ابروی او باز هویدا می شد
زاَبرویش معجز شق القمری می آمد

مصلحت نیست که از او خبری باز آید
ور نه از جانب ایشان خبری می آمد

 

[;FOROUGH]

تا کند پایه‌ی میزان عدالت برپا
وه چه خوش بود شه دادگری می آمد

چشم (حداد) به ره ماند و نیامد،ای کاش
انتظارش به سر از منتظری می آمد

"مرحوم عباس حداد کاشانی"