بزرگان تاریخ عزت‌الله انتظامی

[♡ریحانه♡]

عزت الله انتظامي متولد 1303 تهران، فارغ التحصيل از مدرسه شبانه تئاتر و سينماي هانوفر آلمان، دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران و دكتراي افتخاري از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي مي باشد.
وي پس از گذراندن دوره تحصيلات مقدماتي، وارد هنرستان صنعتي تهران شد و در رشته برق به تحصيل پرداخت.

عزت الله انتظامي از حدود 14سالگي تئاتر را با پيش پرده خواني در تماشاخانه‌هاي لاله‌زار آغاز كرد.

پس از يك سال به تماشاخانه‌هاي هنر و تهران رفت؛ همزمان در سال 1320 نخستين نمايش حرفه‌اي خود را با عنوان «التيماتوم» نوشته پرويز خطيبي و به كارگرداني اصغر تفكري در تئاتر پارس لاله‌زار اجرا كرد و تا سال 1326 توانست در بيش از 10 نمايش نقش‌پردازي كند. وي در دانشگاه هنرهاي زيبا دانشگاه تهران نزد استاداني همچون حميد سمندريان و شنگله دانش خود را با آموخته‌هاي آكادميك روزآمد كرد. انتظامي در هنرستان صنعتي همراه با هوشنگ بهشتي، نصرت‌الله كريمي، حميد قنبري و محمدعلي جعفري فعاليت هنري مي‌كرد.

 

[♡ریحانه♡]

در سال 1326 وارد عرصه هنر گرديد و با اندك دست‌مايه‌هاي هنر نمايش و تئاتر به آلمان سفر كرد و در شهر هانوفر آلمان وارد يك مدرسه شبانه آموزش سینما و تئاتر گرديد.

انتظامي با گذراندن دوره‌هاي آموزشي تئاتر به ایران بازگشت و به دليل فضاي نامناسب سينماي ايران از نظر اخلاقي، به كار دوبله فيلم، اجراي نمايش و حضور در تلويزيون روي آورد.

انتظامي پدر محمد انتظلمی آهنگساز است. او كه كارمند رسمي وزارت بهداري بود، در سال 1338 به همت رئيس اداره هنرهاي زيباي وقت به آن اداره منتقل شد و همزمان كار توليد تئاترهاي تلويزيوني را به عنوان بازيگر و كارگردان آغاز كرد

وي فعاليت هنري را با پيش پرده خواني در تماشاخانه كشور آغاز كرد.

در سال 1347 با بازي در فيلم « گاو » به كارگرداني داريوش مهرجويي وارد عرصه سينما شد.

نمایش گاو نوشته غلامحسین ساعدی با بازی او و علی نصیریان و دیگر هنرمندان تازه کار اما بااستعداد آن زمان داریوش مهرجویی را وادار کرد تا از روی این نمایشنامه و با همان اکیپ گروه بازیگری، فیلم گاو را بسازد. فیلم گاو ساخته شد و بازی عزت الله انتظامی شد یکی از بهترین نقش آفرینی های تاریخ سینمای ایران.

 

[♡ریحانه♡]

انتظامی پس از انقلاب و بخصوص در دهه شصت در انواع و اقسام نقش ها به بهترین نحو ممکن ظاهر شد. بازی او در فیلمهای حاجی واشنگتن، اجاره نشینها ، گراند سینما، هامون، بانو ، خانه خلوت ، ناصرالدین شاه اکتور سینما ، روز فرشته ، روسری آبی ، خانه ای روی آب و گاوخونی اوج هنرنمایی او در کارنامه سینمایی اش است.

او برای اولین بار با مسعود کیمیایی یکی از کارگردانان صاحب سبک سینمای ایران و در سن 79 سالگی در فیلم حکم همکاری کرد. شاید نقش رضا در فیلم حکم یک دن کورلئونه باشد. فیلمی که شاید حال و هوای پدرخوانده را برایمان زنده کند.

نكاتي درباره زندگي او از زبان خودش:

*دو تا کتاب در باره من درآمده: یکی "آقای بازیگر" که هوشنگ گلمکانی از اطلاعاتی که من در اختیارش گذاشتم تالیف کرده و دیگری "جادوی صحنه" که درباره تئاتر است. من در جادوی صحنه مسائل تئاتری خودم را مطرح کردم. یک جمله را استفاده کردم که اصل حقیقت است. نوشتم از سال ۱۳۲۰ که من وارد لاله زار شدم یعنی وقتی که تصدیق ششم ابتدایی را گرفتم، علاقمند این کار بودم، عاشق این کار بودم.

 

[♡ریحانه♡]

* بعد از کودتای ۲۸ مرداد به آلمان رفتم و آنجا یک مدرسه شبانه دوره سینما تئاتر را دیدم. بعد برگشتم تهران و رفتم هنرهای زیبا و بعد فیلم گاو را بازی کردم و بعد دو مرتبه سر چهل و هفت سالگی رفتم سر کلاس های دانشگاه تهران نشستم درس بخوانم.
* سخت ترین فیلم هايم گاو از داریوش مهرجویی، حاجی واشنگتن مرحوم علی حاتمی و ناصرالدینشاه آکتور سینمای محسن مخملباف بوده است.
* درمیان زن ها، از جودی فاستر خوشم می آید، که می توانم او را با سوسن تسلیمی بازیگر فوق العاده ما مقایسه کنم، نیکول کیدمن که از نسل جدید است. از میان مردها نیز تام کروز خیلی خوب است خصوصا در فیلم مرد بارانی که با داستین هافمن بازی کرد و من از بازی تام کروز بیشتر خوشم آمد. در میان نسل جدید (ایران) نیز یک آدم درخشان است و آن پرویز پرستویی است. هنرپیشه تئاتر است که من کارهایش را با دقت نگاه می کنم. کارش فوق العاده است، خصوصا در آژانس شیشه ای.
* هنر برای من خیلی ارزش و احترام دارد. من آن را از هر رشته ای بالاتر می دانم. حتیاز وزارت، چون این مقام ها به سرعت عوض می شوند و در خاطرآدم نمی مانند اما آدم هیچوقت چارلی چاپلن را که همیشه برای مردم شادی آفرین بود و آدم از کارش لذت می برد،از یاد نمی برد.

 

[♡ریحانه♡]

* هنرپیشه حرف خود را می زند و هیچ سانسوری نمی تواند جلویش را بگیرد. بعدها ممکن بگویند آنچه که می خواسته بگوید این و آن بوده، مثل فیلم گاو که الان برایش تجزیه و تحلیل می کنند. به هر حال سانسور جلوی هنر را نمی تواند بگیرد.
* هیچ کسی یک دفعه پیشرفت نمی کند. به سابقه ۶۵ ساله خود من نگاه کنید، از کجا آمدم ، حالا مثلا چی شدم. به خدا هیچ چی. به خدا هیچ چی...
* وقتی که به کار بازیگری وارد شدم، یعنی ۱۳۲۰ که در تئاتر های لاله زار بودم، هنوز دانشکده ای بنام دانشکده هنرهای زیبا وجود نداشت. بعدها یک هنرستان هنرپیشگی بوجود آمد که من امکانش را نداشتم که به آنجا بروم. من همین جوری حرفه ای وارد تئاترهای لاله زار شدم.
* در سن ۴۵ سالگی. رفتم رشته سینما و تئاتر خواندم. یعنی من هیچ لحظه ای را از دست ندادم. همین الان که به این سن رسیدم اگر مطالعه نکنم به جایی نمی رسم.
* بچه های من همه موسیقی کلاسیک کار کرده اند و من و خانمم درخانه به تمرین آنها گوش می کردیم... مسلما موسیقی سنتی ایرانی خودمان را خیلی دوست دارم. اسم می برم: خانم دلکش، خانم هایده که خیلی برایش احترام قائلم. از آقایان هم ایرج که جای آقای فردین در فیلم ها می خواند و خیلی خوب بود، گلپایگانی هم خیلی خوب است. الان در شرایط فعلی نمی توانیم از ناظری یا شجریان اسم نبریم.

 

[♡ریحانه♡]

* به نظر من فضای بازی در زمان آقای خاتمی پیدا شد، ولی مسایل فرهنگی ما، روزنامه، سینما، تئاتر، نقاشی، شعر و همه هنرها در هیچ حکومتی عقب نخواهد رفت. شاید این حرکت سست شود و گاهی رنگ عوض کند اما همچنان حرف اول را می زند. این فرهنگ هر کشور است که به جلو می رود. ما نمی توانیم به عقب برگردیم.
* کار هنرمند این نیست که مستقیما درگیر سیاست و مسایل سیاسی شود. چون آنها کار خودشان را از طریق هنر می کنند و از طریق هنر حرف هایشان را می زنند. خوب شاید عده ای از هنرپیشه سینما انتظار دارند که اکتیو سیاسی باشند و فعالیت سیاسی کنند اما این انتظار درستی نیست.
* من اصولا دلم می خواهد که آدم سلامت زندگی کند. اگر درس می خواند، برای نمره نخواند، درس بخواند که آدم شود. شعور پیدا کند. آدم باید حقیقی زندگی کند و عاشق کارش باشد. نه پول میتواند خوشبختی بیاورد، نه شهرت. شهرت آرامش آدم را می گیرد. من خوشحالم که سلامت بودم و سلامت زندگی کردم