وی، در سال ۱۳۴۷ به همراه تیم ملی فوتبال ایران به قهرمانی آسیا رسید و در همان سال از تیم ملی خداحافظی کرد. اصلی به دلیل پرشهای خوبش به عزیز فنر معروف بود و پیراهن بنفش با یقههای سیاه که از پیراهن محبوب و پر فروش تولیدیهای ورزشی بود به پیراهن عزیز اصلی معروف بود. او در المپیک ۱۹۶۴ (که فوتبال ایران برای اولین بار به المپیک راه یافت) و بازیهای آسیایی ۱۹۶۳ و ۱۹۶۶ هم همراه تیم ملی ایران بود.