موضوع نویسنده
- Mar
- 3,433
- 12,584
- مدال‌ها
- 6
اگر از شما بپرسند عشق واقعی تان کیست چه جوابی می دهید؟ خوب فکر کنید. به نظر شما چه کسی بی ریا و بدون هیچ توقعی محبتش را پای شما می ریزد و عاشقانه شما را دوست دارد؟ برای جواب این سوال فقط یک کلمه به ذهنمان می رسد: مادر
عشق مادر به فرزند از افسانه ای ترین عشق هاست. با تمام کوتاهی ها و اشتباهات ما باز هم این مادرمان است که با مهربانی آغوشش را برایمان باز نگه می دارد. این یک عشق خالص و ستودنی است. فقط عشق مادر به فرزند است که بدون توقع و فقط از روی دوشت داشتن حقیقی و از ته دل می آید.
گاهی بد خلق می شویم گاهی بی احترامی می کنیم و حتی گاهی با کسی که ما را به این دنیا آورده است بحثمان می شود اما در آخر این عشق محکمی که بین ما وجود دارد پیروز می شود و اجازه نمی دهد از هم دلخور بمانیم.
مادر یک فرستنده از سوی خداست. فرشته ای که با تمام وجود از ما محافظت می کند و اجازه نمی دهد آسیبی ببینیم.
بدون شک مادر یکی از بزرگ ترین موهبت های الهی است و چه خوب می شود اگر تمام اهداف زندگی مان را بر پایه خوشحال کردن و راضی نگه داشتن او انتخاب کنیم.
وجود مادر به خانه روشنایی می بخشد و عشق او به ما همچون نوری در تمام خانه پخش می شود. فقط وجودش کافی است تا در خانه احساس آرامش و امنیتی داشته باشیم که هیچ جای دنیا آن را تجربه نکرده ایم.
عشق مادر به فرزندش از زمانی که او را در شکمش حمل می کند و حتی قبل از آن که جنسیت او را بداند شروع می شود و روز به روز به آن عشق افزوده می شود تا جایی که آن فرزند با به دنیا آمدنش به زنگی مادرش رنگ و بویی تازه می بخشد و تمام زندگی او را درگیر خود می کند.
مادر خود را وقف فرزند خود می کند بدون آن که خمی به ابرو بیاورد یا از خدا بابت دادن فرزند شکایت کند. او تمام محبت خود را خالصانه و بی ریا به پای فرزند خود می ریزد و تمام سعی اش را می کند تا انسانی شایسته تربیت کند و جلوی خود و خدای خودش شرمنده نشود. و چه خوب هم از پس این کار بر می آید. اولین معلم هر انسانی مادرش است. این مادر است که به ما درس زندگی می دهد و عشقش را همچون نوری بر زندگی ما می تاباند.
عشق مادر به فرزند از افسانه ای ترین عشق هاست. با تمام کوتاهی ها و اشتباهات ما باز هم این مادرمان است که با مهربانی آغوشش را برایمان باز نگه می دارد. این یک عشق خالص و ستودنی است. فقط عشق مادر به فرزند است که بدون توقع و فقط از روی دوشت داشتن حقیقی و از ته دل می آید.
گاهی بد خلق می شویم گاهی بی احترامی می کنیم و حتی گاهی با کسی که ما را به این دنیا آورده است بحثمان می شود اما در آخر این عشق محکمی که بین ما وجود دارد پیروز می شود و اجازه نمی دهد از هم دلخور بمانیم.
مادر یک فرستنده از سوی خداست. فرشته ای که با تمام وجود از ما محافظت می کند و اجازه نمی دهد آسیبی ببینیم.
بدون شک مادر یکی از بزرگ ترین موهبت های الهی است و چه خوب می شود اگر تمام اهداف زندگی مان را بر پایه خوشحال کردن و راضی نگه داشتن او انتخاب کنیم.
وجود مادر به خانه روشنایی می بخشد و عشق او به ما همچون نوری در تمام خانه پخش می شود. فقط وجودش کافی است تا در خانه احساس آرامش و امنیتی داشته باشیم که هیچ جای دنیا آن را تجربه نکرده ایم.
عشق مادر به فرزندش از زمانی که او را در شکمش حمل می کند و حتی قبل از آن که جنسیت او را بداند شروع می شود و روز به روز به آن عشق افزوده می شود تا جایی که آن فرزند با به دنیا آمدنش به زنگی مادرش رنگ و بویی تازه می بخشد و تمام زندگی او را درگیر خود می کند.
مادر خود را وقف فرزند خود می کند بدون آن که خمی به ابرو بیاورد یا از خدا بابت دادن فرزند شکایت کند. او تمام محبت خود را خالصانه و بی ریا به پای فرزند خود می ریزد و تمام سعی اش را می کند تا انسانی شایسته تربیت کند و جلوی خود و خدای خودش شرمنده نشود. و چه خوب هم از پس این کار بر می آید. اولین معلم هر انسانی مادرش است. این مادر است که به ما درس زندگی می دهد و عشقش را همچون نوری بر زندگی ما می تاباند.
