همگانی علوم اجتماعی

[Rozaleh]

۱۳_تنهایی برخلاف خلوت، توان و آزادی ما برای اندیشیدن را از میان می‌برد...
آنچه انسان‌ها را برای پذیرش سلطۀ توتالیتاریسم در جهانی غیر توتالیتر آماده می‌سازد، تبدیل شدن «تنهایی» به تجربه‌ای روزمره است؛ تجربه‌ای مرزی که پیش از این به شرایط اجتماعی خاصی در حاشیه جامعه، مانند کهنسالی، محدود بود [و اینک] به تجربه‌ای عمومی بدل شده است.

#هانا_آرنت
#توتالیتاریسم

 

[Rozaleh]

۱۴_تبلیغات ، هنر تزریق یک عقیده به توده ها نیست ، بلکه برعکس ، هنر گرفتن یک عقیده از توده ها است ...

در لحظهٔ شکست است که ضعف ذاتی تبلیغات توتالیتر آشکار می‌شود .با از دست رفتن قدرت جنبش ، اعضای آن ناگهان از باورداشت جزمی که تا دیروز جانشان را برایش فدا می‌کردند ، روی برمی‌گردانند.

#هانا_آرنت
#توتالیتاریسم

 

[Rozaleh]

۱۵_پیام فروید و مارکس یکی است. هر دو می‌گویند: بشریت برپا، انسان‌ها عصیان کنید. مارکس می‌گوید: «بر ضد قیود تحمیلی بیرونی.» فروید می‌گوید: «بر ضد قیود تحمیلی درونی.» هر دو دم از جبر می‌زنند. یکی «جبر اجتماعی یا تاریخی» دیگری «جبر فردی یا روانی». هر دو‌ می‌خواهند با استناد به جبر، انسان‌ها را به دولت «آزادی» برسانند. آزادی کارل مارکس آزادی است از «سنن اجتماعی» آزادی فروید آزادی است از «عقده‌های روانی.» هر دو هوادار آزادی‌اند. زیرا «صلح و سلم» بشری را بدون آزادی میسر نمی‌بینند... هر دو پیامبر انقلاب جهانی‌اند.

مقدمه‌ای بر روانشناسی فروید
#ادوارد_اروین

 

[Rozaleh]

16_تقریباً تمامی رفتارهای ضد اجتماعی که باعث باورمان به ضرورت وجود ارتش و پلیس و زندان و دولت برای کنترل زندگیمان می‌شود، ناشی از وجود نابرابری و بی‌عدالتی های سیستماتیک است که همان ارتش ها، پلیس ها، زندان ها و دولت ها امکان‌‌پذیر می‌سازند. همه ی اینها یک چرخه ی خبیثه هستند. اگر با مردم بگونه‌ای رفتار شود که انگار نظرات و عقایدشان اهمیتی ندارد، آنها به احتمال زیاد عصبانی، بدبین و حتی خشن می‌شوند که البته کار را برای افراد در سکوی قدرت آسان می‌کند تا بگویند که نظرات آن گروه اهمیتی ندارد. وقتی مردم متوجه می‌شوند که نظرات آنها به اندازه ی نظر دیگران مهم است، به شکل قابل ملاحظه ای به سمت تفاهم و درک یکدیگر گرایش پیدا می‌کنند. به طور خلاصه، آنارشیست ها بر این باورند که خود قدرت و تاثیرات آن است که مردم را احمق و غیرمسئول بار می آورد.

#آیا_شما_یک_آنارشیست_هستید
#دیوید_گریبر

 

[Rozaleh]

17_ «سخت نگیرید»

✴ بعد از افزایش ناگهانی و غیرمنطقی هزینه‌های آزادسازی مدرک برای دانشجوها، پویشی شکل گرفته تا از دانشگاه‌های خارج از کشور بخواهد راه‌حل جایگزینی برای دانشجوهای ایرانی در نظر بگیرند.

🔹این پویش که تا کنون بیش از ۱۵۰۰ امضا جمع‌ کرده، در صدد است تا دانشگاه‌های مقصد را تشویق کند تا علاوه بر اقدامات حمایتی مثل حذف هزینه اپلای و انعطاف‌پذیری درمورد ددلاین‌ها، پذیرش دانشجوهای ایرانی براساس گواهی موقت فارغ‌التحصیلی و ریزنمرات غیررسمی (ملزوم به تأیید استادان دانشگاه‌های ایران در مکاتبه مستقیم با دانشگاه مقصد) را نیز ممکن سازند.

🔹زمانی که حمایت از این پویش به ۵ هزار امضا برسد، مکاتبه مستقیم با دانشگا‌ه‌ها شروع خواهد شد. این پویش را از اینجا می‌توانید امضا کنید.



جامعه‌شناسی

 

[Rozaleh]

18_ رفاه از دست‌رفته
سیدهادی موسوی‌نیک

از منظر وضعیت رفاه اجتماعی، در حال حاضر شرایط کشور به گونه‌ای است که حدود ۳۰ درصد از جمعیت، یعنی جمعیتی بیش از ۲۶ میلیون نفر، زیر خط فقر هستند و در تامین حداقل نیازهای اساسی خود ناتوانند.

از طرفی بیش از ۶۰ درصد جمعیت نیز اگر چه نمی‌توان به آن‌ها فقیر اطلاق کرد اما از تامین نیازهای متناسب با شأن و استانداردهای مورد انتظار زندگی‌شان ناتوانند و مهمتر آنکه با کاهش درآمد سرانه و افزایش قیمت‌ها، به طور مستمر شاهد تنزل استاندارد زندگی خود هستند.


🌐 شبکه جامعه‌شناسی

 

[Rozaleh]

19_ هردوی این گروه‌های جمعیتی نوعی استیصال در مدیریت اقتصادی زندگی خود احساس می‌کنند و نارضایتی آن‌ها از وضعیت موجود رو به تزاید است.

گروه اول در تامین نیازهای اولیه برای معاش روزمره دست‌و‌پا می‌زنند، و گروه دوم به طور مستمر در حفظ سطح مصرف و رفاه قبلی خود ناکام می‌مانند و بعضا به ورطه فقر می‌افتند.

 

[Rozaleh]

20_این وضعیت در اصل ناشی از شرایط رکود و بی‌ثباتی اقتصادی طی دهه اخیر، به‌خصوص در شرایط تحریمی، بوده است. طی دهه گذشته به طور متوسط ۳۴ درصد از درآمد سرانه ایرانیان کاسته شده است؛ این درحالی است که درآمد سرانه جهانی طی این دوره دست کم ۱۳ درصد رشد داشته داشته است.

به‌عبارت دیگر هر ایرانی جدا از جدل روزانه برای امرار معاش، زندگی‌اش را حدود ۵۰ درصد از آنچه فاصله خود با جهان در ده سال قبل تصور می‌کرد عقب‌تر می‌بیند. در همین دوره میانگین نرخ تورم سالانه در ایران ۲۲.۳ درصد و در جهان ۲.۶ درصد بوده است. هر دو گروه جمعیتی ذکر‌شده به وضوح عصبانی هستند و نوعی استیصال در کنش اقتصادی خود احساس می‌کنند؛ براین اساس، عدم بهبود در وضعیت این گروه‌های جمعیتی به طور بالقوه می‌تواند تبعات اجتماعی و سیاسی قابل‌توجهی بیش از آنچه در‌حال‌حاضر در حال وقوع است داشته باشد.