آموزشی عیب یابی

[STARLET]

عیب‌یابی داستان

+چرا داستان من به اندازه کافی جذاب نیست؟!


‹میتونه دو تا دلیل داشته باشه!›

¹•سطح کشمکشِ داستان پایین است!
²•روش تقسیم اطلاعات در داستان،نا‌کارآمد است!


+سطح کشمکش یعنی چی؟!

کشمکش مثل تلاش دو تیم،در مسابقه طناب‌کشیه
اگر سطحش توی داستان پایین باشه؛مثل اینکه دو طرف مسابقه،سر طناب رو توی دست گرفته باشن ولی هیچ کدوم طناب رو نکشن!!!





+چه چیزی سطح کشمکش رو در داستان بالا می‌برد؟!🫴🏻

◾️ضرورت و ضرب‌الاجل، دو مورد از عوامل موثر در ایجاد کشمکش و تشدید آن است.

▪️فرض کنیم در زندگیِ شخصیتِ اصلیِ داستان، حادثه‌ای رخ دهد. اگر در دلِ او، آب هم تکان نخورد و زندگی‌اش، قبل و بعد از این اتفاق هیچ تغییری نکند، اصلاً چرا خواننده، این داستان رو باید بخوانه؟!

▪️واضح است که حادثه آغازگر داستان، باید برای شخصیت مهم باشد، و او را به تقلا و تکاپو وا بدارد.

▪️دیگر عامل کشمکش‌زا، ضرب‌الاجل، نقش ثانیه‌شمارِ معکوس را دارد. تنگنای زمان، شخصیت را برای بازگرداندن تعادل به زندگی‌اش به حرکت وا می‌دارد.

▪️اگر ضرب‌الاجل وجود نداشته باشد، احتمال دارد شخصیت، حل مسئله را پشت گوش بیندازد، آن را جدی نگیرد، و مدام در پی راهی باشد که به شکلی از زیر بار حل مسئله شانه خالی کند. واضح است که در این صورت، داستان اصلاً شکل نخواهد گرفت.

 

[STARLET]

با تــوجه به این توضیحــا:

‹‹پیشنهاد می‌کنم‌ هنگام گسترش ایده اولیه،یا هنگام بازنویسی داستان،از خود بپرسید››

1⃣شخصیت داستان من چه هدف یا چه نیازی دارد؟!
2⃣اگر این هدف یا نیاز برآورده نشود، چه چیزی از دست می‌رود؟!
3⃣این مسئله حداکثر تا کی باید حل شود؟!




تقسیم ناکارآمد اطلاعات در داستان یعنی چی؟!

اگر تک تک حوادث داستان،از اول تا آخر، متوالی روایت بشه!
داستان پر حجم و خالی از گیرایی خواهد شد.
روشِ مناسب برای تقسیمِ اطلاعات، استفاده از پیش‌داستان است.

اگر داستان رو مثل اسفنج خیس در نظر بگیریم؛اون موقع پیش‌داستان، مثل فشردن این اسفنج در مشت است.
به عبارتی، اضافات و زوائد داستان رو از اون جدا می‌کنه؛ مخصوصاً قسمت‌هایی که سطح کشمکش در آن پایین است.

با استفاده از پیش‌داستان،نویسنده صحنه داستان رو محدود می‌کنه و به روایت مهم‌ترین قسمت داستان می‌پردازه!
اون موقع به فراخور نیاز، به حوادث گذشته نیز بازمی‌گردد.

 

[STARLET]

یکی از بهترین نمونه‌ها در به کارگیری پیش‌داستان؛داستان کوتاه‹انــدوه›از آنتوان چخوف است!

این داستان روایتگر تنهایی درشکه‌چیِ بینوایی است که هفت روز از مرگ فرزندش گذشته است، محتاج کسی است که اندوهِ خود را با او در میان بگذارد...

نویسنده با هوشمندی از بیماریِ فرزندِ درشکه‌چی، چگونگی مرگ او، و دیگر مسائل می‌گذرد، و داستان را از تنهاییِ درشکه‌چی آغاز می‌کند.
سپس در سراسر داستان، با اشاره به مرگِ فرزندِ درشکه‌چی، اطلاعات لازم را در اختیار خواننده می‌گذارد.

در ضمن،با این ترفند،داستان را به صورت‹معما›جلو می‌برد.
ما می‌دانیم که درشکه‌چی غمگین و تنها است؛ اما نمی‌دانیم علت اندوه او چیست.
وقتی هم متوجه می‌شویم،با او همدلی می‌کنیم. این یعنی زدن یک تیر به چند نشان!