آموزشی غلبه بر اهمال‌کاری برای نویسنده‌ها و تولیدکنندگان محتوا

[آریانا]

محیط مناسبی برای نوشتن تدارک ندیده‌ایم.
برای خوب نوشتن نیاز به دفتر اختصاصی یا ابزار خاصی نیست. در هرجایی و با حداقل ابزار ممکن یعنی قلم و کاغذ می‌شود نشست و بهترین انواع محتوا را تولید کرد؛ اما برای خوب نوشتن، محیط مناسب لازم است. این محیط مناسب، می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

محیط مناسب ذهنی، مکان کار، کتاب‌هایی که می‌خوانیم، افرادی که با آن‌ها معاشرت می‌کنیم.

هر آن چیزی که در زندگی نویسنده نقش بازی می‌کند و بر روی کیفیت کارش تأثیر می‌‌گذارد، می‌تواند بخشی از محیط او باشد که چنانچه به آن توجه کافی نشود، او را به طفره‌روی و اهمال‌کاری در نوشتن سوق خواهد داد.

 

[آریانا]

جرئت بد نوشتن نداریم و می‌خواهیم همه‌چیز در حد کمال خوب باشد.
جولیا کامرون معتقد است که اگر ما فقط جرئت بد نوشتن داشتیم، بسیاری از ما قادر بودیم خوب بنویسیم. ما خوب نمی‌نویسیم چون به خودمان اجازۀ بد نوشتن نمی‌دهیم.

خیلی از نویسنده‌های تازه‌کار، به دنبال بی‌نقص‌بودن محتوای تولیدی هستند و از این موضوع غافل می‌مانند که خوب نوشتن درنتیجۀ ساعت‌ها ممارست و تمرین و بدنوشتن حاصل می‌‌شود. چون این دید وجود ندارد و به این دلیل که همیشه نوشتن با ریسک بد بودن و ناکامل بودن همراه است، بسیاری از نوشتن طفره می‌روند و با دام کمال‌گرایی مدام از انجام دادن کار شانه خالی می‌کنند.

 

[آریانا]

راهکارهای غلبه بر اهمال‌کاری در نوشتن و تولید محتوا


راهکار غلبه بر ترس از نوشتن:
بهترین راه برای مقابله با ترس از نوشتن، بیشتر نوشتن است.

برای اینکه بتوانیم بهتر بنویسیم، باید بیشتر بنویسیم.

برای اینکه بتوانیم به استانداردهای ایده‌آلی که برای نوشتن در سر داریم برسیم، لازم است هر چه بیشتر در معرض نوشته‌های خوب قرار بگیریم، آن‌ها را به‌دقت بخوانیم، رونویسی کنیم و حتی اگر لازم است از سبک نوشتن دیگران تقلید کنیم تا جایی که بتوانیم سبک و سیاق خود را برای نوشتن پیدا کنیم.

 

[آریانا]

راهکار غلبه بر نداشتن انضباط فردی:
برای پرورش انضباط فردی، بهتر است از کارهای ساده‌تر و فعالیت‌های روزانه شروع کنیم و برای آن‌ها شروع به برنامه‌ریزی کنیم. برای یک مدت‌زمان مشخص ۳۰ تا ۴۵ روزه، بهتر است برنامه‌ای روزانه و ساده بنویسیم و تلاش کنیم تا به این برنامه متعهد بمانیم.

همچنین می‌توانیم اپلیکیشن‌هایی روی تلفن خود نصب کنیم و به برنامۀ روزانۀ خود نظم بیشتری بدهیم. برنامۀ واندرلیست (wunderlist) نمونه‌ای از این ابزار است.

اگر در زمینۀ انضباط فردی سرچ کنیم، صدها مقاله را می‌بینیم که هرکدام به‌نوعی راه و روش پرورش انضباط فردی و ابزارهای مرتبط را به ما نشان می‌دهند.

 

[آریانا]

راهکار غلبه بر نبودن علاقه در نوشتن و تولید محتوا:
دو راه بیشتر وجود ندارد. یا نوشتن و تولید محتوا را برای همیشه کنار بگذاریم و البته عواقب آن را بپذیریم. یا روشی برای ایجاد علاقه برای نوشتن پیدا کنیم.

یکی از بهترین راه‌ها برای ایجاد علاقه برای نوشتن هم این است که در حوزه‌ای که به آن علاقه داریم بنویسم و البته از چیزهایی بنویسیم که در مورد آن‌ها دانش و مهارت کافی داریم.

وقتی شروع به نوشتن از موضوعاتی می‌کنیم که در حیطۀ دانش و تخصص ما هستند، راحت‌تر می‌نویسیم و محتوای بهتری تولید می‌کنیم. همین محتوای خوب شروعی برای تولید انواع محتوای دیگر می‌تواند باشد.

 

[آریانا]

راهکار غلبه بر داشتن آزادی عمل برای ننوشتن:
بهتر است پای خودمان را جایی بند کنیم تا فشار بیرونی ما را وادار به نوشتن کند. برای شروع می‌توانیم تعهدی ایجاد کنیم و پروژۀ تولید محتوایی را به عهده بگیریم. این فشار از بیرون ما را به سمت تعهد بیشتری برای نوشتن سوق می‌دهد.

همین‌طور وجود یک ناظر بیرونی کمک می‌کند تا بیشتر و بهتر بنویسیم. وقتی احساس می‌کنیم کسی هست که کار ما را رصد می‌کند و بر فعالیت‌هایی که انجام می‌دهیم نظارت دارد، با تعهد بیشتری می‌نویسیم.

 

[آریانا]

راهکار غلبه بر نداشتن صبوری در تولید محتوا:
در قدم اول باید بدانیم که تولید محتوا نیاز به صبوری و حوصله دارد. اگر چنین حوصله‌ای وجود نداشته باشد، هرروز را باید با ناامیدی از راهی که انتخاب کرده‌ایم سر کنیم.

برای اینکه بتوانیم صبوری بیشتری در تولید و نشر محتوا داشته باشیم، بهتر است برنامه‌ای برای نوشتن ترتیب بدهیم و تا حد امکان سردرگمی در انجام کار را کم کنیم. وقتی مثلاً تصمیم می‌گیریم که برای ساعات مشخصی از روز مشغول نوشتن شویم، بار سنگین تصمیم‌گیری روزانه برای نوشتن یا از زیر کار دررفتن را از روی شانه‌های خود برمی‌داریم و می‌نشینیم و می‌نویسیم.

همین‌طور می‌توانیم پایگاهی برای انتشار محتوا ایجاد کنیم. این پایگاه می‌تواند یک وب‌سایت یا فضایی در شبکه‌های اجتماعی باشد. وقتی محصول کار خود را در معرض دید دیگران قرار می‌دهیم، با تعهد بیشتری کار می‌کنیم و برای انجام دادن کار به‌صورت مرتب، صبوری بیشتری به خرج می‌دهیم چون حالا دلیل بزرگ‌تری جز خودمان برای نوشتن و انتشار محتوا داریم.

 

[آریانا]

راهکار غلبه بر نداشتن برنامۀ روتین تولید محتوا:
اگر هرروز را با این دغدغه شروع کنیم که «امروز چه بنویسم و چطور بنویسم و کجا منتشر کنم» طولی نمی‌کشد که انرژی ما مستهلک می‌شود، دچار اهمال‌کاری در نوشتن شده و توان خود را برای انجام دادن کارهای بزرگ از دست می‌دهیم.

اما وقتی برنامه‌ای داریم که می‌دانیم طی هفته قرار است چه محتوایی را با چه موضوعی و برای کجا منتشر کنیم، با انرژی بیشتری به سراغ کار نوشتن می‌رویم.

پس بهتر است برای خودمان یک تقویم روزانه و هفتگی در نظر بگیریم و در آن مشخص کنیم که قرار است چه محتوایی را تولید کنیم و با چه ساختاری این محتوا را منتشر کنیم.

همین‌طور می‌توانیم برنامه‌ای ترتیب بدهیم تا هرروز یک اقدام ساده و کوچک برای نوشتن انجام دهیم؛ مثلاً می‌توانیم با خودمان قرار بگذاریم که روزانه فقط ۱۰۰ کلمه بنویسیم. وقتی این روند را برای مدت ۲ ماه زنده نگه می‌داریم، متوجه می‌شویم که روزانه نوشتن به عادتی تبدیل‌شده است که دیگر سخت می‌توانیم از آن روی برگردانیم.

 

[آریانا]

راهکار غلبه بر نداشتن محیط مناسب:
بهتر است خودمان را با چیزهایی محصور کنیم که به خوب نوشتن و منظم نوشتن ما کمک می‌کنند. همان‌طور که گفته شد این موضوعات می‌توانند هر چیزی باشند که بر روی کیفیت نوشته‌های ما تأثیرگذار هستند:

کتاب‌های خوب.

ارتباط با افراد متفاوت‌تر و جذاب‌تر.

مکان خاصی برای نوشتن.

وب‌سایت‌هایی که هرروز از آن‌ها بازدید می‌کنیم.



بهتر است روی تک‌تک چیزهایی که هرروز با آن‌ها سروکار داریم دقیق‌تر شویم و همواره این سؤال را از خود بپرسیم که «آیا این موضوع به من کمک می‌کند تا بهتر بنویسم؟»

 

[آریانا]

راهکار غلبه بر کمال‌گرایی در نوشتن:
ما از اینکه در برابر دیگران آسیب‌پذیر باشیم و مورد تائید قرار نگیریم وحشت داریم. برای مقابله با این احساس یکی از بهترین کارهایی که می‌توانیم بکنیم این است که دست به انتشار بیشتر بزنیم و کارهای خود را بیشتر در معرض دید دیگران قرار بدهیم؛ یعنی به‌جای فرار از دید دیگران، عکس‌العمل ما پیش رفتن و بیشتر دیده شدن باشد.

با این کار درست است که بیشتر در معرض انتقاد دیگران قرار می‌گیریم اما می‌دانیم که تا این محیط را تجربه نکنیم، امکان رشد برایمان فراهم نمی‌شود. از طرفی وقتی دست به انتشار بیشتر می‌زنیم یاد می‌گیریم که لازم نیست همه کارها بی‌نقص باشند. بسیاری از کارهایی که چندان کامل نیستند پذیرفته می‌شوند و حتی کارهایی که به نظر خودمان بی‌نقص بوده‌اند می‌توانند موردانتقاد قرار بگیرند. پس واقع‌بینانه‌تر پیش می‌رویم.



درنهایت خوب است بدانیم که اهمال‌کار بودن و مواجه‌شدن با مقاومت درونی برای انجام دادن کار درست همیشه در ما وجود دارد. این موضوع این‌قدر ریشه‌دار هست که صرف خواندن یک مقاله نمی‌توان بر آن غلبه کرد.

برای هر چه‌بهتر کنار آمدن با این ویژگی، بهتر است عادت‌های سازنده‌ای در خود ایجاد کنیم و خود را در معرض آموزش مداوم و تمرین‌های منظم قرار دهیم تا عضلات فکری و عملکردی خود را به‌مرور تقویت کنیم.