موسیقی فرزاد فرخ | هوای تو

[BARAN.]

 

[BARAN.]

به هوایِ تو، من… توو خیالِ خودم، بی تو پرســـه زدم…
منوُ بُرد به همان شبی، که به چشای تو زُل میـــزدم…
من به دنیایِ تو، با این احساسِ ناب، عادت کــردم… عادت کـــردم…
بعد از آن شبِ سرد، هر نگاهِ تو را عبـــادت کـــردم
آه! که نبودت، به من آتشِ جان زد
سوختم از این عشق، که تو را بی وفا کرد…
من شدم آن ک.س، که روم پیِ مستی
قلبِ مرا، تو شکســتی…
دل به تو دادم، که غمم برهانی
نشوی تو همان ک.س، که به درد بکشانی
کاش که شود باز، که یه روز تو بیایی و بمـــانی…
حال که دگر، که مرا تو نخواهی…
تو بگو چه کنم، که هوایت برهد ز سرم؟

 

[BARAN.]

تو ندانی که خود، که تمامِ منی
تو همانی که من نتوانم، از یاد ببرم
بعد از آن همه زخم، که به جانِ من افتاد
تو به تسکینِ دلِ یارِ دگر بودی!
من به جان بخریدم، که بمیرم و امّا برسی به کسی که به آن دل داده بودی…
دل داده بـودی… دل داده بــودی…
آه! که نبودت، به من آتشِ جــان زد
سوختم از این عشـق، که تو را بی وفا کرد…
من شدم آن ک.س، که روم پیِ مستی
قلبِ مرا، تو شکسـتی…
دل به تو دادم، که غمم برهـــانی
نشوی تو همان ک.س، که به درد بکشـــانی
کاش که شود باز، که یه روز تو بیـــایی و بمــــانی…

 

[BARAN.]

فرزاد فرخ | هوای تو