عنوان:
فروغ+سپهر بود. فروغ به معنی روشنایی و سپهر به معنی آسمان بود.
به طور کلی معنی عنوان روشنایی آسمان میشد که کاملا با معنی و بدون کلیشه بود.
دو کلمه عنوان کاملا به هم مربوط و فارسی ادبی بودند.
متاسفانه روشنایی آسمان یا همان فروغ سپهر به ژانر عاشقانه نمی‌خورد ولی اگر عارفانه را ژانر حساب کنیم، کاملا به این ژانر مربوط میشد.
اگر روشنایی آسمان را به معنی روشنی قلب بخوانیم، با ژانر عاشقانه یکی خواهد شد.
به طور کلی عنوان نود درصد بدون مشکل بود.
خلاصه:
خلاصه به مقدمه شبیه تر بود ولی چون اثر، دلنوشته است و رمان نیست موردی نداشت.
خلاصه ایرادات نگارشی خاصی نداشت.
مقدمه عارفانه بود و حس عشق و حرف زدن با معشوق را به مخاطب القا می‌کرد.
مقدمه کوتاه بود ولی جذب کننده.
اگر بخواهیم درصد ایرادات خلاصه را اندازه بگیریم، نود و هشت درصد بدون مشکل بود و آرایه های ادبی خاصی در عمق دل نوشته و به طور مبهم دیده میشد.
مقدمه:
مقدمه متاسفانه ایرادات نگارشی داشت، ولی مشخص بود که نویسنده با خدا حرف می‌زند و به ژانر عارفانه، مربوط است. مقدمه هم مشکل خاصی نداشت.
اگر ایرادات نگارشی را رفع نکنید، باز هم مقدمه نود و پنج درصد بدون مشکل است.
بدنه:
بدنه بافت ادبی داشت و نویسنده با خدا حرف می‌زد. کاملا ایده زیبا و جدیدی داشت و موردی نبود. به نظرم بدنه هم مشکل خاصی به جز ایرادات نگارشی نداشت و کلمات جدیدی که در دلنوشته آوردید، به گرفتن تگ بالا کمک می‌کند.
آرایه های خاصی هم دیده میشد و همین، برای مخاطب جالب بود.
برای مثال این پارت:
عالم کره ای را گشتم ز چون تو نیافتم. مرحمت را،در شانه توست نه مقایر،
رخ تابناکت قلبم را مسرت تو مبتلا کرده و تفرعن مرا هیچ است ضجه ام را بار ها زدم تا بدانی
نگاهم تا ازل چشم بر بالا دوخته و نور آسمان ات را می بینم.
ولکن که تو در قربت نشسته ای ... .
ژانر:
عارفانه و عاشقانه.
فکر کنم ژانر عارفانه وجود نداشته باشد.
می‌توانید ژانر مذهبی را جایگزین کنید.
ولی من، در این نقد عارفانه را ژانر مذهبی می‌بینم و طبق آن نقد می‌کنم.
بنابراین ایراد خاصی نیست.
ژانر عاشقانه هم کاملا در دلنوشته مشهود بود.
بافت:
بافت کاملا ادبی، و یک‌دست بود.
مشکل خاصی دیده نشد.
انسجام:
نیاز به گفتن و مثال زدن خاصی نیست، همان‌طور که از اول مشخص است، انسجام خاصی میان خط های پارت ها دیده نمی‌شد. و بالاعکس، میان خود پارت ها کاملا انسجام وجود داشت.
ایرادات نگارشی:
ایرادات نگارشی زیاد بود.
جلد:
جلد را اگر بخواهیم تفسیر کنیم، آبی نماد آرامش و مذهبی بودن است.
در بیشتر ادیان رنگ آبی رنگ محترمی است.
مثلا بیشتر تسبیح ها در دین اسلام، آبی و فیروزه‌ای است.
بنابراین رنگ آبی و زن چادری، ژانر عارفانه را نشان می‌داد.
ژانر عاشقانه هم، به دلیل اینکه مشخص بود زن از آسمان بالا می‌رود تا به خدا برسد، کاملا در جلد مشهود بود.
خسته نباشید.
سخن منتقد:
ای که مرا خوانده ای، راه نشانم بده.
در شب ظلمانی ام، ماه نشانم بده.
