آموزشی فصل بندی رمان - توصیف در رمان - انواع شیوه های روایت در رمان نویسی

[آرشیت]

در این یادداشت بخشی از سوال جواب ها نسبتا مهم و طولانی را منتشر می کنم. شاید سوال/جواب ها به کار دیگر دوستان نویسنده هم بیاید. این سوالات را مینا و رویا پرسیده اند.

 

[آرشیت]

فصل بندی رمان رو باید بر چه اساسی انجام بدم ؟

فصل بندی رمان هم می تواند بر حسب دوره های زمانی خاص باشد و هم بر اساس قصه, یعنی نویسنده بخواهد هر فصل را در یک نکته ی اوج و یا در پایان یک ماجرا ببندد. بستگی به هدف نویسنده دارد و اینکه از اول بر چه اساسی فصل بندی هایش را انجام بدهد.

 

[آرشیت]

علاوه بر زمان عامل مکان هم می تواند باعث شود که نویسنده بنابر آن فصل بندی کند. یعنی به تناوب تغییر صحنه ی رویدادن اتفاقات فصل ها هم تغییر بکند. عامل مکان هم از یک محدوده کوچک مثل خانه و محل کار می تواند مد نظر باشد تا مثلا شهر و کشور.

 

[آرشیت]

فصل بندی زمانی رمان هم می تواند بر اساس دوره های زمانی مختلفی صورت بگیرد. مثل روز یا فصل (بهار/ تابستان /...). و یا اگر زندگی شخصیت را از تولد تا مرگ در بر می گیرد بر اساس دوره های کودکی, نوجوانی, جوانی و میانسالی و سالمندی تقسیم بندی شود. یا بر اساس اتفاقات مهم زندگی شخصیت. مثلا دوره ی تحصیل در دانشگاه, عاشقی, ازدواج.

 

[آرشیت]

البته این شیوه بیشتر در رمان هایی صورت می گیرد که به صورت خطی و کلاسیک روایت می شوند یعنی اتفاقات زندگی شخصیت را بر اساس ترتیبی که در واقعیت روی داده اند می چینند.

 

[آرشیت]

در فرم های پیچیده تر که فرم رمان بر اساس ذهنیت راوی / شخصیت شکل می گیرد و زمان به صورت سیال به نمایش در می آید فصل بندی هم در صورتی که مد نظر نویسنده باشد بنابر شیوه های دیگری ممکن است صورت بگیرد و یا اینکه اصولا فصل بندی در کار نباشد.

 

[آرشیت]

آیا لازم است با این که نوع رمان محاوره‌ای است از توصیف‌های ادبی استفاده کنیم؟

توصیف کردن ارتباطی با زبان رمان ندارد. نویسنده در هر صورت می تواند از توصیف برای زنده و جاندار کردن رمانش استفاده کند. چه رمان با زبان کتابی نوشته شده باشد و چه با زبان محاوره ای. توصیف می تواند درباره ی ویژگی های ظاهری شخصیت (اجزای صورت و بدن, نوع پوشش, نوع حرف زدن و راه رفتن و حرکات بدن),

 

[آرشیت]

زمان و مکان و اشیاء موجود در صحنه های رمان باشد. در واقع نویسنده تلاش می کند با استفاده از توصیف فضایی بسازد که خواننده خودش را درجهان رمان حاضر ببیند. هر چقدر فضای رمان ملموس تر باشد رمان واقعی تر خواهد بود.

 

[آرشیت]

حتی توصیف یک جهان خیالی و فانتزی هم می تواند آن را به خواننده بباوراند. مثل اگر نویسنده طوری از بزرگی و نرمی بال های یک اسب پرنده بنویسند که تصویری جاندار از این موجود خیالی در ذهن خوانندگان شکل بگیرد. نویسنده باید تلاش کند با توصیف تمامی حس های پنجگانه ی خواننده را به کار بگیرد. بینایی, شنوایی, چشایی, بویایی, لامسه.

 

[آرشیت]

توصیفات بهتر است در طول روایت و بنا به نیاز صورت بگیرد. نویسنده نباید سیر وقایع را نگه دارد و نباید یک توصیف طولانی درباره ی همه چیزهای باربط و بی ربط در رمان وارد کند. همه چیز باید بنا بر ضرورت و نیاز و آهسته آهسته در طول رمان ساخته شود.