روانشناسی کودک فوایدی پنهان در بازی والدین با کودک

[Puyannnn]

هنگامی که والدین به کاری مشغول هستند معمولا می خواهند فرزندان، خود را سرگرم کنند. اگرچه بازی کردن کودکان بطور مستقل اهمیت زیادی دارد اما کودکان عاشق بازی با دیگران، به ویژه والدین خود هستند. آنها اشتیاق زیادی برای بازی با پدر و مادر خود دارند و از آنجا که حس بازی به طور طبیعی به سراغ آنها می آید، فرصت خوبی برای شناخت بهتر کودک و آموزش صحیح مهارتهای جدید ایجاد می شود. علاوه بر این وقتی والدین نکته ای را در بازی با کودکانشان بیان می کنند، مزایای زیادی برای کودک و حتی والدین دارد.

انواع بازی کودکان در سنین مختلف
چنانچه در این بخش از نمناک هم عنوان شده است، به طور کلی بازی کودکان به سه گروه تقسیم می شود که شامل :

 

[OVERDOS]

بازی فردی:
کودک تا پیش از دو سالگی به تنهایی قادر به بازی است و ساعت ها می تواند با یکی از اعضای بدن مانند انگشتان دست و یا تنها یک عروس و ماشین کوچک بازی کند. کودک در این سن نیازی به بازی با همسالان یا بزرگ ترها ندارد. تا پیش از دو سالگی کودک معمولا در حال اکتشاف محیط پیرامون خود است و با وسایل مختلف در گوشه و کنار خانه، خود را سرگرم می سازد. هرگز کودک را به خاطر کنجکاوی و کشف امحیط اطراف خود، سرزنش نکنید زیرا حس کنجکاوی او سرکوب می شود. فقط باید مراقب باشید تا به وسایل خطرناک نزدیک نشود و این وسایل را از دسترس او دور نگه دارید.
بازی موازی:
کودک پس از دو سالگی تا سال سوم معمول به طور موازی بازی می کند. بازی موازی این گونه است که دو کودک در فاصله نیم متری یا کمتر و بیشتر با اسباب بازی مانند ماشین بازی می کنند و گاه باید یکدیگر اسباب بازیهای خود را تعویض می نمایند. آنها با نگاه کردن به یکدیگر با هم تعامل دارند اما با یکدیگر بازی نمی کنند.

 

[OVERDOS]

کودکان در این سن به طور نمادین و ساده بازی می کنند مثلا یک خیار را به عنوان تلفن استفاده می کند و گاه همان را روی صورت شما می گیرد تا با آن صحبت کنید. این نوع بازیها قوه تخیل و خلاقیت کودک را شکل می دهد.

بازی اجتماعی:
به طور کلی کودک بعد از سه سالگی به دنبال بازی با همسن و سالهای خود است. کودکان در این سن دائم در حال تعامل با دیگران است و قادر به انجام بازیهای مشارکتی و دسته جمعی می باشد. کودکان به مروو رعایت نوبت، باخت و پیروزی را می آموزند. به همین دلیل جود همبازی برای کودک بسیار مهم است. زیرا کودک نیازمند به همبازی می باشد و تفائوتی ندارد که همبازی خواهر یا برادر باشد و یا یک دوستی که در مهد کودک و یا پارک با او آشنا شده است. به همین دلیل باید شرایطی را برای کودک فراهم کرد که کودک بتواند با همسن و سالهای خود بازی کند.
بازی پیوند عاطفی را بهبود می بخشد :
کودکان با برقراری رابطه، تعامل و بازی با دیگران، روابط خود را شکل می دهند. هنگام بازی با بچه ها به والدین فرصتی داده می شود تا مسائل را از دیدگاه آنها ببینند. کودکان از بازی برای کاوش در محیط، مهارت حل مسئله و تفریح استفاده می کنند. در طول بازی کودکان به والدین خود اعتماد کرده و می آموزند که چگونه با دیگران تعامل برقرار کنند و رقابت سالم داشته باشند. همه ما هنگام سپری کردن زمان با یکدیگر پیوند عاطفی ایجاد می کنیم.

 

[OVERDOS]

بازی سرگرم کننده است :
بازی کردن برای کودکان ساده است، اما والدین در طی مسیر فراموش می کنند که قوانین بازی را رعایت کنند چرا که در وهله اول باید از آن لذت ببرند. وقتی پدر و مادر چند لحظه کار را رها کرده و فقط برای سرگرمی بازی می کنند از گذراندن وقت با کودکانشان لذت می برند و احساس شادی و نشاط دارند.

بازی استرس را تسکین می دهد :
وقتی زمانی را برای بازی با کودکمان اختصاص دهیم نسبت به ساعات دیگر بیشتر احساس شادی و خوشحالی داریم و کمتر استرس را تجربه می کنیم به همین دلیل بخصوص اگر بازی با فعالیت های فیزیکی همراه باشد یکی از روش های مقابله با استرس و ایجاد پیوند قوی عاطفی بین والدین و کودک است.

 

[OVERDOS]

بازی باعث رشد مهارت می شود :
تعامل با کودکان مانند خیلی از روش های دیگر به آنها می آموزد تا مهارتهای اجتماعی خود را رشد دهند. بازی با کودکان باعث ایجاد هماهنگی چشم، دست و مهارت های حرکتی می شود. تظاهر والدین به بازی مانند بازی در آشپزخانه یا اجرای نمایش عروسکی، به آگاهی آنها از دنیای اطراف کمک می کند. می توان از طریق بازی موقعیت های استرس زا را به بچه ها آموزش داد تا یاد بگیرند که چطور با آنها کنار بیایند.

با رنگ آمیزی، خانه سازی و دوچرخه سواری مهارت های حرکتی توسعه می یابد. علاوه براین بازی با کودکان باعث افزایش عزت نفس می شود و به آنها کمک می کند که نقش خود را در جهان درک کنند. والدین می توانند حین بازی، سبک زندگی صحیح را به فرزندان خود آموزش دهند.