ادبیات کهن قصه مولک جان

[شاهدخت]

قصه مولک جان

 

[شاهدخت]

یکی بود و یکی نبود. تو روستایی از روستاهای استان کرمان مردم مهربانی در دل گرم کویر زندگی می کردند. در این روستای قشنگ سالهای سال بود که مردم برای رساندن آب به روستایشان از قنات استفاده می کردند.

قنات جوی‌های آبی هستش که زیر زمین حفر می شود و آب باران توی اونها جمع می شه و اینطوری همیشه آب برای کشاورزی و خوردن وجود داره.

یکی از صبحهاای قشنگ در روستا اتفاقی افتاد. آن روز دیگر هیچ آبی از قنات بیرون نیامد و دیگر هیچ آبی برای خوردن وجود نداشت.

هیچ ک.س نمی دانست چرا این اتفاق افتاده است. تا اینکه کدخدا سر رسید و فریاد زد : “یکی بره سراغ مولک”.

 

[شاهدخت]

چیزی نگذشت که مولک سررسید و با بدن لاغر و چابک خودش وارد قنات تنگ و تاریک شد. مولک مقنی روستا بود. اون خودش این قنات را ساخته بود و وجب به وجب آن را می شناخت و تنها کسی بود که می توانست بفهمد چرا آب قطع شده.

مولک وارد قنات شد و فهمید که گل و لای، راه آب را بسته است. مولک جان با دستهای کوچیک خودش گل و لای را از داخل قنات بیرون کشید و سرانجام بعد چند روز آب دوباره توی قنات به جریان افتاد.

وقتی مولک با تن و بدن گلی از قنات بیرون آمد همه براش دست زدند و تشویقش کردند.