حقوق بین‌الملل قواعد محدود کننده پهپاد

[Zohre☆]

قواعد محدود کننده پهپاد بر خلاف برداشت‌های غلط در رسانه‌ها، چارچوب قانونی در مورد سیستم پهپادها امروزه فراهم است و می‌توان از دیدگاه حقوق بین‌الملل بشردوستانه[5] قواعد محدود کننده کاربرد چنین فناوری‌های جدیدی را شناسایی و

 

[Zohre☆]

مشخص کرد (Wuschka, 2011: 892). اگرچه هنوز برخی بر این عقیده‌اند که در حال حاضر هیچ مقررات بین‌المللی قابل اجرا در زمینه پهپادها وجود ندارد؛ اما خود معترفند که قوانینی همچون کنوانسیون شیکاگو

 

[Zohre☆]

و حقوق بشردوستانه در این زمینه گام‌های مؤثری در جهت تنظیم مقررات استفاده از پهپادها بر داشته‌اند. ضمن اینکه بر اساس ماده (1) مسولیت دولتی، هر عمل متخلفانه بین‌المللی مستلزم مسولیت دولت است و با

 

[Zohre☆]

توجه به چالش‌های قانونی ناشی از عملیات پهپادها، مسولیت دولتی در آن نهفته می‌باشد (Abeyratne, 2010: 172). ضمن اینکه اجماع گسترده‌ای وجود دارد

 

[Zohre☆]

که استفاده از پهپادها به خودی خود غیر قانونی نیست بلکه بحث بر سر نحوه استفاده از آن توسط بازیگران دولتی و استفاده بالقوه بازیگران غیر دولتی است.

می‌توان قواعدی که بر پهپادها حاکم هستند را در سه زمینه حقوق بین‌الملل هوایی و معاهده شیکاگو، قواعد بشردوستانه و حقوق مخاصمات مسلحانه و قواعد رژیم‌های چندجانبه کنترل صادرات شناسایی کرد.

 

[Zohre☆]

بر این اساس می‌توان از حقوق بین‌الملل هوایی در زمینه قواعد حاکم بر پرواز پهپادها در قلمرو هوایی دیگر کشورها و نقض حاکمیت استفاده نموده، از مقررات رژیم‌های کنترل صادرات قواعد حاکم بر صادرات این پرنده‌ها را

 

[Zohre☆]

استخراج کرده و در نهایت از حقوق بین‌الملل بشردوستانه قواعد کاربرد پهپادها در عملیات نظامی را فرا گرفت. در نتیجه ابتدا به معاهده شیکاگو و رابطه این معاهده با پهپاد بررسی و در ادامه به دو بحث اصلی یعنی حقوق بشردوستانه و کنترل صادرات پرداخته می‌شود.