آموزشی لحن و شناخت آن در داستان

[ZAHHRA]

همچنین با به‌کارگیری صحیح لحن می‌تواند دیالوگ‌های خاص و تاثیرگذاری بنویسد. این عنصر، امضا نویسنده نیز محسوب می‌شود؛ به‌گونه‌ای که اگر نام نویسنده ذکر نشود، خواننده از شیوه بیان یا لحن متوجه می‌شود که صاحب اثر کیست.

 

[ZAHHRA]

انواع مختلفی از لحن وجود دارد؛ مانند بدبین، خوش‌بین، کنجکاو، اظهارکننده، آموزنده و… که در اینجا به پرکاربردترین لحن‌ها اشاره می‌کنیم.

 

[ZAHHRA]

1-رسمی	ساده و خالی از احساس است و در نوشته‌های غیرداستانی و علمی کاربرد دارد.
2-غیررسمی	دوستانه، صمیمی و شبیه به گفت‌وگوهای روزانه است که به زبان محاوره بیان می‌شود.
3-شوخ‌طبع	لحنی صمیمی است که برای تقویت طنز، و از کنایه‌ها و اصطلاحات خنده‌دار استفاده می‌شود و گاهی ادب نیز در آن رعایت نمی‌شود.
4- شاعرانه	این لحن کمی به شعر نزدیک است و گاهی کلمات در آن، دارای وزن و هماهنگی هستند.
5-مالیخولیایی	لحنی گنگ، مبهم و بی‌نظم است.
6-وهم‌آلود	این لحن دارای توصیف‌هایی مرموز و دلهره‌آور است.
7-خسته	در این لحن، جمله‌ها کش‌دار و کلمات در پی هم و خسته‌کننده می‌آید.

 

[ZAHHRA]

با توجه به ژانر داستان، می‌توان پی‌برد که لحن آن چگونه است؟ مثلا ژانر جنایی با لحن معمایی و ترسناک هم‌خوانی دارد، ژانر درام و عاشقانه، نیازمند لحن غیررسمی و دوستانه است.

 

[ZAHHRA]

همچنین در نوشته‌های غیرداستانی، اگر لحن و بیان جمله‌ها بار منفی داشته باشد، متوجه می‌شویم که نویسنده فردی منفی‌نگر است یا اگر نوشته پر از نکته باشد، جزئی‌نگر بودن نویسنده مشخص می‌شود.

 

[ZAHHRA]

با توجه به نکته‌ای که بیان شد، لازم است که بگوییم لحن در داستان، باید با مضمون داستان و ذهنیت نویسنده هماهنگی داشته باشد تا ارتباط بین عناصر داستانی به‌درستی حفظ شود.

 

[ZAHHRA]

برای شناسایی دقیق لحن و دیگر نکات نویسندگی، مطالعه‌ کتاب “میانبرهای رمان” اثر لورا ویتکامب پیشنهاد می‌شود؛ زیرا این کتاب درمورد طرح‌نویسی، پی‌ریزی لحن و دیگر عناصر، توضیحات کاملی ارائه کرده و مانند نقشه راهی است به سمت یادگیزی اصولی نکات نویسندگی.