بزرگان تاریخ ماری کوری

[جک_اسپارو(:]

ماری سالومئا اسکودْوفسکا کوری (لهستانی: Marie Salomea Skłodowska Curie با نام تولد ماریا سالومئا اسکودوفسکا؛ ۷ نوامبر ۱۸۶۷ – ۴ ژوئیه ۱۹۳۴) فیزیک‌دان و شیمی‌دان لهستانی با تابعیت فرانسوی بود. او از پیشگامان پژوهش در زمینهٔ واپاشی هسته‌ای بود. خانوادهٔ کوری در مجموع پنج جایزهٔ نوبل دریافت کرد و خود او نخستین زنی بود که به جایزهٔ نوبل دست یافت. ماری کوری تنها زن و اولین کسی است که دو بار جایزهٔ نوبل گرفت و تنها کسی است موفق به دریافت جایزهٔ نوبل در دو زمینهٔ علمی متفاوت شد. او همچنین نخستین زنی بود که اجازه یافت در دانشگاه پاریس تدریس کند.

 

[جک_اسپارو(:]

نام هنگام تولد
ماریا سالومئا اسکودوفسکا

زادهٔ
۷ نوامبر ۱۸۶۷
ورشو، لهستان کنگره، امپراتوری روسیه[۱]

درگذشت
۴ ژوئیهٔ ۱۹۳۴ (۶۶ سال)
پاسی، اوت سووآ، فرانسه

علت مرگ
کم‌خونی آپلاستیک

شهروندی
لهستان (با تولد)
فرانسه (با ازدواج)

 

[جک_اسپارو(:]

محل تحصیل
دانشگاه پاریس
مؤسسه آموزش عالی شیمی و فیزیک صنعتی شهر پاریس

شناخته‌شده
برای
رادیوم
پولونیوم
واپاشی هسته‌ای

همسر
پیر کوری (ا. ۱۸۹۵–۱۹۰۶)

فرزندان
ایرن ژولیو-کوری (۱۸۹۷–۱۹۵۶)
ایو کوری (۱۹۰۴–۲۰۰۷)

جوایز
جایزه نوبل فیزیک (۱۹۰۳)
مدال دیوی (۱۹۰۳)
جایزه ویلارد گیبس (۱۹۰۳)
مدال ماتئوچی (۱۹۰۴)
مدال الیوت کرسون (۱۹۰۹)
مدال آلبرت (۱۹۱۰)
جایزه نوبل شیمی (۱۹۱۱

 

[جک_اسپارو(:]

پیشینه علمی
شاخه(ها)
فیزیک، شیمی

محل کار
دانشگاه پاریس
مدرسه عالی نرمال
کمیته بین‌المللی همکاری اندیشمندانه

استاد راهنما
گابریل لیپمن

دانشجویان دکتری
امیل آنقیو
اسکار مورنو
مارگریت پری
آندره-لویس دبیرن

 

[جک_اسپارو(:]

کوری در ورشو در پادشاهی لهستان به دنیا آمد، در دورانی که پادشاهی لهستان بخشی از امپراتوری روسیه بود. او در دانشگاه فلایینگ که به‌طور پنهانی در ورشو دایر بود، تحصیل کرد و در سال ۱۸۹۱ و در ۲۴ سالگی به همراه خواهر بزرگ‌ترش برونیسواوا، برای تحصیل به پاریس رفت و پس از دریافت مدرک آموزش عالی، کار خود را بر روی پژوهش متمرکز کرد. در سال ۱۸۹۵ او با پیر کوری ازدواج کرد و نام خانوادگی شوهرش را برگزید.

 

[جک_اسپارو(:]

گسترش نظریهٔ پرتوزایی و ترویج آن، توسعه تکنیک‌های خالص‌سازی ایزوتوپ‌های پرتوزا و شناسایی دو عنصر به‌نام‌های پولونیوم و رادیوم از جمله دستاوردهای اصلی کوری به‌شمار می‌روند. تحت نظارت او نخستین مطالعات علمی بر روی درمان تومورهای سرطانی با استفاده از ایزوتوپ‌های پرتوزا صورت گرفت. همچنین کوری در طول جنگ جهانی اول، پرتونگاری قابل حمل را توسعه داد تا با کمک آن امکان تصویربرداری پرتو ایکس در بیمارستان‌های صحرایی فراهم شود. کوری، بنیان‌گذار مؤسسه‌های کوری در پاریس و ورشو است. امروزه این مراکز نقش مهمی در تحقیقات پزشکی دارند. لهستان در جریان سال جهانی شیمی در سال ۲۰۱۱، این سال را سال ماری کوری اعلام کرد.

 

[جک_اسپارو(:]

کوری به دلیل سال‌ها پژوهش در زمینهٔ مواد پرتوزا و قرارگیری طولانی مدت در برابر این مواد، به‌ویژه در دوران کار در بیمارستان‌های صحرایی جنگ جهانی اول به کم‌خونی آپلاستیک مبتلا شد و سرانجام در سال ۱۹۳۴، در سن ۶۶ سالگی در بیمارستانی در فرانسه درگذشت. در سال ۱۹۹۵، پس از گذشت ۶۰ سال از مرگش، بقایای جسدش به پانتئون منتقل شد و او به نخستین زنی تبدیل شد که به پاس شایستگی‌ها و دستاوردهایش در پانتئون به خاک سپرده شده است.