موضوع نویسنده
- Nov
- 587
- 1,409
- مدال‌ها
- 6
ماشین زمان، سفری به آینده نه‌چندان روشن
هربرت جورج ولز معروف به اچ.جی ولز دقیقا از همان نویسنده‌هایی است که پیش از این گفتیم اول دانشمند بوده‌اند و بعد نویسنده شدند. او که در ریاضی، فیزیک و شیمی استاد بود، در داستان‌نویسی هم خوب می‌تواند مخاطب را قانع کند هرچه می‌گوید یک‌سره مبتنی بر وقایع علمی است و نه تخیل او! درواقع ولز را گرچه در بعضی منابع همپای ژول ورن پدر ژانر علمی-تخیلی می‌دانند، عمر نویسندگی او در این ژانر کوتاه بود؛ کوتاه اما پربار. کتاب‌هایی که او در طول شش سال در ژانر علمی-تخیلی نوشته، هنوز هم شهرت و البته ارزش خواندن دارند.
ولز نسبت به مباحث سیاسی و اجتماعی هم بی‌توجه نبود و اصلا او را به‌عنوان جامعه‌شناس و روزنامه‌نگار در تاریخ ادبیات می‌شناسند. تسلط او بر علوم پایه هم نه از طریق آکادمیک بلکه به‌وسیله‌ی مطالعه‌ی زیاد محقق شده بود. در کتاب «ماشین زمان» به‌وضوح ردپای پروراندن طرح مسائل اجتماعی در قالب داستان را می‌توان دید. کتاب‌های معروف ولز به‌جز ماشین زمان، «مرد نامرئی»، «جنگ دنیاها» و «نخستین انسان بر ماه» هستند.
ماشین زمان اگر نه اولین ولی بدون شک تاثیرگذارترین و مهم‌ترین اثری است که درباره سفر به زمان نوشته شده است.
در «ماشین زمان»، قهرمان داستان با سوار شدن بر یک وسیله‌ی مکانیکی سفر به آینده را تجربه می‌کند. در این آینده که معلوم نیست مربوط به چند سال بعد از این است، انسان‌ّها به دو دسته اشراف و کارگران زیر زمین تقسیم شده‌اند. کارگران زیر زمین بینایی خود را از دست داده‌اند با این حال به کار روی دستگاه‌های مکانیکی بزرگ و بی‌حاصل ادامه می‌دهند. آن‌ها در مواجهه با قهرمان داستان او را تشویق به بازگشت به زمان خودش می‌کنند و به این ترتیب او پس از عبور از دالان‌های پیچ‌در پیچ استوانه‌ای با پله‌هایی که دنیای کارگران را به دنیای اشراف متصل می‌کرد، به زمان حال برمی‌گردد و گلی را با خود به زمان حال می‌آورد که شکوفه دادنش هزاران سال طول می‌کشد.