دلنوشته {ما از تداولات بیزاریم!} اثر •KOSAR.V کاربر انجمن رمان بوک•

[Kosarvalipour]

«بنام او»
عنوان دلنوشته: ما از تداولات بیزاریم!
ژانر: کمدی سیاه
دلنویس: KOSAR.V
عضو بخش نظارت ادبی اول
مقدمه:
دیگر نمی‌خواهم از تلخی و ژانر درام بنویسم، می‌خواهم اندکی کلیشه را دور زده و دلنوشته‌ای کمدی بنویسم. اما کمدی سیاه! والا ما که نفهمیدیم، کمدی سیاه همان کمدی بلک است دیگر، مگرنه؟ ولی آن زمان که کمدی بلک در آثارم نوشتم، جرمم شد حمایت از فرهنگ بیگانه و حکمم هم بن شدن از دنیای قلم و کاغذ؛ ما که خودمان هم با کمدی بلک چندان موافق نبودیم، اما دور و برمان ما را مسخره کردند، گفتند سیاه چیست دیگر؟ آبرویمان را نبر، کولاس(کلاس) داشته باش! گو بلک! بنظر شما حال بلک درست است یا سیاه؟

 

[ARMINA]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[Kosarvalipour]

به‌عنوان فردی که پس از خوردن پفک انگشت‌هایش را تا آرنج در حلقش فرو می‌کند، یا در چله‌ی تابستان تا خرخره رویش لحاف می‌کشد، از مد و حرف مردم بیزارم. آن‌ها همواره فکر می‌کنند من مریضم که این‌قدر بی‌قاعده و قانون زندگی می‌کنم، اما نمی‌دانند، مریض آن‌هایند که زندگی هرکسی جز زندگی خودشان، اولویت زندگی‌شان است! سرشان آن‌قدر گرم چشم و هم‌چشمی و مد اند، که یادشان رفته، مریض آن‌هایند که تنها کسی که به‌خاطرش زندگی نمی‌کنند، خودشان‌اند!

 

[Kosarvalipour]

حس‌هایم سرشار از بی‌حسی‌ست، چه می‌دانم، گفته‌اند باید این‌چنین جملات قلنبه و سلنبه‌ای را بنویسی. حال نمی‌دانم البته نوشتن این‌ها چه دردی را درمان می‌کند! اما این را می‌دانم که تداولات زندگی‌ام را این‌چنین خراب کرده است... مجبورم هرچه می‌گویند بکنم، هرچه می‌گویند بنویسم، که چه؟ مثلاً از مُد عقب نمانم؟ مرده‌شور خودتان و مدتان را باهم ببرند، که به علایق آدم‌ها هم ارزش قائل نیستید... .

 

[Kosarvalipour]

چشم‌هایم را که می‌بندم، دست در دست آرزوهایم به سرزمین رؤیاهایم سفر می‌کنم؛ سرزمینی که دیگر در آن خبری از تداولات نباشد، سرزمینی که در آن خبری از صغرا خانم و کبری خانم و شمسی خانم نباشد که از فرق سرم تا نوک انگشتان پایم را رصد کنند، هیچ‌کدامشان نباشند تا از نوع راه رفتن و طرز حرف زدنم هم ایراد بگیرند، هیچ‌کدام نباشند تا مادرم به‌خاطر رعایت تداولات و جلوگیری از حرف در آوردن این خاله‌‌زنک‌ها محدودم نکند.​

 

[Kosarvalipour]

حتی قلم و کاغذ هم از بیان دردهای من عاجز است؛ نه من و بلکه تمام آن‌هایی که در تارهای کثیف و رقت‌انگیز این تداولات گرفتار می‌شوند. اگر شما هم جزء یکی از میلیون‌ها قربانی تداولات باشید، بی‌شک تاکنون این جمله را شنیده‌اید: «چقدر غر می‌زنی!» غر نمی‌زنیم، فریادهای آمیخته از دردمان را بیان می‌کنیم اما گوش‌ها با تداولات سرریز شده‌اند و به بانگ ما بهایی نمی‌دهند.​

 

[Kosarvalipour]

برخی از دوستانم را که می‌بینم؛ افسوس در سرتاسر وجودم جریان می‌یابد. آن‌چنان غوطه‌ورند در تداولات، که حتی متوجه این نیز نیستند که زندگی‌شان بر اساس تداولات چیده می‌شود! از همان روز که بجای دامن گل‌گلی مورد علاقه‌شان لباس شیک اروپایی‌ را تن این مردم کردند، باید پیش‌بینی می‌شد که روزی تداولات چنان زندگی را با چرخ خود می‌چرخاند که دیگر راه رفتن کبک، راه رفتن خودمان را نیز از یاد ببرد!​

 

[Kosarvalipour]

می‌گویم این نوجوانی هم عجب چیزی‌ست ها، نه؟ یک لنگه کفشت کفش کودکی و لنگه‌ی دیگرش کفش بزرگسالی‌ست؛ تا اینجا شاید بتوان با این کفش‌های لنگه به لنگه یک جوری کنار آمد و زندگی شترمرغی را برگزید، که نه شتر باشیم و نه مرغ؛ اما از آن‌جا کار سخت و اوضاع بغرنج‌تر می‌شود که تداولات وارد این فرآیند پیچیده‌ی تحول شخصیت می‌شود؛ این‌جاست که نوجوان دیگر هیچ‌گاه تا آخر عمر نمی‌تواند ریشه‌ی تداولات را از درونش رانده و شخصیت واقعی و خودِ واقعی‌اش را بیابد.​

 

[Kosarvalipour]

چند روز و اندی پیش، برای خرید لباس رفته بودم؛ از فروشنده خواستم راهنمایی‌ام کند و هرچه لباس‌ داشت، زبان می‌ریخت که مد است و فلان. دست آخر برآشفتم و گفتم:
- من اصلا لباس طرح خر می‌خواهم، دارید؟
جوابش مرا به بهت فرو برد. «بلی، اتفاقاً جدیداً ترند شده!»
خواستم بگویم تداولات افزون بر این‌که نفرت‌انگیز است، گاهی هم عصای دست فریبکارها و شیادهاست.

 

[Kosarvalipour]

حرف من این است، برای مردم زندگی می‌کنیم یا با مردم؟ آری قبول دارم ما سر کوه زندگی نمی‌کنیم و اجتماعی هستیم ولی باید با مردم زندگی کنیم نه برای آنها! به‌خصوص که در این زمان درد جدیدی هم به این درد اضافه شده، آن هم اکانت‌های توییتری متعلق به حضرات فیلسوف و مثلا فهمیده‌ای است که توییت‌هایشان پر است از متن‌های فلسفی و سنگین در باب برای خود زیستن با هشتگ اندکی تفکر! درحالی که در عمل، سرتا پای زندگی‌شان را که بتکانی، دویست کیلو مُد، با نیم گرم برای خود زیستن آن هم به زور می‌یابی! خواستم بگویم تداولات کاری کرده‌اند که ما نفهمیدیم، هیچ ک.س به اندازه اینستاگرامش خوشبخت و به اندازه توییترش فهمیده و به اندازه شادش درس‌خوان نیست. خلاصه، بجای شعارهای قشنگ‌قشنگ، موقع عمل، یادتان بیفتد برای مردم زندگی نکنید.