متفرقه متون و جملاتی از کتاب ملت عشق

[DELVIN]

کتاب ملت عشق:

 

[DELVIN]

عمری که بی عشق بگذرد،بیهوده گذشته.
نپرس که آیا باید در پی عشق الهی باشیم
یا عشق مجازی،عشق زمینی یا عشق آسمانی یا عشق جسمانی؟
از تفاوت ها تفاوت می زاید.
حال آن که به هیچ متمم و صفتی نیاز ندارد عشق.
خود به تنهایی دنیایی است عشق.
یا درست در میانش هستی،در آتشش،
یا در بیرونش هستی،در حسرتش

 

[DELVIN]

بهشت و جهنم را فقط در آن دنیا جست و جو نکنید.
هرگاه بتوانیم یک نفر را بدون حساب و کتابدوست داشته باشیم،
آن زمان در بهشت‌ایم
و هرگاه با کسی منازعه کنیم
و دچار حسد و کینه و نفرت شویم
آن زمان در جهنم سقوط کرده‌ایم.

 

[DELVIN]

برای آنکه به حق نزدیک شوید
باید قلبی به نرمی مخمل داشته باشید.
و البته هر انسانی سرانجام نرم شدن را یاد می‌گیرد.
بعضی‌ها وقتی دچار تصادف می‌شوند،
بعضی‌ها وقتی به بیماری مهلکی دچار می‌شوند
و بعضی‌ها وقتی درد جدایی را می‌چشند.
همه‌مان فرصتی به‌دست می‌آوریم تا قساوت قلبمان را نرم کنیم.
اما فقط بعضی‌ها هستند که به دنبال حکمت آن می‌گردند
و دلشان را نرم می‌کنند و بعضی‌ها هم متاسفانه سنگدل‌تر می‌شوند.

 

[DELVIN]

کلماتی که برای توصیف پروردگار به کار می بریم ،
همچون آینه ای است که خود را در آن می بینیم .
هنگامی که نام خدا را می شنوی
ابتدا اگر موجودی ترسناک و شرم آور به ذهنت بیاید ،
به این معناست که تو نیز بیش تر مواقع در ترس و شرم به سر می بری .
اما اگر هنگامی که نام خدا را می شنوی
ابتدا عشق و لطف و مهربانی به یادت بیاید ،
به این معناست که این صفات در وجود تو نیز فراوان است.

 

[DELVIN]

پیمودن راه حـق کار دل است،نه کار عـقل.
راهنمایت همیشه دلـت باشد،
نه سری که بالای شانه‌هایت است.
از کسانی باش که به نـفـس خـود آگاهـند،
نه از کسـانی که نــفــس خـــود را نـادیــده مـی‌گیـرند

 

[DELVIN]

خدا بندگانی را که دوست دارد، در صحرا آواره میکند تا وقتی آب پیدا کردند قدر آن را بدانند…

 

[DELVIN]

تا به آن روز اعتیاد خودم را قبول نکرده بودم. فکر میکردم که من افیون را اسیر خود کرده ام و میتوانم آن را کنترل کنم.
باباصمد گفت: "اگر زخمی داری که فکر میکنم داری، باید بدانی تسکینش با ترمیم آن فرق دارد. وقتی تاثیر افیون از میان برود، مثل آن است که تاثیر اِتر از میان رفته است. هرجایی که درد داشته است، دردش چند برابر خواهد شد."

 

[DELVIN]

در این جا زندگیِ اشتراکی حاکم بود، همه باهم غذا میخوردند، باهم دعا میکردند، در ساعتی مشخص میخواببدند؛ ولی منتظر بودند تا تنها شوند و با خودشان خلوت کنند.
کسی که میخواست صوفی شود باید یاد میگرفت درمیان جمع، تنها باشد و آشوب درونش را آرام کند.
اول میگویی: "دردنیا فقط من هستم."
بعد میگویی: "در من، فقط یک دنیا هست."
در نهایت میگویی: "نه من هستم و نه دنیا هست."

 

[DELVIN]

"تورا که میبینم به یاد شمس تبریزی می‌افتم.
بعضی‌ها در مورد او حرف‌های ناروا و ناشایستی می‌زنند؛ اما اگر از مولانا بپرسی، خواهد گفت که شمس برای او، هم خورشید بود و هم ماه. "