قسمتی از کتاب:
اما شايد بتوان گفت تنها انساني كه با هواپيما پرواز كرد، همان كسي بود كه اولين بار هواپيما را اختراع كرد، نه مسافراني كه خود را با كمربندهاي ايمني، محكم به صندلي بسته اند. (باز هم داستان پرواز در
كتاب هاي دبستان كه يادمان هست !)
پس منظور از پرواز انسان، پرواز با هواپيما نيست: بلكه پرواز خود انسان است آن هم بدون بال، يعني بدون بالي كه ديده شود. با دو بال ظريف عقل و عشق. با دو بال لطيف خيال و احساس .
انسان مي تواند دو بال براي خود دست و پا كند و با آن تا جايي پرواز كند كه پر عقاب هم در آن جا مي ريزد، و پر فرشتگان و حتي جبرئيل هم در آن جا مي سوزد. تا روي ناف قله قاف، تا زير سايه ي بال سيمرغ، تا آغوش مهربان خدا... .