مجموعه اشعار مجیرالدین بیلقانی

[~Fateme.h~]

مجیرالدین بیلقانی

 

[~Fateme.h~]

برید عقل ترا کی برد به ملک صفا

که دل هنوز به بازار صورتست ترا

نه طفل راهی از آواز و شکل دل برگیر

که پیل را سر و شکلست و پشه را آوا

ترا که نقشه سه روح آمدست عذرت هست

 

[~Fateme.h~]

تا تو از هستی خود، خود را نگردانی جدا

هودج جان چون نهی در بارگاه کبریا

درکش انگشت از نمکدان جهان تا چون نمک

کم شوی از پختگان آتش وحدت جدا

کاسه ها کرده ست بر خوان امید اما تهیست

 

[~Fateme.h~]

تا کی ز خطه خوف آیی به صف رجا

برگیر پا و برو زین دار ملک فنا

عمرت به باغ امل یکروزه گشت چو گل

تو چون مه دو شبه طفل جهان صفا

طفلی ز بار رضا یکره دو تا شو و بس

 

[~Fateme.h~]

ز دار ملک جهان روی در کشید وفا

چنانکه زو نرسد هیچ گونه بوی به ما

دو چیز هست که در آفتاب گردش نیست

وفای عهد درین عهد و سایه عنقا

به هیچ گوش نوایی ز خوشدلی نرسد

 

[~Fateme.h~]

ز دور جنبش این چرخ سیمگون سیما

چو سیم و زر شده گیر اشگ ما و چهره ما

چو زر و سیم شود اشگ این و چهره آن

که هست بسته این چرخ سیمگون سیما

مشعبدیست فلک مهره دزد و حقه تهی

 

[~Fateme.h~]

ای عارض چو ماه ترا چاکر آفتاب

یک بنده تو ماه سزد دیگر آفتاب

پیش رخ چو ماه تو بنهاده از حیا

هر نخوتی که داشته اندر سر آفتاب

تا بوی مشک زلف تو ناید همی زند

 

[~Fateme.h~]

مساز حجره وحدت درین مضیق خراب

که روی صبح سلامت بماند زیر نقاب

ز کاینات ببر پی که بر دریچه دل

تویی نخست پس آنگاه کاینات حجاب

ز زهر فقر طلب نوشدارو از پی آن

 

[~Fateme.h~]

رخش امل متاز که ایام توسن است

کار عدم بساز که رحلت معین است

بر خاک عاشقی پی او بر مگیر هان

زیرا رقیب بر ره و معشوق دشمن است

امروز جای پاک درین خاکدان که یافت؟

 

[~Fateme.h~]

باد صبح است که مشاطه جعد چمن است

یا دم عیسی پیوند نسیم سمن است

نکهت نافه مشگ است نه نافه است نه مشگ

اثر آه جگر سوخته ای همچو من است

نفس سرد گرم رو از بهر چراست؟